Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 190 takich materiałów
    Chevrolet Monte Carlo SS 1985 –
    8 kwietnia 2014, 13:40 przez PiereLuigi (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Buick Regal 1985 –
    28 marca 2014, 10:27 przez PiereLuigi (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Fiat 125p – Świetny Fiacik (a w zasadzie już FSO) kolegi.
Silnik 1500 rocznik 1985.
    Świetny Fiacik (a w zasadzie już FSO) kolegi.
    Silnik 1500 rocznik 1985.
    19 marca 2014, 13:20 przez jelson (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (4)
    Źródło:

    własne

    Żebysmy nie zapomnieli – jak wygląda seryjna E-trzydziestka ( a zdjęciach 325i cabrio z 1985 i coupè z 1982r.)
    Jak wygląda seryjna E-trzydziestka ( a zdjęciach 325i cabrio z 1985 i coupè z 1982r.)
    12 lutego 2014, 17:54 przez Italianiec (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (4)
    Stratopolonez – Czyli najszybszy oficjalnie zbudowany Polonez znany oficjalnie jako 2500 Racing. Omawiając historię powstania tego auta warto wspomnieć o kultowych już dzisiaj Lanciach Stratos z których kilka z nich startowało w rajdach na terenie naszego kraju w drugiej połowie lat 70-tych. Za kierownicą jednej z nich, w roku 1977 podczas Rajdu Polski zasiadał Andrzej Jaroszewicz (syn ówczesnego premiera Piotra Jaroszewicza). Niestety w trakcie zawodów jego pojazd uległ poważnemu wypadkowi. Na szczęście, mimo iż nadwozie Lancii nadawało się już tylko i wyłącznie do kasacji to w stanie praktycznie nienaruszonym ocalał silnik oraz układ przeniesienia napędu. Rok później wspomniane części trafiły do OBRSO (Ośrodek Badawczo Rozwojowy Samochodów Osobowych) w Falenicy. Dział Badań Specjalnych otrzymał zadanie zbudowania samochodu na bazie Poloneza z zastosowaniem elementów z rozbitej Lancii, czyli z silnikiem umieszczonym centralnie. Konstruktorzy tego pojazdu zastosowali szereg modyfikacji z których najważniejsze to: niezależne przednie zawieszenie, usunięcie podłogi seryjnego Poloneza i zastąpienie jej ramą z Lancii, chłodnica ze Stara, felgi Campagnole z Lancii Stratos (tylne opony miały szerokość aż 350 mm), wloty powietrza do silnika w miejscu trójkątnych bocznych okienek, oraz poszerzenie błotników które dziś wyglądają dość karykaturalnie. Dwunastozaworowy silnik o pojemności 2.4 l dysponował mocą około 240 KM, kutymi tłokami oraz gaźnikami Webera o średnicy gardzieli 48 mm. Skrzynia biegów to oryginalna 5-biegowa przekładnia z Ferrari (w Ferrari Dino również montowano ten silnik). Przerobiony został również układ wydechowy który wytwarzał podciśnienie w celu jak najszybszego opróżniania komory spalania, oraz układ hamulcowy (zastosowano wentylowane tarcze hamulcowe na wszystkich kołach, pochodzące również od Lancii). Jeśli chodzi o zmiany we wnętrzu, to znaleźć tam możemy klatkę bezpieczeństwa, kubełkowy fotel, kierownicę ATS oraz zegary z Lancii Stratos wkomponowane w przekonstruowaną deskę rozdzielczą Poloneza. Osiągi tego potwora jak na tamte lata były spektakularne: przyspieszenie do setki zajmowało około 6 sekund a prędkość maksymalna w zależności od przełożeń skrzyni biegów oscylowała w granicach 200-230 km/h. Ciężko było je jednak wykorzystać w pełni z uwagi na ogromną nadsterowność Stratopoloneza spowodowaną złym rozkładem mas oraz niedostateczną sztywnością nadwozia. Kolejną wadą było zużycie paliwa – potrafiło ono wynosić nawet 100l na 100 przejechanych km… W kolejnych latach dokonano pewnych modyfikacji samochodu takich jak nieznaczne poszerzenie tylnych błotników, wzmocnienie progów oraz poprawienie mocowania przedniej szyby (dokonał tego startujący tym samochodem w latach 80tych uznany rajdowiec Marian Bublewicz). Auto początkowo było białe a w połowie lat 80tych zmieniono jego barwy na te które można zobaczyć na większości zdjęć związanych z tym pojazdem czyli żółto-granatowe. Za kierownicą Stratopoloneza zasiadali Andrzej Jaroszewicz, Adam Polak, Maciej Stawowiak oraz Marian Bublewicz. W roku 1985 postanowiono wycofać samochód z rajdów i trafił on do Muzeum Techniki i Motoryzacji w którym znajduje się do dziś dnia. Warto wspomnieć, że w 2000 roku pojazd został odrestaurowany (konserwacja oraz remont silnika) przez uczniów warszawskiego Technikum Samochodowego (Alka Choromańskiego, Piotra Mady, Krzysztofa Matoska i Patryka Nowosielskiego) oraz mechanika który zajmował się tym samochodem w latach jego świetności. Ciekawostką jest również fakt, że obecnie oprócz oczywistej unikalności samochód jest interesujący także z innego powodu – posiada bardzo niski numer nadwozia (782) co czyni go jednym z kilku oficjalnie znanych, najstarszych Polonezów.
    Czyli najszybszy oficjalnie zbudowany Polonez znany oficjalnie jako 2500 Racing. Omawiając historię powstania tego auta warto wspomnieć o kultowych już dzisiaj Lanciach Stratos z których kilka z nich startowało w rajdach na terenie naszego kraju w drugiej połowie lat 70-tych. Za kierownicą jednej z nich, w roku 1977 podczas Rajdu Polski zasiadał Andrzej Jaroszewicz (syn ówczesnego premiera Piotra Jaroszewicza). Niestety w trakcie zawodów jego pojazd uległ poważnemu wypadkowi. Na szczęście, mimo iż nadwozie Lancii nadawało się już tylko i wyłącznie do kasacji to w stanie praktycznie nienaruszonym ocalał silnik oraz układ przeniesienia napędu. Rok później wspomniane części trafiły do OBRSO (Ośrodek Badawczo Rozwojowy Samochodów Osobowych) w Falenicy. Dział Badań Specjalnych otrzymał zadanie zbudowania samochodu na bazie Poloneza z zastosowaniem elementów z rozbitej Lancii, czyli z silnikiem umieszczonym centralnie. Konstruktorzy tego pojazdu zastosowali szereg modyfikacji z których najważniejsze to: niezależne przednie zawieszenie, usunięcie podłogi seryjnego Poloneza i zastąpienie jej ramą z Lancii, chłodnica ze Stara, felgi Campagnole z Lancii Stratos (tylne opony miały szerokość aż 350 mm), wloty powietrza do silnika w miejscu trójkątnych bocznych okienek, oraz poszerzenie błotników które dziś wyglądają dość karykaturalnie. Dwunastozaworowy silnik o pojemności 2.4 l dysponował mocą około 240 KM, kutymi tłokami oraz gaźnikami Webera o średnicy gardzieli 48 mm. Skrzynia biegów to oryginalna 5-biegowa przekładnia z Ferrari (w Ferrari Dino również montowano ten silnik). Przerobiony został również układ wydechowy który wytwarzał podciśnienie w celu jak najszybszego opróżniania komory spalania, oraz układ hamulcowy (zastosowano wentylowane tarcze hamulcowe na wszystkich kołach, pochodzące również od Lancii). Jeśli chodzi o zmiany we wnętrzu, to znaleźć tam możemy klatkę bezpieczeństwa, kubełkowy fotel, kierownicę ATS oraz zegary z Lancii Stratos wkomponowane w przekonstruowaną deskę rozdzielczą Poloneza. Osiągi tego potwora jak na tamte lata były spektakularne: przyspieszenie do setki zajmowało około 6 sekund a prędkość maksymalna w zależności od przełożeń skrzyni biegów oscylowała w granicach 200-230 km/h. Ciężko było je jednak wykorzystać w pełni z uwagi na ogromną nadsterowność Stratopoloneza spowodowaną złym rozkładem mas oraz niedostateczną sztywnością nadwozia. Kolejną wadą było zużycie paliwa – potrafiło ono wynosić nawet 100l na 100 przejechanych km… W kolejnych latach dokonano pewnych modyfikacji samochodu takich jak nieznaczne poszerzenie tylnych błotników, wzmocnienie progów oraz poprawienie mocowania przedniej szyby (dokonał tego startujący tym samochodem w latach 80tych uznany rajdowiec Marian Bublewicz). Auto początkowo było białe a w połowie lat 80tych zmieniono jego barwy na te które można zobaczyć na większości zdjęć związanych z tym pojazdem czyli żółto-granatowe. Za kierownicą Stratopoloneza zasiadali Andrzej Jaroszewicz, Adam Polak, Maciej Stawowiak oraz Marian Bublewicz. W roku 1985 postanowiono wycofać samochód z rajdów i trafił on do Muzeum Techniki i Motoryzacji w którym znajduje się do dziś dnia. Warto wspomnieć, że w 2000 roku pojazd został odrestaurowany (konserwacja oraz remont silnika) przez uczniów warszawskiego Technikum Samochodowego (Alka Choromańskiego, Piotra Mady, Krzysztofa Matoska i Patryka Nowosielskiego) oraz mechanika który zajmował się tym samochodem w latach jego świetności. Ciekawostką jest również fakt, że obecnie oprócz oczywistej unikalności samochód jest interesujący także z innego powodu – posiada bardzo niski numer nadwozia (782) co czyni go jednym z kilku oficjalnie znanych, najstarszych Polonezów.
    11 lutego 2014, 15:44 przez pietras413 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Renault 19 - Historia – Renault 19 (znany rónież jako R-19) jest samochodem produkowanym przez Renault w latach 1988 - 1995 dla rynków europejskiego i południowoamerykańskiego. R-19 był ostatnim modelem Renault, którego nazwa była numerem. Samochód ten jest bardzo wygodny, wyposażony w silniki benzynowe lub diesel o różnych pojemnościach skokowych. Produkowany był w wersjach trzy, cztero i pięciodrzwiowych. Był samochodem, który wyprzedzał swoją epokę, miał bardzo aerodynamiczną linię nadwozia, jak żaden inny pojazd w średniej klasie samochodów.

Projekt i przygotowania

Renault 19 był rezultatem programu rozwojowego nazwanego X53, którego zadaniem było stworzenie nowego samochodu skierowanego dla średniej klasy europejskiej "M1". Projekt rozpoczęto w październiku 1984 roku i już w lipcu 1985 zakończono projektowanie karoserii. Pięć miesięcy później zakończono projekt deski rozdzielczej. Do kwietnia 1986 pracowano nad projektem wnętrza i kiedy R-19 wszedł do produkcji w maju 1988 odbył więcej niż 7,5 milionów kilometrów testów sprawdzających technologię, wytrzymałość i niezawodność pojazdu. Projekt Renault 19 był dziełem ekipy Renault Design we współpracy z Giorgio Giugiaro, znanego włoskiego projektanta. Zamierzeniem było zaprojektowanie samochodu tak aerodynamicznego, jak to tylko możliwe w klasie samochodów kompaktowych. Rezultaty badań w tunelu aerodynamicznym udowodniły, że pojazd osiągnął opór aerodynamiczny 0,31 Cx. Aby dać przykład jak bardzo R-19 wyprzedził swoją epokę można powiedzieć, że BMW Seria 1 z roku 2004 posiada takie same parametry aerodynamiczne, pomimo że opracowano go dwadzieścia sześć lat później.

Produkcja

Renault 19 był produkowany w fabrykach Renault Douai i Maubeuge (Francja), Valladolid (Hiszpania) i Setubal (Portugalia). Produkowano go również w Ciudad de Cordoba (Argentyna).

Zmiana wersji

Już w 1992 roku wszedł na rynek Renault 19 Faza II. Zmiany dotyczyły dostosowania pojazdu do nowych wymagań, zmieniono odrobinę nadwozie. Różnice w nadwoziu dotyczyły bardziej zaokrąglonych błotników, maski, pasa przedniego, tylniego i poprawionej deski rozdzielczej. Niestety wersja 16V po tych zmianach straciła nieco wizualnej "agresywnosci".


Wielkie przeobrażenie

W roku 1995 zaprezentowano Renault Megane, jako następcę R-19, który do dzisiaj osiąga sukcesy sprzedaży jako samochód z nowymi pomysłami i nowoczesnymi rozwiązaniami.

Modele

Faza I
TR (1.2 cc, 55 KM)
TR (1.4 cc, 60 KM)
TS (1.4 cc, 80 KM)
TD (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
GTR (1.4 cc, 60 KM)
GTS (1.4 cc, 80 KM)
GTX (1.7 cc, 93 KM)
GTD (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
TSE (1.4 cc, 80 KM)
TXE (1.7 cc, 92 KM)
TXI (1.7 cc, 105 KM)
TDE (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
TDX (Diesel, 1.9, 93 KM)
16V (1.8 cc, 136 KM)

Faza II
RL 1.2 (1.2 cc, 60 KM)
RL 1.4 (1.4 cc, 60 KM)
RL 1.4eco (1.4 cc, 75 KM)
RL 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
RN 1.4 (1.4 cc, 30 KM)
RN 1.4eco (1.4 cc, 75 KM)
RN 1.8 (1.8 cc, 95 KM)
RN 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
RN 1.7 (1.7 cc, 75KM)
RN 1.9TD (Diesel, 1.9 cc, 93 KM)
RT 1.8 (1.8 cc, 95 KM)
RT 1.8s (1.8 cc, 95 KM)
RT 1.8i (1.8 cc, 107 KM)
RT 1.7 (1.7 cc, 92 KM)
RT 1.7 (1.7 cc, 75KM)
RT 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
RT 1.9TD (Diesel, 1.9 cc, 93 KM)
16V (1.8 cc, 136 KM)
    Renault 19 (znany rónież jako R-19) jest samochodem produkowanym przez Renault w latach 1988 - 1995 dla rynków europejskiego i południowoamerykańskiego. R-19 był ostatnim modelem Renault, którego nazwa była numerem. Samochód ten jest bardzo wygodny, wyposażony w silniki benzynowe lub diesel o różnych pojemnościach skokowych. Produkowany był w wersjach trzy, cztero i pięciodrzwiowych. Był samochodem, który wyprzedzał swoją epokę, miał bardzo aerodynamiczną linię nadwozia, jak żaden inny pojazd w średniej klasie samochodów.

    Projekt i przygotowania

    Renault 19 był rezultatem programu rozwojowego nazwanego X53, którego zadaniem było stworzenie nowego samochodu skierowanego dla średniej klasy europejskiej "M1". Projekt rozpoczęto w październiku 1984 roku i już w lipcu 1985 zakończono projektowanie karoserii. Pięć miesięcy później zakończono projekt deski rozdzielczej. Do kwietnia 1986 pracowano nad projektem wnętrza i kiedy R-19 wszedł do produkcji w maju 1988 odbył więcej niż 7,5 milionów kilometrów testów sprawdzających technologię, wytrzymałość i niezawodność pojazdu. Projekt Renault 19 był dziełem ekipy Renault Design we współpracy z Giorgio Giugiaro, znanego włoskiego projektanta. Zamierzeniem było zaprojektowanie samochodu tak aerodynamicznego, jak to tylko możliwe w klasie samochodów kompaktowych. Rezultaty badań w tunelu aerodynamicznym udowodniły, że pojazd osiągnął opór aerodynamiczny 0,31 Cx. Aby dać przykład jak bardzo R-19 wyprzedził swoją epokę można powiedzieć, że BMW Seria 1 z roku 2004 posiada takie same parametry aerodynamiczne, pomimo że opracowano go dwadzieścia sześć lat później.

    Produkcja

    Renault 19 był produkowany w fabrykach Renault Douai i Maubeuge (Francja), Valladolid (Hiszpania) i Setubal (Portugalia). Produkowano go również w Ciudad de Cordoba (Argentyna).

    Zmiana wersji

    Już w 1992 roku wszedł na rynek Renault 19 Faza II. Zmiany dotyczyły dostosowania pojazdu do nowych wymagań, zmieniono odrobinę nadwozie. Różnice w nadwoziu dotyczyły bardziej zaokrąglonych błotników, maski, pasa przedniego, tylniego i poprawionej deski rozdzielczej. Niestety wersja 16V po tych zmianach straciła nieco wizualnej "agresywnosci".


    Wielkie przeobrażenie

    W roku 1995 zaprezentowano Renault Megane, jako następcę R-19, który do dzisiaj osiąga sukcesy sprzedaży jako samochód z nowymi pomysłami i nowoczesnymi rozwiązaniami.

    Modele

    Faza I
    TR (1.2 cc, 55 KM)
    TR (1.4 cc, 60 KM)
    TS (1.4 cc, 80 KM)
    TD (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
    GTR (1.4 cc, 60 KM)
    GTS (1.4 cc, 80 KM)
    GTX (1.7 cc, 93 KM)
    GTD (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
    TSE (1.4 cc, 80 KM)
    TXE (1.7 cc, 92 KM)
    TXI (1.7 cc, 105 KM)
    TDE (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
    TDX (Diesel, 1.9, 93 KM)
    16V (1.8 cc, 136 KM)

    Faza II
    RL 1.2 (1.2 cc, 60 KM)
    RL 1.4 (1.4 cc, 60 KM)
    RL 1.4eco (1.4 cc, 75 KM)
    RL 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
    RN 1.4 (1.4 cc, 30 KM)
    RN 1.4eco (1.4 cc, 75 KM)
    RN 1.8 (1.8 cc, 95 KM)
    RN 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
    RN 1.7 (1.7 cc, 75KM)
    RN 1.9TD (Diesel, 1.9 cc, 93 KM)
    RT 1.8 (1.8 cc, 95 KM)
    RT 1.8s (1.8 cc, 95 KM)
    RT 1.8i (1.8 cc, 107 KM)
    RT 1.7 (1.7 cc, 92 KM)
    RT 1.7 (1.7 cc, 75KM)
    RT 1.9D (Diesel, 1.9 cc, 65 KM)
    RT 1.9TD (Diesel, 1.9 cc, 93 KM)
    16V (1.8 cc, 136 KM)
    9 lutego 2014, 0:00 przez Brzeszczot (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (2)
    Renault Alpine GTA V6 – Renault Alpine V6 GT
Rok produkcji: 1985 r.
Przebieg: 57 tys. km
Moc: ok. 200 – 220 KM
Masa: 1140 kg (nadwozie z włókna szklanego)

Osiągi:
- przyspieszenie do 100 km/h około 6,5 sek
- szybkość max. około 250 – 260 km/h
    Renault Alpine V6 GT
    Rok produkcji: 1985 r.
    Przebieg: 57 tys. km
    Moc: ok. 200 – 220 KM
    Masa: 1140 kg (nadwozie z włókna szklanego)

    Osiągi:
    - przyspieszenie do 100 km/h około 6,5 sek
    - szybkość max. około 250 – 260 km/h
    24 stycznia 2014, 12:42 przez Konto usunięte | Do ulubionych | Skomentuj
    1985 Chevrolet Corvette [C4] –
    23 stycznia 2014, 21:48 przez Paweu (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Źródło:

    The Big Lebowski (1998)

    Garaż 866 - Nowy Projekt! - Fiat 126p – I jest niespodzianka! Przedstawiam Wam bazę pod drugi projekt. Padło na Fiata 126pe. Auto jest z 1985 roku, z jego przebieg to niecałe 80 tysięcy kilometrów. Świeżo po remoncie silnika, nie będę więcej zanudzał, na Naszej stronie będą dokładne dane modelu. Trzymajcie zdjęcie zrobione zaraz po przyjeździe na Nasz teren. :) ------- Serdecznie zapraszam do oglądania relacji z remontu oraz oceniania mojej pracy. :) - Pozdrawiam, Grzegorz. ------ www.facebook.com/Garaz866 -------                                                                                                                                                                                                                                                                                                   www.Garaz866.pl
    I jest niespodzianka! Przedstawiam Wam bazę pod drugi projekt. Padło na Fiata 126pe. Auto jest z 1985 roku, z jego przebieg to niecałe 80 tysięcy kilometrów. Świeżo po remoncie silnika, nie będę więcej zanudzał, na Naszej stronie będą dokładne dane modelu. Trzymajcie zdjęcie zrobione zaraz po przyjeździe na Nasz teren. :) ------- Serdecznie zapraszam do oglądania relacji z remontu oraz oceniania mojej pracy. :) - Pozdrawiam, Grzegorz. ------ www.facebook.com/Garaz866 ------- www.Garaz866.pl
    7 stycznia 2014, 23:03 przez Talar (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    www.facebook.com/Garaz866

    De Tomaso Pantera 1985 –
    27 grudnia 2013, 1:44 przez Amii (PW) | Do ulubionych | Skomentuj