Szukaj
Znalazłem 170 takich materiałów
Projekt i przygotowania
Renault 19 był rezultatem programu rozwojowego nazwanego X53, którego zadaniem było stworzenie nowego samochodu skierowanego dla średniej klasy europejskiej "M1". Projekt rozpoczęto w październiku 1984 roku i już w lipcu 1985 zakończono projektowanie karoserii. Pięć miesięcy później zakończono projekt deski rozdzielczej. Do kwietnia 1986 pracowano nad projektem wnętrza i kiedy R-19 wszedł do produkcji w maju 1988 odbył więcej niż 7,5 milionów kilometrów testów sprawdzających technologię, wytrzymałość i niezawodność pojazdu. Projekt Renault 19 był dziełem ekipy Renault Design we współpracy z Giorgio Giugiaro, znanego włoskiego projektanta. Zamierzeniem było zaprojektowanie samochodu tak aerodynamicznego, jak to tylko możliwe w klasie samochodów kompaktowych. Rezultaty badań w tunelu aerodynamicznym udowodniły, że pojazd osiągnął opór aerodynamiczny 0,31 Cx. Aby dać przykład jak bardzo R-19 wyprzedził swoją epokę można powiedzieć, że BMW Seria 1 z roku 2004 posiada takie same parametry aerodynamiczne, pomimo że opracowano go dwadzieścia sześć lat później.
Produkcja
Renault 19 był produkowany w fabrykach Renault Douai i Maubeuge (Francja), Valladolid (Hiszpania) i Setubal (Portugalia). Produkowano go również w Ciudad de Cordoba (Argentyna).
Zmiana wersji
Już w 1992 roku wszedł na rynek Renault 19 Faza II. Zmiany dotyczyły dostosowania pojazdu do nowych wymagań, zmieniono odrobinę nadwozie. Różnice w nadwoziu dotyczyły bardziej zaokrąglonych błotników, maski, pasa przedniego, tylniego i poprawionej deski rozdzielczej. Niestety wersja 16V po tych zmianach straciła nieco wizualnej "agresywnosci".
Wielkie przeobrażenie
W roku 1995 zaprezentowano Renault Megane, jako następcę R-19, który do dzisiaj osiąga sukcesy sprzedaży jako samochód z nowymi pomysłami i nowoczesnymi rozwiązaniami.
Modele
Faza I
TR (1.2 cc, 55 KM)
TR (1.4 cc, 60 KM)
TS (1.4 cc, 80 KM)
TD (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
GTR (1.4 cc, 60 KM)
GTS (1.4 cc, 80 KM)
GTX (1.7 cc, 93 KM)
GTD (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
TSE (1.4 cc, 80 KM)
TXE (1.7 cc, 92 KM)
TXI (1.7 cc, 105 KM)
TDE (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
TDX (Diesel, 1.9, 93 KM)
16V (1.8 cc, 136 KM)
Faza II
RL 1.2 (1.2 cc, 60 KM)
RL 1.4 (1.4 cc, 60 KM)
RL 1.4eco (1.4 cc, 75 KM)
RL 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
RN 1.4 (1.4 cc, 30 KM)
RN 1.4eco (1.4 cc, 75 KM)
RN 1.8 (1.8 cc, 95 KM)
RN 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
RN 1.7 (1.7 cc, 75KM)
RN 1.9TD (Diesel, 1.9 cc, 93 KM)
RT 1.8 (1.8 cc, 95 KM)
RT 1.8s (1.8 cc, 95 KM)
RT 1.8i (1.8 cc, 107 KM)
RT 1.7 (1.7 cc, 92 KM)
RT 1.7 (1.7 cc, 75KM)
RT 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
RT 1.9TD (Diesel, 1.9 cc, 93 KM)
16V (1.8 cc, 136 KM)
Urodził się w Invercargill w Nowej Zelandii i przez wiele lat zajmował się modyfikacją motocykla Indian, pobił rekord świata prędkości w klasie poniżej 1000 cm³ w 1967 r. na gładkiej powierzchni wyschniętego dna jeziora Bonneville. W momencie ustanowienia rekordu Munro był w wieku 68 lat, a motocykl liczył sobie 47 lat. Rekord prędkości do dziś nie został pobity.[1] Munro przygotowywał swój motocykl Indian Scout z 1920 r. w warunkach domowych przez szereg lat, stopniowo modyfikując silnik z początkowych 600 cm³ do 950 cm³. Produkował przy tym własnoręcznie elementy silnika takie jak tłoki, zawory, modyfikował też głowicę silnika, przenosząc zawory z boku cylindrów.[2] Motocykl Indian nosił nr 627, Munro był jego właścicielem od nowości, w momencie wypuszczenia z fabryki jego konstrukcja pozwalała na osiągnięcie prędkości maksymalnej zaledwie 89 km/h (55 mph).[3]
Powstał nawet o nim film :)
Żeby zmniejszyć koszta jest zbudowany na bazie Urraco ( moża powiedzieć że to był porządny face-liftng) i za siedzeniami miał sam silnik, czyli 3l V8. Wyprodukowano 55 sztuk w latach 1976-79.
Lamborghini Jalpa jest ewolucją Silhouette (jak zawsze narysowana przez Bertone) i zastosowano śilnik V8 znowu z Urraco e o zwiększonej pojemnośći do 3,5 litra o mocy 250HP. Wprowadzone zmniany nie miały uczynić z niego szybszego auta, ale żeby był "łatwiejszy w obsłudze", czyli łatwiejszy w powadzeniu i bardziej konfortowy.
Produkcja zakończyła się w 1988 roku, po tym jak spadły sprzedaże i Chrysler ( który kupił Lamborghini rok prędzej) zdecydował o wycofaniu tego modelu z produkcji. Sprzedano 416 sztuk.
Jalpa to był ostatni model Lamborghini który był wyposażony w silnik ośmio cylindrowy.