Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 24 takie materiały
    W niedzielę przed południem, na 283 kilometrze drogi S3 w kierunku Legnicy doszło do groźnie wyglądającego zdarzenia drogowego.

    Pracujący na miejscu policjanci ruchu drogowego lubińskiej Komendy Policji ustalili, że jadący z województwa zachodniopomorskiego mężczyzna w wieku 27 lat, z nieustalonych przyczyn najechał na pobocze, po czym stracił panowanie nad swoim Fordem i uderzył w pojazd ciężarowy, którym kierował 30-letni mężczyzna.

    Pomimo mocnych uszkodzeń samochodu osobowego, nikt nie odniósł poważnych obrażeń w tym zdarzeniu. Konieczna była jedynie pomoc straży pożarnej, która musiała zneutralizować płyny eksploatacyjne jakie wylały się na jezdnię z uszkodzonych pojazdów. Droga przez niespełna dwie godziny była zablokowana, po czym policjanci puścili ruch jednym pasem zajmując się usuwaniem rozbitych aut.

    Niestety nie każdy z kierowców stojących w korku potrafił się zachować. Użytkownicy drogi w sposób perfekcyjny utworzyli „korytarz życia” umożliwiając służbom szybkie dostanie się na miejsce wypadku, lecz znalazło się kilku kierowców, którzy z profesjonalizmem za kierownicą nie mieli wiele wspólnego. Kilka zniecierpliwionych kierowców wykazało się skrajną nieodpowiedzialnością. Chcąc uniknąć stania w korku zawrócili na drodze S3 i jechali pod prąd do najbliższego wjazdu technicznego, otwartego dla służb ratunkowych na potrzeby akcji.

    W tej sprawie, po otrzymaniu telefonów od kierowców, zaangażowane musiały zostać kolejne patrole policji, aby zadbać o bezpieczeństwo uczestników ruchu i nie dopuścić do tragedii. Policjanci z lubińskiej drogówki zatrzymali jedną osobę jadącą pod prąd, która ukarana została mandatem w kwocie 2000 złotych.

    Przypominamy, że na drodze ekspresowej zabrania się zatrzymywania, cofania i jazdy pod prąd pod groźbą wysokich kar finansowych. Każde takie zachowanie niesie za sobą olbrzymie ryzyko spowodowania tragicznego w skutkach wypadku!

    asp. szt. Krzysztof Pawlik
    zastępca Oficera Prasowego
    KPP w Lubinie
    9 marca 2024, 13:49 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lotus Omega – Usportowiona wersja samochodu klasy średniej-wyższej produkowanego przez koncern General Motors jako Opel Omega pod marką Lotus w latach 1990-1992. Był on oficjalnie najszybszym sedanem na świecie w latach 1990–1996, kiedy tytuł ten przejął Brabus E V12 budowany na bazie modelu Mercedes-Benz W210. W 1986 roku amerykański koncern General Motors przejął brytyjską markę Lotus w celu podniesienia prestiżu niemieckiej marki Opel w sportach samochodowych oraz wyprodukowania godnego rywala BMW M5 E34. Lotus Omega jest to zmodyfikowany Opel Omega A. Lotus Omega oficjalną premierę miał podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w 1989 roku. Produkcja pojazdu rozpoczęła się w 1990 roku. Początkowo zakładano powstanie 1100 sztuk pojazdu jednak z powodu recesji na początku lat 90 i wysokiej cenie - dwukrotnie droższa niż bazowa Omega, wyprodukowano zaledwie 950 egzemplarzy. Wyprodukowano 630 sztuk niemieckiej wersji Opel Lotus Omega oraz 320 sztuk angielskiego Vauxhall Lotus Carlton sprzedawanego z kierownicą po prawej stronie i wyskalowanym prędkościomierzu do 180 mil na godzinę. Do napędu został użyty silnik R6 twin-turbo o pojemności 3,6 l generujący moc 377 KM i 557 Nm momentu obrotowego. Przyspieszenie do 100 km/h trwa 5,3 sekundy, a prędkość maksymalna samochodu wynosi 283 km/h.
    Usportowiona wersja samochodu klasy średniej-wyższej produkowanego przez koncern General Motors jako Opel Omega pod marką Lotus w latach 1990-1992. Był on oficjalnie najszybszym sedanem na świecie w latach 1990–1996, kiedy tytuł ten przejął Brabus E V12 budowany na bazie modelu Mercedes-Benz W210. W 1986 roku amerykański koncern General Motors przejął brytyjską markę Lotus w celu podniesienia prestiżu niemieckiej marki Opel w sportach samochodowych oraz wyprodukowania godnego rywala BMW M5 E34. Lotus Omega jest to zmodyfikowany Opel Omega A. Lotus Omega oficjalną premierę miał podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w 1989 roku. Produkcja pojazdu rozpoczęła się w 1990 roku. Początkowo zakładano powstanie 1100 sztuk pojazdu jednak z powodu recesji na początku lat 90 i wysokiej cenie - dwukrotnie droższa niż bazowa Omega, wyprodukowano zaledwie 950 egzemplarzy. Wyprodukowano 630 sztuk niemieckiej wersji Opel Lotus Omega oraz 320 sztuk angielskiego Vauxhall Lotus Carlton sprzedawanego z kierownicą po prawej stronie i wyskalowanym prędkościomierzu do 180 mil na godzinę. Do napędu został użyty silnik R6 twin-turbo o pojemności 3,6 l generujący moc 377 KM i 557 Nm momentu obrotowego. Przyspieszenie do 100 km/h trwa 5,3 sekundy, a prędkość maksymalna samochodu wynosi 283 km/h.
    Chevrolet Corvette C1 – Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Od 2020 produkowana jest ósma i najnowsza generacja Corvette. Pierwszą generację samochodu po raz pierwszy zaprezentowano w 1953 roku. Za powstanie Corvetty odpowiada Harley Earl, miłośnik samochodów sportowych. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Premiera pierwszej generacji modelu w formie 2-drzwiowego roadstera odbyła się latem 1953 roku podczas wystawy Motorama. Nadwozie wykonane z tworzywa sztucznego osadzono na stalowej ramie. Samochód wyróżniał się dwukolorowym malowaniem nadwozia, a także podłużną maską przednią i ściętym, zaokrąglonym tyłem. Początkowo do napędu pojazdu służył silnik o pojemności około 3,9 l i mocy 150 KM, później 195 KM. W 1956 roku po raz pierwszy zaprezentowano model z przestylizowanym nadwoziem. Cechą charakterystyczną było obłe przetłoczenie za przednim nadkolem. Po raz pierwszy można było zamówić wersję hardtop. Pojawiły się również silniki ośmiocylindrowe V8 o mocy 265, a rok później już 283 KM, uzyskane z silnika wyposażonego we wtrysk paliwa o pojemności około 4,6 l. W 1958 roku wprowadzono model z podwójnymi reflektorami z przodu. W latach 1958–1960 oferowano ww. silnik, oznaczony od pojemności skokowej 235, w wariantach mocy od 230 do 315 KM. W 1962 roku zaprezentowano silnik 327 o mocy maksymalnej 360 KM. W ciągu dziewięciu lat produkcji wyprodukowano 69,015 egzemplarzy Corvette C1.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Od 2020 produkowana jest ósma i najnowsza generacja Corvette. Pierwszą generację samochodu po raz pierwszy zaprezentowano w 1953 roku. Za powstanie Corvetty odpowiada Harley Earl, miłośnik samochodów sportowych. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Premiera pierwszej generacji modelu w formie 2-drzwiowego roadstera odbyła się latem 1953 roku podczas wystawy Motorama. Nadwozie wykonane z tworzywa sztucznego osadzono na stalowej ramie. Samochód wyróżniał się dwukolorowym malowaniem nadwozia, a także podłużną maską przednią i ściętym, zaokrąglonym tyłem. Początkowo do napędu pojazdu służył silnik o pojemności około 3,9 l i mocy 150 KM, później 195 KM. W 1956 roku po raz pierwszy zaprezentowano model z przestylizowanym nadwoziem. Cechą charakterystyczną było obłe przetłoczenie za przednim nadkolem. Po raz pierwszy można było zamówić wersję hardtop. Pojawiły się również silniki ośmiocylindrowe V8 o mocy 265, a rok później już 283 KM, uzyskane z silnika wyposażonego we wtrysk paliwa o pojemności około 4,6 l. W 1958 roku wprowadzono model z podwójnymi reflektorami z przodu. W latach 1958–1960 oferowano ww. silnik, oznaczony od pojemności skokowej 235, w wariantach mocy od 230 do 315 KM. W 1962 roku zaprezentowano silnik 327 o mocy maksymalnej 360 KM. W ciągu dziewięciu lat produkcji wyprodukowano 69,015 egzemplarzy Corvette C1.
    Ferrari Dino 246 GT – Dino był pierwszym drogowym samochodem włoskiej marki Ferrari z silnikiem umieszczonym centralnie. Swoją nazwę zawdzięcza zmarłemu synowi Enzo Ferrariego, Dino. Oficjalnie Dino nigdy nie było opatrzone logo marki Ferrari, w obawie Enzo Ferrariego o wizerunek firmy. Wersja 246 GT wyposażone jest w 2,4-litrowe V6 o mocy 195 KM i momencie obrotowym 225 Nm. 246 GT osiąga prędkość maksymalną 240 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 7,1 sekund. W oparciu na model Dino w latach 1973–1980 produkowane było sportowe Ferrari 308 GT4, które posiadało V8 o pojemności 2,9 l, mocy 256 KM i momencie obrotowym 283 Nm. 308 GT4 osiągał prędkość maksymalną 257 km/h i przyspieszał 0-100 km/h w 6,7 sekund.
    Dino był pierwszym drogowym samochodem włoskiej marki Ferrari z silnikiem umieszczonym centralnie. Swoją nazwę zawdzięcza zmarłemu synowi Enzo Ferrariego, Dino. Oficjalnie Dino nigdy nie było opatrzone logo marki Ferrari, w obawie Enzo Ferrariego o wizerunek firmy. Wersja 246 GT wyposażone jest w 2,4-litrowe V6 o mocy 195 KM i momencie obrotowym 225 Nm. 246 GT osiąga prędkość maksymalną 240 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 7,1 sekund. W oparciu na model Dino w latach 1973–1980 produkowane było sportowe Ferrari 308 GT4, które posiadało V8 o pojemności 2,9 l, mocy 256 KM i momencie obrotowym 283 Nm. 308 GT4 osiągał prędkość maksymalną 257 km/h i przyspieszał 0-100 km/h w 6,7 sekund.
    30 kwietnia 2022, 0:18 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Nissan 300ZX Z32 – Samochód sportowy, produkowany przez japońską firmę Nissan w latach 1989–2000. Pierwsza generacja Nissana 300ZX – Z31 była produkowana w latach 1983–1989. Drugą generację – Z32 produkowano od 1989 roku. Samochód miał zaokrąglone linie nadwozia i charakterystyczne przednie reflektory. Był sprzedawany do 1996 roku i i od tamtej pory długo musiał czekać na następcę, którym został Nissan 350Z. Co kilka lat auto przechodziło delikatne zmiany zarówno we wnętrzu jak i na zewnątrz. Praktycznie wszystkie egzemplarze posiadały wysokiej jakości skórzaną tapicerkę i automatyczną klimatyzację. W wersjach na USA od 1991 roku wszystkie 300ZX posiadały w standardzie poduszkę powietrzną kierowcy, a od 1993 opcjonalnie pasażera. W wersji na rynek europejski zrezygnowano w większości modeli z poduszki kierowcy, jednak w rocznikach po 1994 są często spotykane również jako dla pasażera. Na rynku europejskim Z32 był oferowany do 1995 roku i te roczniki są bardzo rzadko spotykane. Mają jednak pełne wyposażenie jakie oferowano do tego auta w tych latach m.in. tapicerkę pokrytą częściowo alkantarą, podgrzewane i elektrycznie sterowane oba przednie siedzenia i centralny zamek. Samochód wyposażono w silnik typu V6 o pojemności 3 l w układzie 24-zaworowym z 4 wałkami rozrządu. Samochód wyposażony był w dwie wersje silnikowe: bez turbo oraz z dwiema turbinami Garretta wraz z dwoma intercoolerami. Występowały dwie odmiany 300ZX TT: US Twin-turbo o mocy 300 KM i EURO Twin-turbo - 283 KM. Różnica spowodowana była sposobem pomiaru: w US moc mierzono na silniku, w Europie - na kołach napędowych. Samochód z silnikami Twin-turbo osiągał prędkość maksymalną 250 km/h i przyspieszał do 100 km/h w 5,9 sekundy.
    Samochód sportowy, produkowany przez japońską firmę Nissan w latach 1989–2000. Pierwsza generacja Nissana 300ZX – Z31 była produkowana w latach 1983–1989. Drugą generację – Z32 produkowano od 1989 roku. Samochód miał zaokrąglone linie nadwozia i charakterystyczne przednie reflektory. Był sprzedawany do 1996 roku i i od tamtej pory długo musiał czekać na następcę, którym został Nissan 350Z. Co kilka lat auto przechodziło delikatne zmiany zarówno we wnętrzu jak i na zewnątrz. Praktycznie wszystkie egzemplarze posiadały wysokiej jakości skórzaną tapicerkę i automatyczną klimatyzację. W wersjach na USA od 1991 roku wszystkie 300ZX posiadały w standardzie poduszkę powietrzną kierowcy, a od 1993 opcjonalnie pasażera. W wersji na rynek europejski zrezygnowano w większości modeli z poduszki kierowcy, jednak w rocznikach po 1994 są często spotykane również jako dla pasażera. Na rynku europejskim Z32 był oferowany do 1995 roku i te roczniki są bardzo rzadko spotykane. Mają jednak pełne wyposażenie jakie oferowano do tego auta w tych latach m.in. tapicerkę pokrytą częściowo alkantarą, podgrzewane i elektrycznie sterowane oba przednie siedzenia i centralny zamek. Samochód wyposażono w silnik typu V6 o pojemności 3 l w układzie 24-zaworowym z 4 wałkami rozrządu. Samochód wyposażony był w dwie wersje silnikowe: bez turbo oraz z dwiema turbinami Garretta wraz z dwoma intercoolerami. Występowały dwie odmiany 300ZX TT: US Twin-turbo o mocy 300 KM i EURO Twin-turbo - 283 KM. Różnica spowodowana była sposobem pomiaru: w US moc mierzono na silniku, w Europie - na kołach napędowych. Samochód z silnikami Twin-turbo osiągał prędkość maksymalną 250 km/h i przyspieszał do 100 km/h w 5,9 sekundy.
    9 kwietnia 2022, 20:53 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Vauxhall Lotus Carlton – Usportowiona wersja samochodu klasy średniej-wyższej produkowanego przez koncern General Motors jako Opel Omega pod marką Lotus od 1990 do 1992 roku. Był on oficjalnie najszybszym sedanem na świecie w latach 1990-1996. W 1986 roku amerykański koncern General Motors przejął brytyjską markę Lotus w celu podniesienia prestiżu niemieckiej marki Opel w sportach samochodowych oraz wyprodukowania godnego rywala BMW M5 E34. Lotus Omega jest to zmodyfikowany Opel Omega A. Nad prototypem intensywne prace miały miejsce w 1989 roku. Gdy produkcja rozpoczęła się w 1990 roku zakładano powstanie 1100 sztuk pojazdu jednak z powodu recesji na początku lat 90 i wysokiej cenie - dwukrotnie droższa niż bazowa Omega, wyprodukowano zaledwie 950 egzemplarzy. Wyprodukowano 630 sztuk niemieckiej wersji Opel Lotus Omega oraz 320 sztuk angielskiego Vauxhall Lotus Carlton sprzedawanego z kierownicą po prawej stronie i wyskalowanym prędkościomierzu do 180 mil na godzinę. Samochód posiadał sześciocylindrowe Twin-Turbo o pojemności 3,6 l generujące moc 377 KM. Osiągał prędkość maksymalną 283 km/h i przyspieszenie do 100 km/h w 5,3 sekundy, tyle samo co Ferrari Testarossa.
    Usportowiona wersja samochodu klasy średniej-wyższej produkowanego przez koncern General Motors jako Opel Omega pod marką Lotus od 1990 do 1992 roku. Był on oficjalnie najszybszym sedanem na świecie w latach 1990-1996. W 1986 roku amerykański koncern General Motors przejął brytyjską markę Lotus w celu podniesienia prestiżu niemieckiej marki Opel w sportach samochodowych oraz wyprodukowania godnego rywala BMW M5 E34. Lotus Omega jest to zmodyfikowany Opel Omega A. Nad prototypem intensywne prace miały miejsce w 1989 roku. Gdy produkcja rozpoczęła się w 1990 roku zakładano powstanie 1100 sztuk pojazdu jednak z powodu recesji na początku lat 90 i wysokiej cenie - dwukrotnie droższa niż bazowa Omega, wyprodukowano zaledwie 950 egzemplarzy. Wyprodukowano 630 sztuk niemieckiej wersji Opel Lotus Omega oraz 320 sztuk angielskiego Vauxhall Lotus Carlton sprzedawanego z kierownicą po prawej stronie i wyskalowanym prędkościomierzu do 180 mil na godzinę. Samochód posiadał sześciocylindrowe Twin-Turbo o pojemności 3,6 l generujące moc 377 KM. Osiągał prędkość maksymalną 283 km/h i przyspieszenie do 100 km/h w 5,3 sekundy, tyle samo co Ferrari Testarossa.
    Porsche 718 Cayman S – Druga generacja został Porsche Cayman zaprezentowany po raz pierwszy w marcu 2012 roku. W 2016 roku nazwę zmieniono na 718 Cayman. Druga generacja otrzymała kod fabryczny 981c i zadebiutowała na marcowym Geneva Motor Show 2012 razem z odmianą roadster o nazwie Boxster. W grudniu 2015 roku rodzina modeli Cayman i Boxster przeszła modernizację, w ramach której zmodyfikowano również nazewnictwo. Cayman S posiadał 3,5-litrowy silnik B6 o mocy 315 KM co pozwalało osiągać prędkość maksymalną 283 km/h, a przyspieszenie do 100 km/h zajmowało 5 sekund. W roku 2013 samochód wspólnie z modelem 981 Boxster zdobył tytuł "World Performance Car of the Year".
    Druga generacja został Porsche Cayman zaprezentowany po raz pierwszy w marcu 2012 roku. W 2016 roku nazwę zmieniono na 718 Cayman. Druga generacja otrzymała kod fabryczny 981c i zadebiutowała na marcowym Geneva Motor Show 2012 razem z odmianą roadster o nazwie Boxster. W grudniu 2015 roku rodzina modeli Cayman i Boxster przeszła modernizację, w ramach której zmodyfikowano również nazewnictwo. Cayman S posiadał 3,5-litrowy silnik B6 o mocy 315 KM co pozwalało osiągać prędkość maksymalną 283 km/h, a przyspieszenie do 100 km/h zajmowało 5 sekund. W roku 2013 samochód wspólnie z modelem 981 Boxster zdobył tytuł "World Performance Car of the Year".
    13 maja 2020, 23:37 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj