Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 405 takich materiałów
    Polonezowi w jego historii towarzyszyło wiele różnych silników. Jedne bardziej udane, inne mniej. Były OHV-ki te rodem z Fiata 125p, były silniki Rovera 1.4, 1.8, był francuski diesel XUD9A, były fiatowskie legendarne 2.0 DOHC ... wprost symfonia dźwięku i paleta doznań z jazdy :) Do tej pory każdy z nich ma swoich zwolenników, a nawet wyznawców. Dziś w odcinku pojeździmy i posłuchamy dwulitrowego dohca.
    31 lipca 2023, 23:02 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Nissan 370Z – Samochód sportowy produkowany przez japońską markę Nissan w latach 2009-2020. Samochód został zapowiedziany 29 października 2008 roku, a jego premiera odbyła się na Greater Los Angeles Auto Show tego samego roku. 370Z jest szóstą generacją rodziny modeli Z Nissana, którą zapoczątkował w latach 70. Datsun 240Z. W porównaniu z poprzednikiem - 350Z, samochód ma 100 mm krótszy rozstaw osi oraz o 69 mm całe nadwozie. Szerokość nadwozia wzrosła o 33 mm, rozstaw kół tylnych o 56 mm, zaś całkowita wysokość nadwozia została zmniejszona o 7,6 mm. Mniejsze wymiary nadwozia w połączeniu z zastosowaniem lekkich materiałów w konstrukcji pozwoliły na zmniejszenie masy pojazdu. Do napędu 370Z został użyty silnik VQ37VHR 3,7 l DOHC V6 wyposażony w systemy Variable Valve Event i Lift Control. Silnik ten wytwarza moc 332 KM oraz moment obrotowy 363 Nm co pozwala na przyspieszenie 0-100 km/h w 5,3 sekundy oraz osiągnięcie prędkości maksymalnej 257 km/h.
    Samochód sportowy produkowany przez japońską markę Nissan w latach 2009-2020. Samochód został zapowiedziany 29 października 2008 roku, a jego premiera odbyła się na Greater Los Angeles Auto Show tego samego roku. 370Z jest szóstą generacją rodziny modeli Z Nissana, którą zapoczątkował w latach 70. Datsun 240Z. W porównaniu z poprzednikiem - 350Z, samochód ma 100 mm krótszy rozstaw osi oraz o 69 mm całe nadwozie. Szerokość nadwozia wzrosła o 33 mm, rozstaw kół tylnych o 56 mm, zaś całkowita wysokość nadwozia została zmniejszona o 7,6 mm. Mniejsze wymiary nadwozia w połączeniu z zastosowaniem lekkich materiałów w konstrukcji pozwoliły na zmniejszenie masy pojazdu. Do napędu 370Z został użyty silnik VQ37VHR 3,7 l DOHC V6 wyposażony w systemy Variable Valve Event i Lift Control. Silnik ten wytwarza moc 332 KM oraz moment obrotowy 363 Nm co pozwala na przyspieszenie 0-100 km/h w 5,3 sekundy oraz osiągnięcie prędkości maksymalnej 257 km/h.
    11 września 2022, 20:36 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lancia 037 Stradale – Samochód sportowy produkowany przez włoską markę Lancia z pomocą firmy Abarth w latach 1982-1984. Za wygląd samochodu odpowiada włoskie studio projektowe Pininfarina, które również zaprojektowało oryginalny samochód drogowy Montecarlo, na którego bazie stworzono 037. Samochód został zbudowany z myślą o udziale w rajdach grupy B. Wymagania homologacyjne dla Grupy B Rajdowych Mistrzostw Świata wymagały stworzenia co najmniej 200 egzemplarzy drogowych w celu brania udziału w mistrzostwach Lancią 037. Wyprodukowano 207 egzemplarzy 037 Stradale. Do napędu użyto dwulitrowego silnika R4 DOHC pochodzącego z Fiata 131 z doładowaniem mechanicznym zamiast turbosprężarki. Rozwiązanie to niwelowało zjawisko turbodziury. Silnik w 037 Stradale wytwarza moc maksymalną 208 KM i 226 Nm momentu obrotowego. Samochód osiąga prędkość maksymalną 220 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 5,8 sekund.
    Samochód sportowy produkowany przez włoską markę Lancia z pomocą firmy Abarth w latach 1982-1984. Za wygląd samochodu odpowiada włoskie studio projektowe Pininfarina, które również zaprojektowało oryginalny samochód drogowy Montecarlo, na którego bazie stworzono 037. Samochód został zbudowany z myślą o udziale w rajdach grupy B. Wymagania homologacyjne dla Grupy B Rajdowych Mistrzostw Świata wymagały stworzenia co najmniej 200 egzemplarzy drogowych w celu brania udziału w mistrzostwach Lancią 037. Wyprodukowano 207 egzemplarzy 037 Stradale. Do napędu użyto dwulitrowego silnika R4 DOHC pochodzącego z Fiata 131 z doładowaniem mechanicznym zamiast turbosprężarki. Rozwiązanie to niwelowało zjawisko turbodziury. Silnik w 037 Stradale wytwarza moc maksymalną 208 KM i 226 Nm momentu obrotowego. Samochód osiąga prędkość maksymalną 220 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 5,8 sekund.
    Honda RVF750R RC45 – Honda RVF750R RC45 był w pełni prześwitującym motocyklem wyścigowym stworzonym do celów homologacji na Mistrzostwa Świata Superbike przez Honda Racing Corporation . RVF750R był następcą VFR750R RC30 (nie mylić ze sportowo-turystycznym VFR750F ). Podobnie jak jego poprzednik, RVF750R posiadał chłodzony cieczą 4-suwowy silnik V4 DOHC z krzywkami napędzanymi zębatkami i jednostronnym wahaczem , ale w przeciwieństwie do RC30 wykorzystywał elektroniczny wtrysk paliwa , w konfiguracji bardzo podobnej do produkcji NR750 z 1992 roku. Amerykański silnik miał pojemność 749,2 cm3 i został oceniony na 101 moc ; wersja europejska została oceniona na 118 koni mechanicznych. Prosta modyfikacja okablowania w skrzynce PGM-FI zwiększyła moc w amerykańskim silniku do 118 KM. Był produkowany od 1994 do 1995 roku i sprzedawany w ograniczonej liczbie (Stany Zjednoczone otrzymały model tylko w pierwszym roku), a następnie VTR1000R SP-1 RC51 w 2000 roku. W przeciwieństwie do VFR750R RC30 i VFR750F , z których pierwotnie pochodził silnik napęd zębaty krzywek został przeniesiony ze środka silnika pomiędzy cylindry na jedną stronę, co pozwoliło na nieco węższy silnik.
    Honda RVF750R RC45 był w pełni prześwitującym motocyklem wyścigowym stworzonym do celów homologacji na Mistrzostwa Świata Superbike przez Honda Racing Corporation . RVF750R był następcą VFR750R RC30 (nie mylić ze sportowo-turystycznym VFR750F ). Podobnie jak jego poprzednik, RVF750R posiadał chłodzony cieczą 4-suwowy silnik V4 DOHC z krzywkami napędzanymi zębatkami i jednostronnym wahaczem , ale w przeciwieństwie do RC30 wykorzystywał elektroniczny wtrysk paliwa , w konfiguracji bardzo podobnej do produkcji NR750 z 1992 roku. Amerykański silnik miał pojemność 749,2 cm3 i został oceniony na 101 moc ; wersja europejska została oceniona na 118 koni mechanicznych. Prosta modyfikacja okablowania w skrzynce PGM-FI zwiększyła moc w amerykańskim silniku do 118 KM. Był produkowany od 1994 do 1995 roku i sprzedawany w ograniczonej liczbie (Stany Zjednoczone otrzymały model tylko w pierwszym roku), a następnie VTR1000R SP-1 RC51 w 2000 roku. W przeciwieństwie do VFR750R RC30 i VFR750F , z których pierwotnie pochodził silnik napęd zębaty krzywek został przeniesiony ze środka silnika pomiędzy cylindry na jedną stronę, co pozwoliło na nieco węższy silnik.
    Toyota AE86 Trueno – Kompaktowy samochód osobowy oparty na piątej generacji Corolli produkowany przez japońską firmę Toyota w latach 1983–1987. Dostępny był jako 2-drzwiowe coupe oraz 3-drzwiowy hatchback. Wersja Levin charakteryzowała się zespolonymi lampami przednimi, Trueno zaś chowanymi reflektorami. AE86 napędzane jest benzynowym silnikiem R4 o pojemności 1,6 l. W Europie oraz Japonii samochód dostępny był z wyposażonym we wtrysk paliwa silnikiem 4A-GEU DOHC używanym także w 1. generacji modelu MR2. Generował on moc maksymalną 130 KM oraz moment obrotowy 150 Nm. Oprócz tego istniała także słabsza odmiana tego silnika o mocy 120 KM i momencie obrotowym 142 Nm. Cechą charakterystyczną silników z rodziny 4A-GE montowanych w AE86 i MR2 był system T-VIS - kolektor dolotowy o zmiennej długości poprawiający charakterystykę przebiegu krzywej momentu obrotowego. Na rynek północnoamerykański przygotowano wersję z silnikiem 4A-GEC. By spełnić normy czystości spalin dla stanu Kalifornia moc obniżono do 114 KM, a moment obrotowy do 136 Nm. Oprócz tego w USA dostępna była uboższa wersja SR5 wyposażona w słabszy silnik SOHC 4A-C o mocy 88 KM oraz hamulce bębnowe na tylnej osi. Opcjonalnie silnik można było zblokować z 4-biegowym automatem dostępnym tylko w wersji SR5. Na obu osiach pojazdu użyto wentylowanych hamulców tarczowych. Niezależne zawieszenie przednich kół oparte zostało na kolumnach MacPhersona. Opcjonalnie AE86 mógł zostać wyposażony w mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu.
    Kompaktowy samochód osobowy oparty na piątej generacji Corolli produkowany przez japońską firmę Toyota w latach 1983–1987. Dostępny był jako 2-drzwiowe coupe oraz 3-drzwiowy hatchback. Wersja Levin charakteryzowała się zespolonymi lampami przednimi, Trueno zaś chowanymi reflektorami. AE86 napędzane jest benzynowym silnikiem R4 o pojemności 1,6 l. W Europie oraz Japonii samochód dostępny był z wyposażonym we wtrysk paliwa silnikiem 4A-GEU DOHC używanym także w 1. generacji modelu MR2. Generował on moc maksymalną 130 KM oraz moment obrotowy 150 Nm. Oprócz tego istniała także słabsza odmiana tego silnika o mocy 120 KM i momencie obrotowym 142 Nm. Cechą charakterystyczną silników z rodziny 4A-GE montowanych w AE86 i MR2 był system T-VIS - kolektor dolotowy o zmiennej długości poprawiający charakterystykę przebiegu krzywej momentu obrotowego. Na rynek północnoamerykański przygotowano wersję z silnikiem 4A-GEC. By spełnić normy czystości spalin dla stanu Kalifornia moc obniżono do 114 KM, a moment obrotowy do 136 Nm. Oprócz tego w USA dostępna była uboższa wersja SR5 wyposażona w słabszy silnik SOHC 4A-C o mocy 88 KM oraz hamulce bębnowe na tylnej osi. Opcjonalnie silnik można było zblokować z 4-biegowym automatem dostępnym tylko w wersji SR5. Na obu osiach pojazdu użyto wentylowanych hamulców tarczowych. Niezależne zawieszenie przednich kół oparte zostało na kolumnach MacPhersona. Opcjonalnie AE86 mógł zostać wyposażony w mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu.
    15 kwietnia 2022, 18:41 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Opel Speedster – Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany pod niemiecką marką Opel w latach 2001–2005. Opel Speedster powstał w wyniku współpracy koncernu General Motors z Lotus Cars, który wraz ze zmianą prawa europejskiego w 2000 roku musiał wprowadzić wymagane zmiany w konstrukcji modelu Lotus Elise. General Motors zaproponował Lotusowi współfinansowanie projektu w zamian za możliwość sprzedaży samochodu z silnikiem General Motors oraz pod logiem Opla i Vauxhalla. Opel Speedster produkowany był również równolegle w wariancie na rynek brytyjski, gdzie sprzedawano go pod lokalnym opowiednikiem Opla jako Vauxhall VX220. Poza kierownicą po prawej stronie, samochód odróżniał się innym wypełnieniem atrapy chłodnicy z charakterystyczną poprzeczką w kształcie V. Samochód posiada czterolitrowy silnik DOHC o pojemności 2,2 l, który wytwarza moc maksymalną 147 KM i pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 217 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 5,9 sekundy. W wersji turbo Turbo pojazd napędzany jest dwulitrowym silnikiem R4 DOHC turbo generującym moc 200 KM. Pojazd osiąga prędkość maksymalną 243 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 4,9 sekundy.
    Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany pod niemiecką marką Opel w latach 2001–2005. Opel Speedster powstał w wyniku współpracy koncernu General Motors z Lotus Cars, który wraz ze zmianą prawa europejskiego w 2000 roku musiał wprowadzić wymagane zmiany w konstrukcji modelu Lotus Elise. General Motors zaproponował Lotusowi współfinansowanie projektu w zamian za możliwość sprzedaży samochodu z silnikiem General Motors oraz pod logiem Opla i Vauxhalla. Opel Speedster produkowany był również równolegle w wariancie na rynek brytyjski, gdzie sprzedawano go pod lokalnym opowiednikiem Opla jako Vauxhall VX220. Poza kierownicą po prawej stronie, samochód odróżniał się innym wypełnieniem atrapy chłodnicy z charakterystyczną poprzeczką w kształcie V. Samochód posiada czterolitrowy silnik DOHC o pojemności 2,2 l, który wytwarza moc maksymalną 147 KM i pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 217 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 5,9 sekundy. W wersji turbo Turbo pojazd napędzany jest dwulitrowym silnikiem R4 DOHC turbo generującym moc 200 KM. Pojazd osiąga prędkość maksymalną 243 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 4,9 sekundy.
    11 kwietnia 2022, 21:48 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Audi S4 B5 – Sportowa odmiana Audi A4 produkowana od 1997 roku. Pierwotnie nazwy użyto już w 1991 roku jako Audi S4 C4. S4 B5 zadebiutowała w 1997 roku, a produkcja fabryczna rozpoczęła się w październiku tego samego roku. Wersja S4 była pierwszą sportową wersją popularnego Audi A4. Oprócz sedana w 1998 roku do oferty wprowadzono wersję kombi - Audi S4 Avant. Do napędu użyto silniku V6 DOHC Bi-turbo o pojemności 2,7 l generującego moc 265 KM. S4 B5 osiąga prędkość maksymalną 250 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 5,7 sekund.  Produkcja B5 została wstrzymana we wrześniu 2001, a następcą zostało S4 B6.
    Sportowa odmiana Audi A4 produkowana od 1997 roku. Pierwotnie nazwy użyto już w 1991 roku jako Audi S4 C4. S4 B5 zadebiutowała w 1997 roku, a produkcja fabryczna rozpoczęła się w październiku tego samego roku. Wersja S4 była pierwszą sportową wersją popularnego Audi A4. Oprócz sedana w 1998 roku do oferty wprowadzono wersję kombi - Audi S4 Avant. Do napędu użyto silniku V6 DOHC Bi-turbo o pojemności 2,7 l generującego moc 265 KM. S4 B5 osiąga prędkość maksymalną 250 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 5,7 sekund. Produkcja B5 została wstrzymana we wrześniu 2001, a następcą zostało S4 B6.
    11 kwietnia 2022, 21:12 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Mitsubishi 3000GT VR-4 – Sportowy grand tourer produkowany przez japoński koncern Mitsubishi w latach 1990-2001. Na rynku japońskim sprzedawany pod nazwą GTO, lecz bardziej znana jest nazwa eksportowa - 3000GT. Samochód ten z niewielkimi zmianami w latach 1991-1996 sprzedawany był także na terenie Ameryki Północnej poprzez salony Chryslera pod nazwą Dodge Stealth. Nazwa GTO pochodzi od innego samochodu Mitsubishi, Galanta GTO, dwudrzwiowego hardtop coupe sprzedawanego na początku lat 70., stylizowanego na ówczesne amerykańskie muscle cars, wyposażonego w czterocylindrowe silniki rzędowe z napędem na tylną oś. W pierwszej generacji GTO, produkowanej w latach 1990-1993 Mitsubishi zastosowało wiele innowacyjnych technologii które miały polepszyć właściwości techniczne pojazdu, wśród nich znalazły się: napęd AWD, zmodyfikowany układ kierowniczy, system aktywnej aerodynamiki nadwozia w skład którego wchodziły samoregulujące się przednie i tylne spoilery, regulowany układ wydechowy i elektronicznie kontrolowany system zawieszenia (ECS). Druga generacja produkowana była w latach 1994-1996. Drugą generację modelu można łatwo rozpoznać poprzez nowy kształt przednich zderzaków oraz mniejszych, okrągłych lampach przeciwmgłowych. Możliwy był montaż kół o większych rozmiarach, zmodyfikowano boczne wloty powietrze oraz tylny zderzak. Zmieniono również wystrój wnętrza, samochód posiadał teraz na wyposażeniu podwójne poduszki powietrzne oraz ulepszony system klimatyzacji. Wszystkie silniki zmodyfikowano tak, że osiągają nieznacznie większy moment obrotowy. Wersja VR-4 otrzymała dodatkowo 6-biegową manualna skrzynię biegów Getrag. W latach 1995 - 96 w modelach 3000GT SL i VR-4 sprzedawanych na rynku amerykańskim dostępna była opcja zdejmowanego dachu. Samochody były modyfikowane przez firmę ASC z Kalifornii, dach mógł być zdejmowany lub zakładany za jednym przyciśnięciem guzika. Był to pierwszy tego rodzaju samochód sprzedawany na terenie Stanów Zjednoczonych od czasu Forda Skylinera z lat 1957-59, produkcję 3000GT w tej wersji zawieszono jednak po dwóch latach z powodu niskiego poziomu sprzedaży. W wersji VR-4 samochód posiadał sześciocylindrowy silnik DOHC 24v Twin-turbo o mocy 300 KM.
    Sportowy grand tourer produkowany przez japoński koncern Mitsubishi w latach 1990-2001. Na rynku japońskim sprzedawany pod nazwą GTO, lecz bardziej znana jest nazwa eksportowa - 3000GT. Samochód ten z niewielkimi zmianami w latach 1991-1996 sprzedawany był także na terenie Ameryki Północnej poprzez salony Chryslera pod nazwą Dodge Stealth. Nazwa GTO pochodzi od innego samochodu Mitsubishi, Galanta GTO, dwudrzwiowego hardtop coupe sprzedawanego na początku lat 70., stylizowanego na ówczesne amerykańskie muscle cars, wyposażonego w czterocylindrowe silniki rzędowe z napędem na tylną oś. W pierwszej generacji GTO, produkowanej w latach 1990-1993 Mitsubishi zastosowało wiele innowacyjnych technologii które miały polepszyć właściwości techniczne pojazdu, wśród nich znalazły się: napęd AWD, zmodyfikowany układ kierowniczy, system aktywnej aerodynamiki nadwozia w skład którego wchodziły samoregulujące się przednie i tylne spoilery, regulowany układ wydechowy i elektronicznie kontrolowany system zawieszenia (ECS). Druga generacja produkowana była w latach 1994-1996. Drugą generację modelu można łatwo rozpoznać poprzez nowy kształt przednich zderzaków oraz mniejszych, okrągłych lampach przeciwmgłowych. Możliwy był montaż kół o większych rozmiarach, zmodyfikowano boczne wloty powietrze oraz tylny zderzak. Zmieniono również wystrój wnętrza, samochód posiadał teraz na wyposażeniu podwójne poduszki powietrzne oraz ulepszony system klimatyzacji. Wszystkie silniki zmodyfikowano tak, że osiągają nieznacznie większy moment obrotowy. Wersja VR-4 otrzymała dodatkowo 6-biegową manualna skrzynię biegów Getrag. W latach 1995 - 96 w modelach 3000GT SL i VR-4 sprzedawanych na rynku amerykańskim dostępna była opcja zdejmowanego dachu. Samochody były modyfikowane przez firmę ASC z Kalifornii, dach mógł być zdejmowany lub zakładany za jednym przyciśnięciem guzika. Był to pierwszy tego rodzaju samochód sprzedawany na terenie Stanów Zjednoczonych od czasu Forda Skylinera z lat 1957-59, produkcję 3000GT w tej wersji zawieszono jednak po dwóch latach z powodu niskiego poziomu sprzedaży. W wersji VR-4 samochód posiadał sześciocylindrowy silnik DOHC 24v Twin-turbo o mocy 300 KM.
    Honda S600 – Mały dwuosobowy kabriolet oraz coupe produkowany seryjnie w latach 1964-1968 przez japoński koncern Honda. Produkcja S600 rozpoczęła się w marcu 1964 roku. Był to pierwszy samochód Hondy oferowany w dwóch wersjach, jako roadster, wykazującym duże podobieństwo do Hondy S500, oraz jako fastback coupe wprowadzonym w marcu 1965 roku. Honda S600 była pierwszym "masowo oferowanym" przez Hondę samochodem. Pierwsze wersje oferowane były tylko z kierownicami po prawej stronie. Dopiero w późniejszym czasie dostępne były wersje z kierownicą po lewej stronie, przez co zwiększył się eksport tego pojazdu. Model S600 w obydwu wariantach roadster i coupe dostępne były w wersji podstawowej oraz specjalnej o oznaczeniu SM600 zawierającej dodatkowe elementy wyposażenie, takie jak – specjalne kolory nadwozia, ekskluzywne oznaczenia, specjalną antenę w daszku przeciwsłonecznym pasażera, lepsze poduszki w siedzeniach, szyny pod siedzeniem pasażera w celu szybkiego usunięcia fotela, a także ogrzewanie, radio i głośniki, światła cofania oraz zapalniczkę. S600 napędzane jest czterocylindrowym silnikiem DOHC o pojemności 0,6 l o mocy 57 KM, pozwalającym na rozpędzenie samochodu do prędkości 145 km/h. Wersja kabriolet ważyła 715 kg, a model coupe tylko dodatkowe 15 kg więcej. Produkcja Hondy S600 była większym sukcesem, niż jej poprzednika - S500. Honda zbudowała 3912 roadsterów w 1964 roku oraz 7261 roadsterów i 1519 coupe w 1965 roku. Produkcja zakończyła się w 1966 roku, kiedy zaprezentowano model S800 ze sprzedanymi 111 roadsterami i 281 sztukami wersji coupe, dając całość na poziomie 11 284 sztuk w wersji kabriolet i 1800 w wersji coupe w ciągu trzech lat sprzedaży.
    Mały dwuosobowy kabriolet oraz coupe produkowany seryjnie w latach 1964-1968 przez japoński koncern Honda. Produkcja S600 rozpoczęła się w marcu 1964 roku. Był to pierwszy samochód Hondy oferowany w dwóch wersjach, jako roadster, wykazującym duże podobieństwo do Hondy S500, oraz jako fastback coupe wprowadzonym w marcu 1965 roku. Honda S600 była pierwszym "masowo oferowanym" przez Hondę samochodem. Pierwsze wersje oferowane były tylko z kierownicami po prawej stronie. Dopiero w późniejszym czasie dostępne były wersje z kierownicą po lewej stronie, przez co zwiększył się eksport tego pojazdu. Model S600 w obydwu wariantach roadster i coupe dostępne były w wersji podstawowej oraz specjalnej o oznaczeniu SM600 zawierającej dodatkowe elementy wyposażenie, takie jak – specjalne kolory nadwozia, ekskluzywne oznaczenia, specjalną antenę w daszku przeciwsłonecznym pasażera, lepsze poduszki w siedzeniach, szyny pod siedzeniem pasażera w celu szybkiego usunięcia fotela, a także ogrzewanie, radio i głośniki, światła cofania oraz zapalniczkę. S600 napędzane jest czterocylindrowym silnikiem DOHC o pojemności 0,6 l o mocy 57 KM, pozwalającym na rozpędzenie samochodu do prędkości 145 km/h. Wersja kabriolet ważyła 715 kg, a model coupe tylko dodatkowe 15 kg więcej. Produkcja Hondy S600 była większym sukcesem, niż jej poprzednika - S500. Honda zbudowała 3912 roadsterów w 1964 roku oraz 7261 roadsterów i 1519 coupe w 1965 roku. Produkcja zakończyła się w 1966 roku, kiedy zaprezentowano model S800 ze sprzedanymi 111 roadsterami i 281 sztukami wersji coupe, dając całość na poziomie 11 284 sztuk w wersji kabriolet i 1800 w wersji coupe w ciągu trzech lat sprzedaży.
    9 kwietnia 2022, 21:26 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Aston Martin DB6 – Samochód produkowany był przez brytyjską markę Aston Martin w latach 1965-1970. Był poprawioną wersją modelu DB5. Różnice między modelem DB5 a DB6 to zmiany bardziej kosmetyczne niż poważna modernizacja modelu. Samochód napędzany był sześciocylindrowym silnikiem DOHC o pojemności 4 litry, który wytwarza moc 286 KM. DB6 osiąga prędkość maksymalną 241 km/h. Wyprodukowanych zostało 1755 egzemplarzy DB6.
    Samochód produkowany był przez brytyjską markę Aston Martin w latach 1965-1970. Był poprawioną wersją modelu DB5. Różnice między modelem DB5 a DB6 to zmiany bardziej kosmetyczne niż poważna modernizacja modelu. Samochód napędzany był sześciocylindrowym silnikiem DOHC o pojemności 4 litry, który wytwarza moc 286 KM. DB6 osiąga prędkość maksymalną 241 km/h. Wyprodukowanych zostało 1755 egzemplarzy DB6.