Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 55 takich materiałów
    BMW poinformowało o rozpoczęciu sprzedaży modeli M3 i M4 (F80/F82) – Historia BMW M3 i M4 zaczyna się w 1985 roku, gdy zadebiutował model E30 M3. Samochód już wtedy generował 195 KM, a po 2 latach silnik został wzmocniony do 215 KM co pozwalało rozpędzać się do 239 km/h. Kolejna generacja auta pojawiła się w roku 1994. Pod maską znalazł się silnik o mocy 286 KM, który rozpędzał auto 100 km/h w czasie 6,2 sekundy. Model zaprezentowany rok później miał jeszcze mocniejszy silnik – 321 KM, a 100 km/h osiągał w zaledwie 5,6 sekundy.

Od tego czasu pojawiły się jeszcze 2 wersje M3 – w 2001 oraz w 2008 roku. Trzecia generacja napędzana była silnikiem o mocy 343 KM, a w czwartej zamontowano wolnossące V8 o mocy 420 KM. Najnowsza wersja samochodu nazywa się M4 i zastępuje modele znane dotąd jako M3 Coupe i M3 Convertible. M3 wciąż pozostaje na rynku, ale tylko w odmianie 4-drzwiowego sedana.

Najnowsza odmiana M3 oraz M4 ma pod maską 6-cylindrowy, rzędowy silnik o pojemności 3 litrów. Turbodoładowana jednostka generuje rekordowe 431 KM w zakresie 5500-7300 obr./min. Pod nogą jest też 550 Nm – od 1850 do 5500 obr./min. Biegi możemy zmieniać używając 6-stopniowej skrzyni manualnej lub 7-biegowego, dwusprzęgłowego automatu. W pierwszym przypadku M3 i M4 przyspiesza do 100 km/h w czasie 4,3 sekund, w drugim – w 4,1 sekundy. Prędkość maksymalna została elektronicznie ograniczona do 250 km/h.

Standardowo M3 i M4 dostępne jest na 18-calowych felgach z oponami o szerokości 255 mm z przodu oraz 275 mm z tyłu. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, by z salonu wyjechać na prezentujących się jeszcze lepiej felgach 19-calowych. Auta trafiły już do salonów. BMW M4 Coupe zostało wycenione na 341 300 zł. Klasyczne M3 Sedan w wersji 5-drzwiowej kosztuje nieco mniej – 335 400 zł.
    Historia BMW M3 i M4 zaczyna się w 1985 roku, gdy zadebiutował model E30 M3. Samochód już wtedy generował 195 KM, a po 2 latach silnik został wzmocniony do 215 KM co pozwalało rozpędzać się do 239 km/h. Kolejna generacja auta pojawiła się w roku 1994. Pod maską znalazł się silnik o mocy 286 KM, który rozpędzał auto 100 km/h w czasie 6,2 sekundy. Model zaprezentowany rok później miał jeszcze mocniejszy silnik – 321 KM, a 100 km/h osiągał w zaledwie 5,6 sekundy.

    Od tego czasu pojawiły się jeszcze 2 wersje M3 – w 2001 oraz w 2008 roku. Trzecia generacja napędzana była silnikiem o mocy 343 KM, a w czwartej zamontowano wolnossące V8 o mocy 420 KM. Najnowsza wersja samochodu nazywa się M4 i zastępuje modele znane dotąd jako M3 Coupe i M3 Convertible. M3 wciąż pozostaje na rynku, ale tylko w odmianie 4-drzwiowego sedana.

    Najnowsza odmiana M3 oraz M4 ma pod maską 6-cylindrowy, rzędowy silnik o pojemności 3 litrów. Turbodoładowana jednostka generuje rekordowe 431 KM w zakresie 5500-7300 obr./min. Pod nogą jest też 550 Nm – od 1850 do 5500 obr./min. Biegi możemy zmieniać używając 6-stopniowej skrzyni manualnej lub 7-biegowego, dwusprzęgłowego automatu. W pierwszym przypadku M3 i M4 przyspiesza do 100 km/h w czasie 4,3 sekund, w drugim – w 4,1 sekundy. Prędkość maksymalna została elektronicznie ograniczona do 250 km/h.

    Standardowo M3 i M4 dostępne jest na 18-calowych felgach z oponami o szerokości 255 mm z przodu oraz 275 mm z tyłu. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, by z salonu wyjechać na prezentujących się jeszcze lepiej felgach 19-calowych. Auta trafiły już do salonów. BMW M4 Coupe zostało wycenione na 341 300 zł. Klasyczne M3 Sedan w wersji 5-drzwiowej kosztuje nieco mniej – 335 400 zł.
    Ford Consul Capri 335 (116E) –
    18 marca 2014, 10:47 przez BorucGT (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    ULTIMATE 1/4 GRAND PRIX POLSKI – UWAGA! miłośnicy i pasjonaci wyścigów na ¼ mili.
 Już dziś pragniemy zaprosić was na nowa formułę zlotów organizowanych przez SCSCLUB. 
 W 2014 roku zawody organizowane na lotnisku w Wilczych Laskach będą miały zasięg ogólnopolski.
 Dla Was organizujemy cykl imprez ULTIMATE ¼ Grand Prix Polski.
 Cykl składa się z trzech osobnych imprez gdzie na ostatniej będzie podsumowanie całego Grand Prix.
 Będzie to największa tego typu impreza w północnej a może i całej Polsce.
 Zobaczycie na imprezie najszybsze auta i motocykle europy i naszego kraju.

 Tylko u nas właściciele i użytkownicy aut z USA będą mogli pościgać się pomiędzy sobą – tylko dla nich robimy specjalną klasę STREET US CARS – tego jeszcze w Polsce nie było.

 Bezpieczne lotnisko, pełna obsługa, profesjonalny sprzęt pomiarowy.
 Nagrody rzeczowe i pieniężne dla najlepszych.

 Terminy :
 - 11.05.2014 
 - 13.07.2014 
 - 14.09.2014 

 Opłaty startowe – 60,00 zł od zawodnika za start w jednej klasie w jednej imprezie.

 Podział na klasy:

 Samochody klasy DRAG: 
 FWD – Napęd przedni
 RWD – Napęd tylny 
 AWD – napęd na wszystkie koła 

 Samochody klasy STREET:
 Street Diesel
 Street FWD - silnik wolnossący
 Street FWD+ - silnik z doładowaniem
 Street RWD - silnik wolnossący
 Street RWD+ - silnik z doładowaniem
 Street AWD – napęd na wszystkie koła
 Street US Cars 

 Motocykle : 
 Moto 1100 – pojemność silnika do 1100 cm3
 Moto 1100+ - pojemność silnika ponad 1100 cm3

 Regulamin dostępny pod adresem: http://scsclub.pl/14mili/Reg.%20SCSClub.pdf
 Wkrótce więcej szczegółów.

 Kontakt z organizatorem Tel. 502 335 093
    UWAGA! miłośnicy i pasjonaci wyścigów na ¼ mili.
    Już dziś pragniemy zaprosić was na nowa formułę zlotów organizowanych przez SCSCLUB.
    W 2014 roku zawody organizowane na lotnisku w Wilczych Laskach będą miały zasięg ogólnopolski.
    Dla Was organizujemy cykl imprez ULTIMATE ¼ Grand Prix Polski.
    Cykl składa się z trzech osobnych imprez gdzie na ostatniej będzie podsumowanie całego Grand Prix.
    Będzie to największa tego typu impreza w północnej a może i całej Polsce.
    Zobaczycie na imprezie najszybsze auta i motocykle europy i naszego kraju.

    Tylko u nas właściciele i użytkownicy aut z USA będą mogli pościgać się pomiędzy sobą – tylko dla nich robimy specjalną klasę STREET US CARS – tego jeszcze w Polsce nie było.

    Bezpieczne lotnisko, pełna obsługa, profesjonalny sprzęt pomiarowy.
    Nagrody rzeczowe i pieniężne dla najlepszych.

    Terminy :
    - 11.05.2014
    - 13.07.2014
    - 14.09.2014

    Opłaty startowe – 60,00 zł od zawodnika za start w jednej klasie w jednej imprezie.

    Podział na klasy:

    Samochody klasy DRAG:
    FWD – Napęd przedni
    RWD – Napęd tylny
    AWD – napęd na wszystkie koła

    Samochody klasy STREET:
    Street Diesel
    Street FWD - silnik wolnossący
    Street FWD+ - silnik z doładowaniem
    Street RWD - silnik wolnossący
    Street RWD+ - silnik z doładowaniem
    Street AWD – napęd na wszystkie koła
    Street US Cars

    Motocykle :
    Moto 1100 – pojemność silnika do 1100 cm3
    Moto 1100+ - pojemność silnika ponad 1100 cm3

    Regulamin dostępny pod adresem: http://scsclub.pl/14mili/Reg.%20SCSClub.pdf
    Wkrótce więcej szczegółów.

    Kontakt z organizatorem Tel. 502 335 093
    Mało znane: Heuliez Pregunta – Heuliez Pregunta Roadster także Lamborghini Pregunta - supersamochód wyprodukowany przez francuską firmę Heuliez, specjalizującą się w przerabianiu francuskich aut, takich jak Peugeot czy Renault. Został on zbudowany na bazie Lamborghini Diablo VT MY1999, z którego przejęto kompletną płytę podłogową oraz permanentny napęd na 4 koła ze sprzęgłem wiskotycznym. 5,7-litrowy centralny silnik V12,zamontowany wzdłużnie rozwijał moc 390 kW (530 KM). Konstrukcja auta opiera się na ramie rurowej ze stali i włókien węglowych. W aucie zamontowano opony 235/35 ZR 18 z przodu oraz 335/35 ZR 19 z tyłu.
    Heuliez Pregunta Roadster także Lamborghini Pregunta - supersamochód wyprodukowany przez francuską firmę Heuliez, specjalizującą się w przerabianiu francuskich aut, takich jak Peugeot czy Renault. Został on zbudowany na bazie Lamborghini Diablo VT MY1999, z którego przejęto kompletną płytę podłogową oraz permanentny napęd na 4 koła ze sprzęgłem wiskotycznym. 5,7-litrowy centralny silnik V12,zamontowany wzdłużnie rozwijał moc 390 kW (530 KM). Konstrukcja auta opiera się na ramie rurowej ze stali i włókien węglowych. W aucie zamontowano opony 235/35 ZR 18 z przodu oraz 335/35 ZR 19 z tyłu.
    6 lutego 2014, 20:45 przez Chlodny (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Rocznica na skoczni – Dziś rocznica… Dokładnie 24 stycznia 2005 roku w fińskim Kaipola ‪Audi‬ A6 4.2 ‪quattro‬ z prędkością 60 km/h i w ciągu 9 sekund dotarło do punktu startowego skoczni Pitkävuori na wysokości 47 metrów. 
Największym wyzwaniem było utrzymanie samochodu na górze skoczni, ponieważ zaraz po zatrzymaniu zacząłby się ześlizgiwać w dół. Dlatego do podłogi 335-konnego Audi A6 (ciężar 1,9 tony) zamontowaliśmy sanki, które zapobiegały tylko ześlizgiwaniu się auta z 80-procentowej pochyłości. 

Poza tym do pokonania skoczni użyto całkiem normalnego, seryjnie wyprodukowanego Audi A6 4.2 quattro z 6-stopniową przekładnią tiptronic. Z dwoma niewielkimi wyjątkami: automatyczna skrzynia biegów była trzymana na pierwszym biegu, ponieważ niewielka strata mocy przy zmianie przełożenia przy takim pochyleniu uniemożliwiłaby wjazd. Drugim wyjątkiem były 6-milimetrowe kolce na oponach, takie same jak przy oponach rajdowych.
    Dziś rocznica… Dokładnie 24 stycznia 2005 roku w fińskim Kaipola ‪Audi‬ A6 4.2 ‪quattro‬ z prędkością 60 km/h i w ciągu 9 sekund dotarło do punktu startowego skoczni Pitkävuori na wysokości 47 metrów.
    Największym wyzwaniem było utrzymanie samochodu na górze skoczni, ponieważ zaraz po zatrzymaniu zacząłby się ześlizgiwać w dół. Dlatego do podłogi 335-konnego Audi A6 (ciężar 1,9 tony) zamontowaliśmy sanki, które zapobiegały tylko ześlizgiwaniu się auta z 80-procentowej pochyłości.

    Poza tym do pokonania skoczni użyto całkiem normalnego, seryjnie wyprodukowanego Audi A6 4.2 quattro z 6-stopniową przekładnią tiptronic. Z dwoma niewielkimi wyjątkami: automatyczna skrzynia biegów była trzymana na pierwszym biegu, ponieważ niewielka strata mocy przy zmianie przełożenia przy takim pochyleniu uniemożliwiłaby wjazd. Drugim wyjątkiem były 6-milimetrowe kolce na oponach, takie same jak przy oponach rajdowych.
    24 stycznia 2014, 17:21 przez Czary (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (9)
    Źródło:

    Audi Polska

    Historia BMW – Historia BMW 

„Freude am Fahren”, czyli „radość z jazdy” – tak brzmi firmowe motto BMW. Gdyby niemiecka marka chciała reklamować się takim sloganem niecałe sto lat temu, brzmiałby on raczej: „radość z lotu”. Początkowo bowiem zajmowała się produkcją samolotów.

W 1913 roku Karl Friedrich Rapp założył firmę Rapp Motorenwerke AG. Trzy lata później przedsiębiorstwo przejął Gustav Otto, producent aeroplanów oraz silników lotniczych i zmienił jego nazwę na Bayerische Flugzeugwerke AG, czyli Bawarskie Zakłady Lotnicze. W 1917 roku firmę przekształcono w spółkę akcyjną Bayerische Motoren Werke GmbH, a kilka miesięcy później dołączył do niej Austriak Franz Josef Popp. To on nadal jej nazwę BMW, która obowiązuje do dziś. Z tamtego okresu pochodzi również obecne logo marki - kręcące się śmigło samolotu na niebieskim tle symbolizującym niebo. Barwy te znajdują się również na fladze Bawarii, w której od początku mieści się siedziba BMW.
Po pierwszej wojnie światowej produkcja samolotów została w Niemczech zabroniona na mocy Traktatu Wersalskiego. Otto zamknął zakłady lotnicze i przerzucił się na wytwarzanie podzespołów do lokomotyw. W 1919 roku w BMW powstaje również pierwszy projekt motocyklowego silnika. Cztery lata później gotowy jest już cały pojazd na dwóch kółkach, model R32.
W roku 1928 BMW kupuje markę Dixi produkującą samochody na licencji brytyjskiego Austina Seven, a w roku 1933 powstają pierwsze auta według autorskich projektów niemieckich inżynierów – I6, 327, 328 i 335. W czasie drugiej wojny światowej w fabryce bawarskiej firmy znów wytwarzane są silniki lotnicze, a także motocykle – wszystko na potrzeby armii III Rzeszy.
Sytuacja BMW po zakończeniu wojny była fatalna – bombardowania niemal doszczętnie zniszczyły zakłady w Monachium. Stanąć na nogi firmie pomogło pozwolenie na przeprowadzanie napraw pojazdów amerykańskiego wojska w mieście Allach. W kolejnych latach wytwarzała ona również części do maszyn rolniczych i rowery, a w roku 1948 wznowiła produkcję motocykli.
Na początku lat pięćdziesiątych w BMW powstają pierwsze powojenne samochody – modele 501 i 502. W roku 1955 z fabryki w Monachium wyjeżdża Isetta, maleńkie auto na trzech kołach, którego zaskakująco dobre wyniki sprzedaży uratowały kondycję finansową niemieckiej marki. Komercyjnego sukcesu Isetty nie powtórzył na przykład model 507 zaprezentowany w roku 1956. 

Roadster uznawany za motoryzacyjne dzieło sztuki okazał się niewypałem z ekonomicznego punktu widzenia. W 1961 roku marka przedstawiła model 1500, który zapoczątkował jej nową erę ugruntowaną później przez takie auta, jak 2000 CS, czy serie New Sixes i New Class. Te ostatnie stworzyły podwaliny pod obecne nazewnictwo modeli BMW. New Sixes to przodek dzisiejszej serii 3, a New Class – serii 7.
Na początku lat dziewięćdziesiątych firma rozpoczęła współpracę z Rolls-Roycem, który stał się jej własnością w roku 1998. Wcześniej BMW walczyło o brytyjską markę z Volkswagenem. Dopiero w 2003 roku Bawarczycy nabyli prawa do wzoru charakterystycznej osłony chłodnicy zwieńczonej figurką „Ducha Ekstazy" oraz logo RR. Obecnie do BMW należy również Mini. Firma posiada też prawa do Triumpha wycofanego z rynku w 1984 roku.
W latach 1994-2000 do BMW należeli także Rover i Land Rover. Pierwsza z marek została sprzedana brytyjskiemu konsorcjum Phoenix Venture Holdings. Land Rover trafił natomiast do koncernu Ford. Od 2005 roku BMW jest właścicielem teamu Formuły 1 BMW-Sauber F1, w którym kierowcą jest pierwszy Polak na torach wyścigowej ekstraklasy, Robert Kubica. Oprócz samochodów niemieckiej marki, sukcesy sportowe odnoszą również motocykle. Maszyny BMW sześciokrotnie wygrywały Rajd Dakar.
    Historia BMW

    „Freude am Fahren”, czyli „radość z jazdy” – tak brzmi firmowe motto BMW. Gdyby niemiecka marka chciała reklamować się takim sloganem niecałe sto lat temu, brzmiałby on raczej: „radość z lotu”. Początkowo bowiem zajmowała się produkcją samolotów.

    W 1913 roku Karl Friedrich Rapp założył firmę Rapp Motorenwerke AG. Trzy lata później przedsiębiorstwo przejął Gustav Otto, producent aeroplanów oraz silników lotniczych i zmienił jego nazwę na Bayerische Flugzeugwerke AG, czyli Bawarskie Zakłady Lotnicze. W 1917 roku firmę przekształcono w spółkę akcyjną Bayerische Motoren Werke GmbH, a kilka miesięcy później dołączył do niej Austriak Franz Josef Popp. To on nadal jej nazwę BMW, która obowiązuje do dziś. Z tamtego okresu pochodzi również obecne logo marki - kręcące się śmigło samolotu na niebieskim tle symbolizującym niebo. Barwy te znajdują się również na fladze Bawarii, w której od początku mieści się siedziba BMW.
    Po pierwszej wojnie światowej produkcja samolotów została w Niemczech zabroniona na mocy Traktatu Wersalskiego. Otto zamknął zakłady lotnicze i przerzucił się na wytwarzanie podzespołów do lokomotyw. W 1919 roku w BMW powstaje również pierwszy projekt motocyklowego silnika. Cztery lata później gotowy jest już cały pojazd na dwóch kółkach, model R32.
    W roku 1928 BMW kupuje markę Dixi produkującą samochody na licencji brytyjskiego Austina Seven, a w roku 1933 powstają pierwsze auta według autorskich projektów niemieckich inżynierów – I6, 327, 328 i 335. W czasie drugiej wojny światowej w fabryce bawarskiej firmy znów wytwarzane są silniki lotnicze, a także motocykle – wszystko na potrzeby armii III Rzeszy.
    Sytuacja BMW po zakończeniu wojny była fatalna – bombardowania niemal doszczętnie zniszczyły zakłady w Monachium. Stanąć na nogi firmie pomogło pozwolenie na przeprowadzanie napraw pojazdów amerykańskiego wojska w mieście Allach. W kolejnych latach wytwarzała ona również części do maszyn rolniczych i rowery, a w roku 1948 wznowiła produkcję motocykli.
    Na początku lat pięćdziesiątych w BMW powstają pierwsze powojenne samochody – modele 501 i 502. W roku 1955 z fabryki w Monachium wyjeżdża Isetta, maleńkie auto na trzech kołach, którego zaskakująco dobre wyniki sprzedaży uratowały kondycję finansową niemieckiej marki. Komercyjnego sukcesu Isetty nie powtórzył na przykład model 507 zaprezentowany w roku 1956.

    Roadster uznawany za motoryzacyjne dzieło sztuki okazał się niewypałem z ekonomicznego punktu widzenia. W 1961 roku marka przedstawiła model 1500, który zapoczątkował jej nową erę ugruntowaną później przez takie auta, jak 2000 CS, czy serie New Sixes i New Class. Te ostatnie stworzyły podwaliny pod obecne nazewnictwo modeli BMW. New Sixes to przodek dzisiejszej serii 3, a New Class – serii 7.
    Na początku lat dziewięćdziesiątych firma rozpoczęła współpracę z Rolls-Roycem, który stał się jej własnością w roku 1998. Wcześniej BMW walczyło o brytyjską markę z Volkswagenem. Dopiero w 2003 roku Bawarczycy nabyli prawa do wzoru charakterystycznej osłony chłodnicy zwieńczonej figurką „Ducha Ekstazy" oraz logo RR. Obecnie do BMW należy również Mini. Firma posiada też prawa do Triumpha wycofanego z rynku w 1984 roku.
    W latach 1994-2000 do BMW należeli także Rover i Land Rover. Pierwsza z marek została sprzedana brytyjskiemu konsorcjum Phoenix Venture Holdings. Land Rover trafił natomiast do koncernu Ford. Od 2005 roku BMW jest właścicielem teamu Formuły 1 BMW-Sauber F1, w którym kierowcą jest pierwszy Polak na torach wyścigowej ekstraklasy, Robert Kubica. Oprócz samochodów niemieckiej marki, sukcesy sportowe odnoszą również motocykle. Maszyny BMW sześciokrotnie wygrywały Rajd Dakar.
    17 stycznia 2014, 17:13 przez AwesomeMuscule (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Jiotto Caspita Mark I – Silnik:
Subaru-MM 12, 3497 cm3 (3.5L), Flat-12, DOHC, 60V

Parametry:
450 KM (335 kW) @ 10000 rpm, 362 Nm @ 6000 rpm

Średnica cylindra x skok tłoka:
84.00 x 52.60 mm

Skrzynia biegów:
6-biegowa manualna

Wymiary (dł. x szer. x wys.):
4534 x 1996 x 1135 mm

Rozstaw osi:
2700 mm

Rozstaw kół przednich:
1630 mm

Rozstaw kół tylnych:
1600 mm

Zawieszenie przednie i tylne:
niezależne, typu push-rod, z regulacją

Hamulce przednie i tylne:
tarczowe wentylowane

Koła przednie:
245/40 ZR 17

Koła tylne:
335/35 ZR 17

Napęd:
na tył (RWD)

Masa:
1100 kg

0-100 km/h:
4.7 s.

Prędkość maksymalna:
320 km/h

Stosunek mocy i momentu do masy:
409 KM na tonę | 329 Nm na tonę

Stosunek masy do mocy i momentu:
2,4 kg na KM | 3 kg na Nm

Pojemnościowy wskaźnik:
129 KM z litra | 104 Nm z litra



"F1 On The Road" - tak brzmiały slogany zapowiadające ten samochód, choć w rzeczywistości miał on być raczej drogowym odpowiednikiem wyścigowych pojazdów Grupy C z lat 80. Jiotto Caspita to bardzo ciekawy prototyp supersamochodu z Japonii, który mógł wejść do produkcji seryjnej.
Zbudowany w 1988 roku przez Dome - kultowego japońskiego producenta wyścigowych samochodów oraz sponsorowany przez Wacoal - największego w Japonii producenta... bielizny dla kobiet. Nad designem czuwał Kunihisa Ito, vice prezydent oraz główny designer firmy Jiotto Design, z którego usług korzystały takie marki jak Ford, Mazda czy Nissan.

Powstały dwie wersje tego prototypu. Pierwsza napędzana była przez wolnossący, 12-cylindrowy silnik płaski (F12) o pojemności 3.5L, mocy 450 KM i 362 Nm momentu obrotowego. Silnik został wyprodukowany przez Motori Moderni oraz Fuji Heavy lndustries. Była to słabsza wersja silnika, który miał się znaleźć w bolidzie Coloni-Subaru w Formule 1. Masa prototypu - 1100 kg, prędkość maksymalna 320 km/h, 0-100 km/h: 4.7 s.
Druga wersja zbudowana została w 1990 roku, również z silnikiem mającym korzenie w F1 - wolnossący 3.5L V10 Judd, 585 KM i 384 Nm. Masa tej wersji, to 1240 kg. Osiągi? 3.4 s. do setki i v-max 345 km/h.
Do tego, napęd na tył, 6-biegowa skrzynia biegów zbudowana przez firmę Weismann (Traction Products), niezależne, regulowane, wielowahaczowe zawieszenie (domyślny prześwit samochodu to 13 cm, za pomocą regulacji można zejść do 7 cm), podwozie i nadwozie wykonane z włókna węglowego przez Dome oraz Mitsubishi-Rayon, drzwi typu gull-wing, elektroniczne regulowane spoilery, hamulce stworzone przez Brembo, fotele Recaro, opony Dunlop na felgach Rays itp.
W 1991 roku samochód był na dobrej drodze do produkcji, zapowiadany jako bezkompromisowy, japoński supercar w pełnym tego słowa znaczeniu, Brytyjskie ministerstwo transportu podpisało nawet kontrakt na import do Wielkiej Brytanii.
Przewidywana cena za Jiotto Caspita, wynosiła aż 30 milionów jenów, czyli około 340 tysięcy dolarów, dla porównania, Honda NSX która w tamtym okresie wjeżdżała do salonów, wyceniona była na "ledwie" 56 tysięcy dolarów. Ale trzeba przyznać, że oba samochody dzieliła przepaść. NSX z silnikiem V6 o mocy 280 KM, 0-100 km/h: 5.7 s., v-max: 270 km/h, nadwozie z aluminium. Caspita z silnikiem V10 o mocy 585 KM, 0-100 km/h: 3.4 s., v-max: 345 km/h, nadwozie z włókna węglowego.
Jiotto Caspita nie miał całego życia spędzić na pokazach czy targach, wyłącznie jako prezentacja możliwości japońskich designerów i inżynierów. Na początku Wacoal i Dome szykowali ten samochód do produkcji i sprzedaży. Niestety, pomimo obiecujących planów, z czasem perspektywa produkcji zaczęła się oddalać. Przeszkodą okazał się stan rynku, a konkretnie tzw. "bańka spekulacyjna" w Japonii (cena dobra nie odpowiadała jego wartości). Przez co ten wyjątkowo drogi projekt został ostatecznie anulowany w 1993 roku. I choć samochód nawet w czasach gdy powstawał nie był super popularny, to jednak mimo wszystko smutno gdy projekt takiego kalibru ląduje w koszu. Gdyby wszedł do produkcji, na pewno byłby nie lada konkurentem dla włoskich i brytyjskich supercarów.
    Silnik:
    Subaru-MM 12, 3497 cm3 (3.5L), Flat-12, DOHC, 60V

    Parametry:
    450 KM (335 kW) @ 10000 rpm, 362 Nm @ 6000 rpm

    Średnica cylindra x skok tłoka:
    84.00 x 52.60 mm

    Skrzynia biegów:
    6-biegowa manualna

    Wymiary (dł. x szer. x wys.):
    4534 x 1996 x 1135 mm

    Rozstaw osi:
    2700 mm

    Rozstaw kół przednich:
    1630 mm

    Rozstaw kół tylnych:
    1600 mm

    Zawieszenie przednie i tylne:
    niezależne, typu push-rod, z regulacją

    Hamulce przednie i tylne:
    tarczowe wentylowane

    Koła przednie:
    245/40 ZR 17

    Koła tylne:
    335/35 ZR 17

    Napęd:
    na tył (RWD)

    Masa:
    1100 kg

    0-100 km/h:
    4.7 s.

    Prędkość maksymalna:
    320 km/h

    Stosunek mocy i momentu do masy:
    409 KM na tonę | 329 Nm na tonę

    Stosunek masy do mocy i momentu:
    2,4 kg na KM | 3 kg na Nm

    Pojemnościowy wskaźnik:
    129 KM z litra | 104 Nm z litra



    "F1 On The Road" - tak brzmiały slogany zapowiadające ten samochód, choć w rzeczywistości miał on być raczej drogowym odpowiednikiem wyścigowych pojazdów Grupy C z lat 80. Jiotto Caspita to bardzo ciekawy prototyp supersamochodu z Japonii, który mógł wejść do produkcji seryjnej.
    Zbudowany w 1988 roku przez Dome - kultowego japońskiego producenta wyścigowych samochodów oraz sponsorowany przez Wacoal - największego w Japonii producenta... bielizny dla kobiet. Nad designem czuwał Kunihisa Ito, vice prezydent oraz główny designer firmy Jiotto Design, z którego usług korzystały takie marki jak Ford, Mazda czy Nissan.

    Powstały dwie wersje tego prototypu. Pierwsza napędzana była przez wolnossący, 12-cylindrowy silnik płaski (F12) o pojemności 3.5L, mocy 450 KM i 362 Nm momentu obrotowego. Silnik został wyprodukowany przez Motori Moderni oraz Fuji Heavy lndustries. Była to słabsza wersja silnika, który miał się znaleźć w bolidzie Coloni-Subaru w Formule 1. Masa prototypu - 1100 kg, prędkość maksymalna 320 km/h, 0-100 km/h: 4.7 s.
    Druga wersja zbudowana została w 1990 roku, również z silnikiem mającym korzenie w F1 - wolnossący 3.5L V10 Judd, 585 KM i 384 Nm. Masa tej wersji, to 1240 kg. Osiągi? 3.4 s. do setki i v-max 345 km/h.
    Do tego, napęd na tył, 6-biegowa skrzynia biegów zbudowana przez firmę Weismann (Traction Products), niezależne, regulowane, wielowahaczowe zawieszenie (domyślny prześwit samochodu to 13 cm, za pomocą regulacji można zejść do 7 cm), podwozie i nadwozie wykonane z włókna węglowego przez Dome oraz Mitsubishi-Rayon, drzwi typu gull-wing, elektroniczne regulowane spoilery, hamulce stworzone przez Brembo, fotele Recaro, opony Dunlop na felgach Rays itp.
    W 1991 roku samochód był na dobrej drodze do produkcji, zapowiadany jako bezkompromisowy, japoński supercar w pełnym tego słowa znaczeniu, Brytyjskie ministerstwo transportu podpisało nawet kontrakt na import do Wielkiej Brytanii.
    Przewidywana cena za Jiotto Caspita, wynosiła aż 30 milionów jenów, czyli około 340 tysięcy dolarów, dla porównania, Honda NSX która w tamtym okresie wjeżdżała do salonów, wyceniona była na "ledwie" 56 tysięcy dolarów. Ale trzeba przyznać, że oba samochody dzieliła przepaść. NSX z silnikiem V6 o mocy 280 KM, 0-100 km/h: 5.7 s., v-max: 270 km/h, nadwozie z aluminium. Caspita z silnikiem V10 o mocy 585 KM, 0-100 km/h: 3.4 s., v-max: 345 km/h, nadwozie z włókna węglowego.
    Jiotto Caspita nie miał całego życia spędzić na pokazach czy targach, wyłącznie jako prezentacja możliwości japońskich designerów i inżynierów. Na początku Wacoal i Dome szykowali ten samochód do produkcji i sprzedaży. Niestety, pomimo obiecujących planów, z czasem perspektywa produkcji zaczęła się oddalać. Przeszkodą okazał się stan rynku, a konkretnie tzw. "bańka spekulacyjna" w Japonii (cena dobra nie odpowiadała jego wartości). Przez co ten wyjątkowo drogi projekt został ostatecznie anulowany w 1993 roku. I choć samochód nawet w czasach gdy powstawał nie był super popularny, to jednak mimo wszystko smutno gdy projekt takiego kalibru ląduje w koszu. Gdyby wszedł do produkcji, na pewno byłby nie lada konkurentem dla włoskich i brytyjskich supercarów.
    10 stycznia 2014, 14:49 przez Chlodny (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Mają rozmach – Ładnie polecieli z szerokością.
Michelin Pilot Sport PS2 335/30 ZR20
    Ładnie polecieli z szerokością.
    Michelin Pilot Sport PS2 335/30 ZR20
    4 stycznia 2014, 16:50 przez 19conrado93 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Proszę o pomoc – Witam 
wiem że to nie miejsce na tego typu rzeczy ale: w tym tygodniu sprawiłem sobie piękną BMW 335 E32 seri 7 (kupiłem ją od faceta który chciał ją sprzedać na części więc kilka pierdół z niej zabrał). Jest problem z odpaleniem silnik kręci, ale nie dostaje paliwa więc myślałem, że to wina zatartej pompy (bo idioci nie mając nic w baku próbowali ją odpalić), ale przez przypadek zajrzałem do puszki gdzie są bezpieczniki i sterowniki i po prawej str patrząc od przodu chyba brakuje sterowników i teraz pytanie czy te sterowniki mają coś wspólnego z nie działającą pompą? Może ona wcale nie jest zatarta tylko prąd nie dochodzi? proszę o odpowiedź w komentarzach i z góry Dziękuje 

                       KubaE30Drift
    Witam
    wiem że to nie miejsce na tego typu rzeczy ale: w tym tygodniu sprawiłem sobie piękną BMW 335 E32 seri 7 (kupiłem ją od faceta który chciał ją sprzedać na części więc kilka pierdół z niej zabrał). Jest problem z odpaleniem silnik kręci, ale nie dostaje paliwa więc myślałem, że to wina zatartej pompy (bo idioci nie mając nic w baku próbowali ją odpalić), ale przez przypadek zajrzałem do puszki gdzie są bezpieczniki i sterowniki i po prawej str patrząc od przodu chyba brakuje sterowników i teraz pytanie czy te sterowniki mają coś wspólnego z nie działającą pompą? Może ona wcale nie jest zatarta tylko prąd nie dochodzi? proszę o odpowiedź w komentarzach i z góry Dziękuje

    KubaE30Drift
    16 grudnia 2013, 17:10 przez KubaE30Drift (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (19)
    Źródło:

    Własne

    Dodge Charger  historia cz3  generacja 2 – W roku 1969 cała gama modeli opartych na płycie podłogowej Chrysler B-body została przeprojektowana. Chrysler przy projektowaniu nadwozia wykorzystał nowy nurt stylistyczny coke bottle. Wnętrze pojazdu zostało zmienione. Podstawowym źródłem napędu był silnik V8 318 o mocy maksymalnej 233 KM (172 kW) i momencie obrotowym 461 Nm. Jednostka V8 6.3 (383) dostępna była w wersji z gaźnikiem 2-gardzielowym (moc 294 KM, moment obrotowy 529 Nm oraz 4-gardzielowym (moc 335 KM, moment 576 Nm). Osiągi wersji 426 HEMI i 440 pozostały niezmienione. Rozstaw osi wynosił 2972 mm, długość nadwozia zaś 5283 mm. Od połowy roku 1968 dostępny był silnik R6 3.7 (225) o mocy 147 KM (108 kW) i momencie obrotowym 292 Nm. W roku 1968 zaprezentowano także wersję Charger 500 - cechowała się ulepszoną aerodynamiką nadwozia, dostępna była tylko z silnikami V8 440 i 426 HEMI.
    W roku 1969 cała gama modeli opartych na płycie podłogowej Chrysler B-body została przeprojektowana. Chrysler przy projektowaniu nadwozia wykorzystał nowy nurt stylistyczny coke bottle. Wnętrze pojazdu zostało zmienione. Podstawowym źródłem napędu był silnik V8 318 o mocy maksymalnej 233 KM (172 kW) i momencie obrotowym 461 Nm. Jednostka V8 6.3 (383) dostępna była w wersji z gaźnikiem 2-gardzielowym (moc 294 KM, moment obrotowy 529 Nm oraz 4-gardzielowym (moc 335 KM, moment 576 Nm). Osiągi wersji 426 HEMI i 440 pozostały niezmienione. Rozstaw osi wynosił 2972 mm, długość nadwozia zaś 5283 mm. Od połowy roku 1968 dostępny był silnik R6 3.7 (225) o mocy 147 KM (108 kW) i momencie obrotowym 292 Nm. W roku 1968 zaprezentowano także wersję Charger 500 - cechowała się ulepszoną aerodynamiką nadwozia, dostępna była tylko z silnikami V8 440 i 426 HEMI.
    29 listopada 2013, 13:36 przez mrozu111 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj