Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 373 takie materiały
    Lamborghini Aventador LP750-4 SV – Supersamochód klasy wyższej produkowany przez włoską markę Lamborghini od 2011 roku. Aventador został zaprezentowany publicznie 28 lutego 2011 roku na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Genewie, pięć miesięcy po pierwszej prezentacji w Sant’Agata Bolognese. Samochód stworzono jako następcę dla produkowanego przez dziesięć lat modelu Murcielago i zarazem nowy sztandarowy samochód Lamborghini na rok 2011. Podobnie jak w przypadku wcześniejszych modeli Lamborghini, nazwa nawiązuje do rytualnych walk byków – korridy. Samochód dzieli nazwę z wielokrotnie zwyciężającym hiszpańskim bykiem. W marcu 2015 roku podczas salonu motoryzacyjnego w Genewie została zaprezentowana wersja LP750-4 SV. Od wersji LP700-4 różni się mocą silnika, która wynosi 750 KM. Poprzez zastosowanie włókien węglowych udało się zredukować masę o 50 kg do 1575 kg. Zmianie uległa również stylistyka nadwozia - zmieniony został przedni splitter, zmodyfikowano dyfuzor, zamontowano spoiler, węglowo-ceramiczne hamulce oraz lżejsze felgi. Wszystkie zmiany skróciły czas przyspieszenia 0–100 km/h z 2,9 sekundy w wersji LP700-4 do 2,8 sekundy. Prędkość maksymalna wciąż utrzymana jest na poziomie 350 km/h, lecz siła docisku wzrosła o 180%.
    Supersamochód klasy wyższej produkowany przez włoską markę Lamborghini od 2011 roku. Aventador został zaprezentowany publicznie 28 lutego 2011 roku na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Genewie, pięć miesięcy po pierwszej prezentacji w Sant’Agata Bolognese. Samochód stworzono jako następcę dla produkowanego przez dziesięć lat modelu Murcielago i zarazem nowy sztandarowy samochód Lamborghini na rok 2011. Podobnie jak w przypadku wcześniejszych modeli Lamborghini, nazwa nawiązuje do rytualnych walk byków – korridy. Samochód dzieli nazwę z wielokrotnie zwyciężającym hiszpańskim bykiem. W marcu 2015 roku podczas salonu motoryzacyjnego w Genewie została zaprezentowana wersja LP750-4 SV. Od wersji LP700-4 różni się mocą silnika, która wynosi 750 KM. Poprzez zastosowanie włókien węglowych udało się zredukować masę o 50 kg do 1575 kg. Zmianie uległa również stylistyka nadwozia - zmieniony został przedni splitter, zmodyfikowano dyfuzor, zamontowano spoiler, węglowo-ceramiczne hamulce oraz lżejsze felgi. Wszystkie zmiany skróciły czas przyspieszenia 0–100 km/h z 2,9 sekundy w wersji LP700-4 do 2,8 sekundy. Prędkość maksymalna wciąż utrzymana jest na poziomie 350 km/h, lecz siła docisku wzrosła o 180%.
    Bugatti EB110 SS – Hipersamochód produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bugatti Automobili w latach 1992-1995. W 1987 roku włoski przedsiębiorca Romano Artioli, założył w Campogalliano przedsiębiorstwo Bugatti Automobili SpA, mające na celu przywrócenie do życia tej świetnej niegdyś marki. Efektem prac był zaprezentowany w stodziesiatą rocznicę urodzin założyciela przedsiębiorstwa, supersportowy model Bugatti EB110 w 1991 roku. Najmocniejszą seryjną wersją EB 110 jest SS (Super Sport). Moc 3,5-litrowego V12 z 4 turbosprężarkami, który napędza samochód wzrosła o 50 KM i wynosi 611 KM. Wersja ta miała inne doładowanie 1,2 bar, gdy seryjny GT miał 1,05 bar, wzmocniono zawieszenie i hamulce wraz ze wzrostem mocy polepszył się moment obrotowy i osiągi. We wnętrzu tej bardziej sportowej wersji znajdziemy więcej aluminium i prawdziwego wykończenia z kevlaru na tunelu środkowym i innych elementach obsługi wnętrza. EB110 SS przyspiesza do 100 km/h w 3,3 sekundy i osiąga prędkość maksymalną 350 km/h. Powstało tylko 31 egzemplarzy EB110 SS.
    Hipersamochód produkowany przez włoskie przedsiębiorstwo Bugatti Automobili w latach 1992-1995. W 1987 roku włoski przedsiębiorca Romano Artioli, założył w Campogalliano przedsiębiorstwo Bugatti Automobili SpA, mające na celu przywrócenie do życia tej świetnej niegdyś marki. Efektem prac był zaprezentowany w stodziesiatą rocznicę urodzin założyciela przedsiębiorstwa, supersportowy model Bugatti EB110 w 1991 roku. Najmocniejszą seryjną wersją EB 110 jest SS (Super Sport). Moc 3,5-litrowego V12 z 4 turbosprężarkami, który napędza samochód wzrosła o 50 KM i wynosi 611 KM. Wersja ta miała inne doładowanie 1,2 bar, gdy seryjny GT miał 1,05 bar, wzmocniono zawieszenie i hamulce wraz ze wzrostem mocy polepszył się moment obrotowy i osiągi. We wnętrzu tej bardziej sportowej wersji znajdziemy więcej aluminium i prawdziwego wykończenia z kevlaru na tunelu środkowym i innych elementach obsługi wnętrza. EB110 SS przyspiesza do 100 km/h w 3,3 sekundy i osiąga prędkość maksymalną 350 km/h. Powstało tylko 31 egzemplarzy EB110 SS.
    25 sierpnia 2022, 21:07 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Alfa Romeo 4C – Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany przez włoską markę Alfa Romeo w latach 2013-2020. Samochód zaprezentowano po raz pierwszy jako auto koncepcyjne podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w marcu 2011 roku pod nazwą 4C Concept. Wersją produkcyjną zaprezentowano dwa lata później podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie. Zamierzeniem Alfy Romeo było zbudowanie samochodu o jak najmniejszej masie własnej, aby zapewnienić jak najlepsze osiągi. Nadwozie pojazdu zostało wykonane przy udziale materiałów lekkich - aluminium oraz włókna węglowego. 4C wyposażono w specjalnie odchudzony oraz wyposażony w aluminiowy blok silnik o pojemności 1,75 litra z turbosprężarką znaną z modelu Giulietta QV. Silnik ten wytwarza moc 240 KM i moment obrotowy 350 Nm. 4C osiąga prędkość maksymalną 258 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 4,5 sekundy. Pod koniec 2013 roku zdecydowano o zmianie wyglądu przednich reflektorów, które przypominają te zastosowane w 4C Concept. Produkcję wersji coupe zakończono w 2019 roku, a spider w 2020 roku. Łącznie powstało 9117 egzemplarzy 4C.
    Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany przez włoską markę Alfa Romeo w latach 2013-2020. Samochód zaprezentowano po raz pierwszy jako auto koncepcyjne podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w marcu 2011 roku pod nazwą 4C Concept. Wersją produkcyjną zaprezentowano dwa lata później podczas targów motoryzacyjnych we Frankfurcie. Zamierzeniem Alfy Romeo było zbudowanie samochodu o jak najmniejszej masie własnej, aby zapewnienić jak najlepsze osiągi. Nadwozie pojazdu zostało wykonane przy udziale materiałów lekkich - aluminium oraz włókna węglowego. 4C wyposażono w specjalnie odchudzony oraz wyposażony w aluminiowy blok silnik o pojemności 1,75 litra z turbosprężarką znaną z modelu Giulietta QV. Silnik ten wytwarza moc 240 KM i moment obrotowy 350 Nm. 4C osiąga prędkość maksymalną 258 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 4,5 sekundy. Pod koniec 2013 roku zdecydowano o zmianie wyglądu przednich reflektorów, które przypominają te zastosowane w 4C Concept. Produkcję wersji coupe zakończono w 2019 roku, a spider w 2020 roku. Łącznie powstało 9117 egzemplarzy 4C.
    Chevrolet Corvette C3 Stingray – Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Za powstanie Chevroleta Corvette odpowiada Harley Earl. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Trzecia generacja Corvette została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku i produkowana była w latach 1967-1982. W pierwszym roku produkcji wariant coupe nie był w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy człon Stingray. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych, co zmusiło Chevroleta do przeprojektowania gamy jednostek napędowych także w Corvette. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. Corvette trzeciej generacji w ciągu swojej obecności rynkowej przeszedł liczne zmiany wyglądu zewnętrznego. Pierwsze pojawiły się już w 1968 roku, przynosząc inny wygląd tylnej części nadwozia, która stała się wypukła. Duże zmiany w wyglądzie pojawiły się w 1974 roku, przynosząc zmodyfikowany kształt chowanych reflektorów i zderzaka, a także zmodyfikowaną tylną część nadwozia. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna. Ponownie pojazd zyskał też zmiany w stylistyce nadwozia. Ostatnie zmiany w wyglądzie samochodu Chevrolet przeprowadził w 1980 roku.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Za powstanie Chevroleta Corvette odpowiada Harley Earl. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Trzecia generacja Corvette została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku i produkowana była w latach 1967-1982. W pierwszym roku produkcji wariant coupe nie był w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy człon Stingray. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych, co zmusiło Chevroleta do przeprojektowania gamy jednostek napędowych także w Corvette. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. Corvette trzeciej generacji w ciągu swojej obecności rynkowej przeszedł liczne zmiany wyglądu zewnętrznego. Pierwsze pojawiły się już w 1968 roku, przynosząc inny wygląd tylnej części nadwozia, która stała się wypukła. Duże zmiany w wyglądzie pojawiły się w 1974 roku, przynosząc zmodyfikowany kształt chowanych reflektorów i zderzaka, a także zmodyfikowaną tylną część nadwozia. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna. Ponownie pojazd zyskał też zmiany w stylistyce nadwozia. Ostatnie zmiany w wyglądzie samochodu Chevrolet przeprowadził w 1980 roku.
    18 sierpnia 2022, 13:24 przez Folley96 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Alpine A610 – Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany przez francuską markę Alpine w latach 1991-1995. Model A610 został w prowadzony na rynek w 1991 roku jako następca Alpine GTA. Samochód zewnętrznie bardzo przypominał poprzednika, różniąc się od niego głównie chowanymi przednimi reflektorami. Choć zachowano firmową koncepcję konstrukcyjną, wprowadzono do niej liczne zmiany. Powiększony do 3 l silnik V6 wytwarza moc 250 KM oraz moment obrotowy 350 Nm. A610 osiąga prędkość maksymalną 266 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 5,9 sekund. Mimo korzystnej ceny, sprzedaż auta nie uzyskała zadowalających rezultatów i jego produkcję zakończono w 1995 roku, a firma Alpine zajęła się wytwarzaniem poszycia nadwozia dla niektórych modeli Renault. Powstało 818 egzemplarzy Alpine A610, z czego 67 miało kierownicę po prawej stronie.
    Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany przez francuską markę Alpine w latach 1991-1995. Model A610 został w prowadzony na rynek w 1991 roku jako następca Alpine GTA. Samochód zewnętrznie bardzo przypominał poprzednika, różniąc się od niego głównie chowanymi przednimi reflektorami. Choć zachowano firmową koncepcję konstrukcyjną, wprowadzono do niej liczne zmiany. Powiększony do 3 l silnik V6 wytwarza moc 250 KM oraz moment obrotowy 350 Nm. A610 osiąga prędkość maksymalną 266 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 5,9 sekund. Mimo korzystnej ceny, sprzedaż auta nie uzyskała zadowalających rezultatów i jego produkcję zakończono w 1995 roku, a firma Alpine zajęła się wytwarzaniem poszycia nadwozia dla niektórych modeli Renault. Powstało 818 egzemplarzy Alpine A610, z czego 67 miało kierownicę po prawej stronie.
    Pininfarina Battista – Elektryczny hipersamochód produkowany przez niemieckie przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina od 2020 roku. Na salonie samochodowym Geneva Motor Show w marcu 2019 roku nowo powstałe przed rokiem przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina przedstawiło swój pierwszy samochód w postaci supersamochodu o w pełni elektrycznym napędzie. Nazwany Pininfarina Battista, jest przez to hołdem dla założyciela studia projektowego Pininfarina, żyjącego w latach 1893–1966 Battisy Pininfariny. Zespół stylistów Pininfariny, któremu dowodził Luca Borgogno, odpowiedzialny był również za projekt nadwozia pojazdu, wyróżniając się smukłą sylwetką łączącą kontrastowe barwy nadwozia z malowanym na czarno dachem oraz licznymi przetłoczeniami płynnie połączonymi z wlotami powietrza. Pas przedni przyozdobiła charakterystyczna, świetlista listwa z diod LED. Battista w momencie debiutu został określony najszybszym produkcyjnym samochodem w historii włoskiej motoryzacji oraz najszybszym samochodem elektrycznym na rynku. Samochód zapożyczył podzespoły od chorwackiej firmy Rimac. W ten sposób, układ napędowy Battisty tworzą cztery silniki elektryczne umieszczone przy każdym z kół, które generują łączną moc 1900 KM i moment obrotowy 2300 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza do 100 km/h w mniej niż 2 sekundy.
    Elektryczny hipersamochód produkowany przez niemieckie przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina od 2020 roku. Na salonie samochodowym Geneva Motor Show w marcu 2019 roku nowo powstałe przed rokiem przedsiębiorstwo Automobili Pininfarina przedstawiło swój pierwszy samochód w postaci supersamochodu o w pełni elektrycznym napędzie. Nazwany Pininfarina Battista, jest przez to hołdem dla założyciela studia projektowego Pininfarina, żyjącego w latach 1893–1966 Battisy Pininfariny. Zespół stylistów Pininfariny, któremu dowodził Luca Borgogno, odpowiedzialny był również za projekt nadwozia pojazdu, wyróżniając się smukłą sylwetką łączącą kontrastowe barwy nadwozia z malowanym na czarno dachem oraz licznymi przetłoczeniami płynnie połączonymi z wlotami powietrza. Pas przedni przyozdobiła charakterystyczna, świetlista listwa z diod LED. Battista w momencie debiutu został określony najszybszym produkcyjnym samochodem w historii włoskiej motoryzacji oraz najszybszym samochodem elektrycznym na rynku. Samochód zapożyczył podzespoły od chorwackiej firmy Rimac. W ten sposób, układ napędowy Battisty tworzą cztery silniki elektryczne umieszczone przy każdym z kół, które generują łączną moc 1900 KM i moment obrotowy 2300 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza do 100 km/h w mniej niż 2 sekundy.
    McLaren P1 – Hybrydowy hipersamochód produkowany przez brytyjską markę McLaren w latach 2013-2015, został zaprezentowany w 2012 roku na Paris Motor Show. P1 waży około 1300 kg i zbliżony jest pod tym względem do McLarena MP4-12C. Wersję produkcyjną zaprezentowano na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Genewie w 2013 roku. Wersja produkcyjna miała zamontowany ogranicznik prędkości do 350 km/h. W tej wersji zmieniono także wloty powietrza z przodu i z tyłu wozu. Aerodynamika nie została zmieniona. Oficjalna wersja ma zmieniony lakier z pomarańczowego na żółty. P1 wykorzystuje projekt mid-engine. Jest to monocoque z włókna węglowego i struktury bezpieczeństwa dachu i klatki bezpieczeństwa zamontowanej we wnętrzu pojazdu o nazwie MonoCage. Silnik McLaren M838T V8 twin-turbo o pojemności 6,9 l w połączeniu z systemem odzyskiwania energii kinetycznej auta ma moc 727 KM. W połączeniu z silnikiem elektrycznym P1 ma w sumie 903 KM. Można także jeździć na samym silniku elektrycznym. P1 przyspiesza do 100 km/h w 2,8 sekund.
    Hybrydowy hipersamochód produkowany przez brytyjską markę McLaren w latach 2013-2015, został zaprezentowany w 2012 roku na Paris Motor Show. P1 waży około 1300 kg i zbliżony jest pod tym względem do McLarena MP4-12C. Wersję produkcyjną zaprezentowano na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Genewie w 2013 roku. Wersja produkcyjna miała zamontowany ogranicznik prędkości do 350 km/h. W tej wersji zmieniono także wloty powietrza z przodu i z tyłu wozu. Aerodynamika nie została zmieniona. Oficjalna wersja ma zmieniony lakier z pomarańczowego na żółty. P1 wykorzystuje projekt mid-engine. Jest to monocoque z włókna węglowego i struktury bezpieczeństwa dachu i klatki bezpieczeństwa zamontowanej we wnętrzu pojazdu o nazwie MonoCage. Silnik McLaren M838T V8 twin-turbo o pojemności 6,9 l w połączeniu z systemem odzyskiwania energii kinetycznej auta ma moc 727 KM. W połączeniu z silnikiem elektrycznym P1 ma w sumie 903 KM. Można także jeździć na samym silniku elektrycznym. P1 przyspiesza do 100 km/h w 2,8 sekund.
    1970 Chevrolet Nova SS – Samochód osobowy klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Chevrolet w latach 1967–1979. Nova została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku. Prezentując ten model Chevrolet zdecydował się zastosować nazwę Nova dla następcy Chevy II, wobec którego Nova było dotychczas jedną z wersji wyposażeniowych. Samochód powstał na platformie X-body koncernu General Motors, na bazie której skonstruowane zostały także bliźniacze konstrukcje Buicka, Oldsmobile i Pontiaca. Pierwsza generacja Chevroleta Novy wyróżniała się masywnie zarysowanymi przednimi błotnikami z wysuniętymi krawędziami, a także obłymi nadkolami tylnymi, które współgrały z łagodnie opadającą linią bagażnika. Wraz z debiutem Novy, Chevrolet opracował także sportową odmianę Nova SS. Pod kątem wizualnym wyróżniała się ona dodatkowymi spojlerami, sportowym ogumieniem i zmodyfikowanymi zderzakami, za to pod kątem technicznym pojawił się silnik V8 przedziałach mocy od 350 do 375 KM. Pierwsza generacja Novy była również produkowana i sprzedawana w Argentynie pod nazwą Chevrolet Chevy Malibu w latach 1968–1978. Argentyńska wersja odróżniała się od północnoamerykańskiej detalami w wyglądzie zewnętrznym i różnicami w gamie silników.
    Samochód osobowy klasy średniej produkowany przez amerykańską markę Chevrolet w latach 1967–1979. Nova została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku. Prezentując ten model Chevrolet zdecydował się zastosować nazwę Nova dla następcy Chevy II, wobec którego Nova było dotychczas jedną z wersji wyposażeniowych. Samochód powstał na platformie X-body koncernu General Motors, na bazie której skonstruowane zostały także bliźniacze konstrukcje Buicka, Oldsmobile i Pontiaca. Pierwsza generacja Chevroleta Novy wyróżniała się masywnie zarysowanymi przednimi błotnikami z wysuniętymi krawędziami, a także obłymi nadkolami tylnymi, które współgrały z łagodnie opadającą linią bagażnika. Wraz z debiutem Novy, Chevrolet opracował także sportową odmianę Nova SS. Pod kątem wizualnym wyróżniała się ona dodatkowymi spojlerami, sportowym ogumieniem i zmodyfikowanymi zderzakami, za to pod kątem technicznym pojawił się silnik V8 przedziałach mocy od 350 do 375 KM. Pierwsza generacja Novy była również produkowana i sprzedawana w Argentynie pod nazwą Chevrolet Chevy Malibu w latach 1968–1978. Argentyńska wersja odróżniała się od północnoamerykańskiej detalami w wyglądzie zewnętrznym i różnicami w gamie silników.
    Porsche 918 Spyder – Hipersamochód produkowany przez niemiecką markę Porsche w latach 2013-2015,  zaprezentowany podczas 80. Międzynarodowej Wystawy Samochodowej w Genewie w 2010 roku jako następca Carrery GT. Auto zostało wyprodukowane jako seria limitowana w liczbie 918 sztuk. Pierwsze egzemplarze pojazdu pojawiły się w salonach w listopadzie 2013 roku. 918 finalnie wdrożono do produkcji we wrześniu 2013 roku. Prototyp został wyposażony w centralnie umieszczony 4,6-litrowy silnik V8 o mocy 540 KM oraz w dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 230 KM. Łączna moc prototypu w podanej konfiguracji to 770 KM. Silnik spalinowy napędzał tylną oś pojazdu natomiast silniki elektryczne przednią. Wersja produkcyjna wyposażona jest w ten sam silnik spalinowy, lecz jego moc zwiększono do 608 KM. Moc silników elektrycznych także uległa zwiększeniu. Przedni elektromotor generuje 127 KM, a tylny 154 KM. Łącznie wersja produkcyjna generuje moc aż 889 KM. 918 Spyder osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 2,5 sekundy. We wrześniu 2012 roku podano do wiadomości, że auto pokonało Północną Pętlę toru Nurburgring w czasie 6 minut i 57 sekund. Wersja produkcyjna różniła się szczegółami od konceptu. Wydechy zostały umieszczone w miejscu wysuwanych wlotów powietrza, czyli tuż nad silnikiem. W czerwcu 2015 roku Porsche ogłosiło, że produkcja modelu dobiegła końca po dokładnie 21 miesiącach wytwarzania w zakładach marki w Zuffenhausen.
    Hipersamochód produkowany przez niemiecką markę Porsche w latach 2013-2015, zaprezentowany podczas 80. Międzynarodowej Wystawy Samochodowej w Genewie w 2010 roku jako następca Carrery GT. Auto zostało wyprodukowane jako seria limitowana w liczbie 918 sztuk. Pierwsze egzemplarze pojazdu pojawiły się w salonach w listopadzie 2013 roku. 918 finalnie wdrożono do produkcji we wrześniu 2013 roku. Prototyp został wyposażony w centralnie umieszczony 4,6-litrowy silnik V8 o mocy 540 KM oraz w dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 230 KM. Łączna moc prototypu w podanej konfiguracji to 770 KM. Silnik spalinowy napędzał tylną oś pojazdu natomiast silniki elektryczne przednią. Wersja produkcyjna wyposażona jest w ten sam silnik spalinowy, lecz jego moc zwiększono do 608 KM. Moc silników elektrycznych także uległa zwiększeniu. Przedni elektromotor generuje 127 KM, a tylny 154 KM. Łącznie wersja produkcyjna generuje moc aż 889 KM. 918 Spyder osiąga prędkość maksymalną 350 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 2,5 sekundy. We wrześniu 2012 roku podano do wiadomości, że auto pokonało Północną Pętlę toru Nurburgring w czasie 6 minut i 57 sekund. Wersja produkcyjna różniła się szczegółami od konceptu. Wydechy zostały umieszczone w miejscu wysuwanych wlotów powietrza, czyli tuż nad silnikiem. W czerwcu 2015 roku Porsche ogłosiło, że produkcja modelu dobiegła końca po dokładnie 21 miesiącach wytwarzania w zakładach marki w Zuffenhausen.