Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 123 takie materiały
    Mitsubishi Galant FTO – Lekkie, tylnonapędowe, sportowe coupe z lat 70. Samochód w wersji GSR (1.6L 110 KM) ćwiarę robił w 16.3 s., czyli tak samo jak Ford Mustang V8 5.8L 240 KM z 1973 r. albo Chevrolet Corvette V8 5.7L 205 KM z 1975 r. Różnica była taka, że Mitsubishi było lżejsze o około 800 kg
    Lekkie, tylnonapędowe, sportowe coupe z lat 70. Samochód w wersji GSR (1.6L 110 KM) ćwiarę robił w 16.3 s., czyli tak samo jak Ford Mustang V8 5.8L 240 KM z 1973 r. albo Chevrolet Corvette V8 5.7L 205 KM z 1975 r. Różnica była taka, że Mitsubishi było lżejsze o około 800 kg
    Opel Diplomat A – W lutym 1964r. Opel wprowadził nową rodzinę flagowych modeli by zastąpić Opla Kapitäna. Początkowo samochody KAD (Kapitän, Admiral, Diplomat; czasem nazywane "The Big Three" Opla) dostępne były z rzędowymi jednostkami sześciocylindrowymi o pojemności 2,6l lub 2,8l, (100KM lub 125KM) oraz pochodzącymi od Chevroleta silnikami 283-V8 4,6l (190KM) do których montowano dwubiegowe automatyczne skrzynie Powerglide. Ten ostatni został wyparty przez motor 327-V8 (5,4l – 230KM) w październiku 1966r. Jako topowy model Opla, Diplomat dostępny był tylko z silnikiem V8.
    W lutym 1964r. Opel wprowadził nową rodzinę flagowych modeli by zastąpić Opla Kapitäna. Początkowo samochody KAD (Kapitän, Admiral, Diplomat; czasem nazywane "The Big Three" Opla) dostępne były z rzędowymi jednostkami sześciocylindrowymi o pojemności 2,6l lub 2,8l, (100KM lub 125KM) oraz pochodzącymi od Chevroleta silnikami 283-V8 4,6l (190KM) do których montowano dwubiegowe automatyczne skrzynie Powerglide. Ten ostatni został wyparty przez motor 327-V8 (5,4l – 230KM) w październiku 1966r. Jako topowy model Opla, Diplomat dostępny był tylko z silnikiem V8.
    25 maja 2013, 23:37 przez Siechu (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Toyota Corolla Levin Coupe (E20) – Klasyczny napęd, w najlepszej wersji (TE27 - 1600GT) silnik DOHC 1.6L 115KM i masa 855 kg. Samochód produkowany w latach 70. W Japonii sprzedawany też jako Toyota Sprinter Trueno, który to różnił się nieco przednim grillem, światłami i był ~10 kg cięższy.
    Klasyczny napęd, w najlepszej wersji (TE27 - 1600GT) silnik DOHC 1.6L 115KM i masa 855 kg. Samochód produkowany w latach 70. W Japonii sprzedawany też jako Toyota Sprinter Trueno, który to różnił się nieco przednim grillem, światłami i był ~10 kg cięższy.
    Chevy Silverado 3500 HD 2004 – 6.6L Duramax diesel
    6.6L Duramax diesel
    18 kwietnia 2013, 16:25 przez PiereLuigi (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Ford Escort Mk4 RS – Escort czwartej generacji produkowany był od 1986 do 1990 roku. Model RS napędzał silnik 1,6l Turbo dysponujący mocą 132KM.
    Escort czwartej generacji produkowany był od 1986 do 1990 roku. Model RS napędzał silnik 1,6l Turbo dysponujący mocą 132KM.
    14 kwietnia 2013, 1:54 przez Siechu (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lotus Omega – Silnik R6 Twin-Turbo o pojemności 3,6l. Moc to 377KM.
    Silnik R6 Twin-Turbo o pojemności 3,6l. Moc to 377KM.
    1 kwietnia 2013, 1:22 przez ~Siechu | Do ulubionych | Skomentuj (7)
    Mitsubishi Lancer 1600 GSR – Dziadunio Lancer z pierwszej generacji (początek lat 70). Silnik 1.6L 110KM, napęd na tył, masa 825 kg. Wersja rajdowa dobrze sprawowała się podczas najcięższych rajdów, głównie tych w Afryce: 
Safari Rally - zwycięstwo w 1974 i 1976 r. Rallye Bandama Côte d'Ivoire - zwycięstwo w 1977 r. International Safari du Zaire - zwycięstwo w 1979 r.
    Dziadunio Lancer z pierwszej generacji (początek lat 70). Silnik 1.6L 110KM, napęd na tył, masa 825 kg. Wersja rajdowa dobrze sprawowała się podczas najcięższych rajdów, głównie tych w Afryce:
    Safari Rally - zwycięstwo w 1974 i 1976 r. Rallye Bandama Côte d'Ivoire - zwycięstwo w 1977 r. International Safari du Zaire - zwycięstwo w 1979 r.
    24 marca 2013, 20:08 przez staryjaponiec (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Toyota MR2 AW11 (1984-1989r.) – Historia MR2 z pierwszej generacji sięga 1976 roku. Wtedy padł pomysł wyprodukowania niewielkiego, ekonomicznego i sportowego samochodu, dającego "radość z jazdy", jednak nie była jeszcze znana ostateczna konfiguracja silnika i napędu, w dodatku prace spowalniał kryzys paliwowy i wzrastające ceny paliw.
Konkretne prace zaczęły się w 1979 roku, natomiast w 1981 roku pojawiła się pierwsza zapowiedź MR2, a mianowicie prototyp SA-X, który posiadał silnik (centralnie) i napęd (RWD) w miejscu, w którym pozostały do zakończenia produkcji wszystkich generacji. Zaczęły się testy na torach wyścigowych itp. W 1983 roku, na targach Japan Motor Show, zaprezentowany został koncept SV-3. Samochód spotkał się z dużym zainteresowaniem, pierwsze wrażenia były bardzo pozytywne.
Ostatecznie, wersja produkcyjna otrzymała nazwę MR2, w topowej wersji posiadała wolnossący silnik 1.6L 130 KM 149 Nm (znany też np. z modeli Levin / Trueno AE86) i masę 950 kg, sprzedaż została zaplanowana na połowę 1984 roku na rynek japoński (1985 r. dla reszty świata). Był to pierwszy seryjne produkowany, japoński samochód z centralnie umieszczonym silnikiem. W 1986 r. do gamy silników dołączyła doładowana (sprężarka rootsa) wersja 1.6L, która miała 145 KM i 186 Nm.
    Historia MR2 z pierwszej generacji sięga 1976 roku. Wtedy padł pomysł wyprodukowania niewielkiego, ekonomicznego i sportowego samochodu, dającego "radość z jazdy", jednak nie była jeszcze znana ostateczna konfiguracja silnika i napędu, w dodatku prace spowalniał kryzys paliwowy i wzrastające ceny paliw.
    Konkretne prace zaczęły się w 1979 roku, natomiast w 1981 roku pojawiła się pierwsza zapowiedź MR2, a mianowicie prototyp SA-X, który posiadał silnik (centralnie) i napęd (RWD) w miejscu, w którym pozostały do zakończenia produkcji wszystkich generacji. Zaczęły się testy na torach wyścigowych itp. W 1983 roku, na targach Japan Motor Show, zaprezentowany został koncept SV-3. Samochód spotkał się z dużym zainteresowaniem, pierwsze wrażenia były bardzo pozytywne.
    Ostatecznie, wersja produkcyjna otrzymała nazwę MR2, w topowej wersji posiadała wolnossący silnik 1.6L 130 KM 149 Nm (znany też np. z modeli Levin / Trueno AE86) i masę 950 kg, sprzedaż została zaplanowana na połowę 1984 roku na rynek japoński (1985 r. dla reszty świata). Był to pierwszy seryjne produkowany, japoński samochód z centralnie umieszczonym silnikiem. W 1986 r. do gamy silników dołączyła doładowana (sprężarka rootsa) wersja 1.6L, która miała 145 KM i 186 Nm.
    Honda S600 – W 1964 roku, Honda zdecydowała się wprowadzić następcę modelu S500. Został nim S600, posiadał większy silnik oraz dostępny był już nie tylko jako roadster, ale również fastback coupe (od 1965 r.) - był to pierwszy samochód w nadwoziu coupe jaki Honda wyprodukowała i sprzedawała. To również pierwszy samochód Hondy, który eksportowany był na inne rynki (oprócz Amerykańskiego).

Samochód kontynuował zaangażowanie serii "S" w sporcie. Poza Japonią, używany był również między innymi na naszym kontynencie. Z jednym wyścigiem wiążę się ciekawa historia. 6 września 1964 r., odbył się kolejny 500-kilometrowy wyścig ADAC na torze Nurburgring. Kierowcą Hondy S600 był Denny Hulme (późniejszy mistrz F1 w 1967 r.). Podczas kwalifikacji, uszkodzeniu uległ wał napędowy, a jako, że tor Nurburgring jest ogromny, zanim ekipa mechaników zdążyła dotrzeć do uszkodzonego samochodu, kwalifikacje się zakończyły. Zespół Hondy nie miał zapasowego wału napędowego, a najbliższe miejsce w którym można było go dostać, to diler Hondy w Belgii. Mimo wszystko, jeden z mechaników wypożyczył samochód i wyruszył do Belgii. Niestety, w drodze powrotnej miał wypadek, rozbił wypożyczony samochód, zapewne spiesząc się na wyścig. Dziarski mechanik złapał TAXI i za pomocą sygnałów ręką (nie znał niemieckiego ani angielskiego języka), kierował taksówkarza na miejsce przeznaczenia! Kilka godzin przed startem wyścigu, taksówka podjechała przed tor i mechanicy Hondy mogli zacząć naprawiać S600, podczas gdy kierownik zespołu Hondy zastanawiał się, co się stało z wypożyczonym samochodem ;) Wkrótce S600 był gotowy do wyścigu, a przynajmniej tak się każdemu wydawało. Start odbywał się w sposób znany z Le Mans - zawodnicy podbiegali do samochodów, wskakiwali i ruszali. Niestety, gdy Hulme przekręcił kluczyk, silnik nie odpalił, okazało się, że poluzowała się cała wiązka kabli pod deską rozdzielczą, mechanik podbiegł, wsadził ręce pod deskę, przytrzymał wiązkę kabli, przekręcił kluczyk i dopiero wtedy samochód odpalił. Honda S600 wystartowała z ostatniego miejsca. Niewiarygodne, ale już podczas pierwszego okrążenia, kierowcy udało się wyprzedzić 45 samochodów. Druga rzecz która wprawiła wszystkich w osłupienie, to osiągi S600; w niektórych partiach Nurburgringu, samochód ten, z silnikiem ledwie 0.6L pod maską, osiągał niemal 190 km/h. Większość samochodów korzystała z 4-biegowej skrzyni biegów, natomiast wyścigowa S600 posiadała 5-biegową skrzynię, a silnik kręcił się do 12500 rpm. Podczas tankowania w pit stopie, Hulme nie wyłączał silnika, z obawy przed kolejnymi problemami z uruchomieniem. W efekcie, kierowca dojechał Hondą S600 na pierwszym miejscu w swojej klasie.
    W 1964 roku, Honda zdecydowała się wprowadzić następcę modelu S500. Został nim S600, posiadał większy silnik oraz dostępny był już nie tylko jako roadster, ale również fastback coupe (od 1965 r.) - był to pierwszy samochód w nadwoziu coupe jaki Honda wyprodukowała i sprzedawała. To również pierwszy samochód Hondy, który eksportowany był na inne rynki (oprócz Amerykańskiego).

    Samochód kontynuował zaangażowanie serii "S" w sporcie. Poza Japonią, używany był również między innymi na naszym kontynencie. Z jednym wyścigiem wiążę się ciekawa historia. 6 września 1964 r., odbył się kolejny 500-kilometrowy wyścig ADAC na torze Nurburgring. Kierowcą Hondy S600 był Denny Hulme (późniejszy mistrz F1 w 1967 r.). Podczas kwalifikacji, uszkodzeniu uległ wał napędowy, a jako, że tor Nurburgring jest ogromny, zanim ekipa mechaników zdążyła dotrzeć do uszkodzonego samochodu, kwalifikacje się zakończyły. Zespół Hondy nie miał zapasowego wału napędowego, a najbliższe miejsce w którym można było go dostać, to diler Hondy w Belgii. Mimo wszystko, jeden z mechaników wypożyczył samochód i wyruszył do Belgii. Niestety, w drodze powrotnej miał wypadek, rozbił wypożyczony samochód, zapewne spiesząc się na wyścig. Dziarski mechanik złapał TAXI i za pomocą sygnałów ręką (nie znał niemieckiego ani angielskiego języka), kierował taksówkarza na miejsce przeznaczenia! Kilka godzin przed startem wyścigu, taksówka podjechała przed tor i mechanicy Hondy mogli zacząć naprawiać S600, podczas gdy kierownik zespołu Hondy zastanawiał się, co się stało z wypożyczonym samochodem ;) Wkrótce S600 był gotowy do wyścigu, a przynajmniej tak się każdemu wydawało. Start odbywał się w sposób znany z Le Mans - zawodnicy podbiegali do samochodów, wskakiwali i ruszali. Niestety, gdy Hulme przekręcił kluczyk, silnik nie odpalił, okazało się, że poluzowała się cała wiązka kabli pod deską rozdzielczą, mechanik podbiegł, wsadził ręce pod deskę, przytrzymał wiązkę kabli, przekręcił kluczyk i dopiero wtedy samochód odpalił. Honda S600 wystartowała z ostatniego miejsca. Niewiarygodne, ale już podczas pierwszego okrążenia, kierowcy udało się wyprzedzić 45 samochodów. Druga rzecz która wprawiła wszystkich w osłupienie, to osiągi S600; w niektórych partiach Nurburgringu, samochód ten, z silnikiem ledwie 0.6L pod maską, osiągał niemal 190 km/h. Większość samochodów korzystała z 4-biegowej skrzyni biegów, natomiast wyścigowa S600 posiadała 5-biegową skrzynię, a silnik kręcił się do 12500 rpm. Podczas tankowania w pit stopie, Hulme nie wyłączał silnika, z obawy przed kolejnymi problemami z uruchomieniem. W efekcie, kierowca dojechał Hondą S600 na pierwszym miejscu w swojej klasie.
    11 lutego 2013, 15:21 przez staryjaponiec (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Większość pewnie nawet nie wie o jego istnieniu – Pod koniec lat 70tych firma Nordstadt miała ciekawe pomysły na przebudowy kilku modelu Audi, Volkswagena i Porsche, był to między innymi sławny Volkswagen Garbus Carrera z silnikiem z modelu Porsche 911, osiągającym moc 210 koni, czy Scirocco Pickup, Jetta Cabrio.
W 1978 roku został zakupiony nowy model Porsche 928 z silnikiem V8 4.5l 240KM, stał się on bazą dla najbardziej spektakularnej przeróbki z Nordstadt – Golf 928, bo tak został nazwany ten dziwoląg, posiadał oczywiście jednostkę napędową z Porsche, napęd na tył, całe zawieszenie, a także środek (skórzane kubełki, deskę rozdzielczą), układ hamulcowy i felgi, tak zwane później – telefony.
Do tej przebudowy Golf został poszerzony o 30cm zostały w nim także przerobione błotniki, drzwi oraz specjalnie dorabiane szyby.
Prawdopodobnie powstało tylko 10 egzemplarzy w tym 4 z 
silnikiem V8 4,5l 240Km i mocniejsze jednostki 4,6l 300Km. 
300 konna wersja rozpędzała się do setki w 6,6s. auto ważyło 1590 kg.
    Pod koniec lat 70tych firma Nordstadt miała ciekawe pomysły na przebudowy kilku modelu Audi, Volkswagena i Porsche, był to między innymi sławny Volkswagen Garbus Carrera z silnikiem z modelu Porsche 911, osiągającym moc 210 koni, czy Scirocco Pickup, Jetta Cabrio.
    W 1978 roku został zakupiony nowy model Porsche 928 z silnikiem V8 4.5l 240KM, stał się on bazą dla najbardziej spektakularnej przeróbki z Nordstadt – Golf 928, bo tak został nazwany ten dziwoląg, posiadał oczywiście jednostkę napędową z Porsche, napęd na tył, całe zawieszenie, a także środek (skórzane kubełki, deskę rozdzielczą), układ hamulcowy i felgi, tak zwane później – telefony.
    Do tej przebudowy Golf został poszerzony o 30cm zostały w nim także przerobione błotniki, drzwi oraz specjalnie dorabiane szyby.
    Prawdopodobnie powstało tylko 10 egzemplarzy w tym 4 z
    silnikiem V8 4,5l 240Km i mocniejsze jednostki 4,6l 300Km.
    300 konna wersja rozpędzała się do setki w 6,6s. auto ważyło 1590 kg.
    10 lutego 2013, 14:49 przez xXxBlachaxXx (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (2)