Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

    • Szukaj


     

    Znalazłem 8 takich materiałów

    Porsche 930, 1976r. (5 obrazków)

    Porsche 930, 1976r. –
    1 września 2015, 12:13 przez Emilia_eS (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Głosów
    13
    (w tym negatywnych:
    1
    )
    jest moc
    12

    Triumph Spitfire Mk4

    Triumph Spitfire Mk4 – Spot #34 - 21.05.2013 Prawdopodobnie ten sam co wcześniej, ale już na innych blachach. Triumph Spitfire Mk4 produkowany był w Angielskim Coventry w latach 1970 - 1980, z czego mocniejsza wersja oznaczona jako 1500 od 1976r. Zwiększono w niej pojemność z 1296 do 1493cm3 poprzez zwiększenie skoku tłoka. Wyprodukowano odpowiednio 70 021 i 95 829 sztuk. Niestety nie jestem w stanie powiedzieć która wersja jest na zdjęciu, ponieważ z zewnątrz nie różnią się absolutnie niczym.
    Spot #34 - 21.05.2013

    Prawdopodobnie ten sam co wcześniej, ale już na innych blachach.

    Triumph Spitfire Mk4 produkowany był w Angielskim Coventry w latach 1970 - 1980, z czego mocniejsza wersja oznaczona jako 1500 od 1976r. Zwiększono w niej pojemność z 1296 do 1493cm3 poprzez zwiększenie skoku tłoka. Wyprodukowano odpowiednio 70 021 i 95 829 sztuk. Niestety nie jestem w stanie powiedzieć która wersja jest na zdjęciu, ponieważ z zewnątrz nie różnią się absolutnie niczym.
    13 sierpnia 2014, 18:32 przez MarcinWrc (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    Mój aparat

    Głosów
    22
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    22

    Stare Audi z 1976r

    Stare Audi z 1976r –
    14 lipca 2014, 15:35 przez Creative (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    73
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    73

    Mercedes-Bens W114

    Mercedes-Bens W114 – Mercedes-Bens W114 (1967-1976r.) Silnik: R6 2,5l Diesel 130 KM 199Nm Osiągi: 0-100km/h w 12,8s Prędkość max: 180km/h Spalanie: 7l/100km Piękny oraz rzadko spotykany klasyk z mocnym silnikiem. Model ten przeszedł lifting, ale potem wprowadzono W123 (Beczkę) i zaprzestano produkcji.
    Mercedes-Bens W114 (1967-1976r.)
    Silnik: R6 2,5l Diesel 130 KM 199Nm
    Osiągi: 0-100km/h w 12,8s
    Prędkość max: 180km/h
    Spalanie: 7l/100km
    Piękny oraz rzadko spotykany klasyk z mocnym silnikiem. Model ten przeszedł lifting, ale potem wprowadzono W123 (Beczkę) i zaprzestano produkcji.
    15 czerwca 2014, 23:02 przez davion (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    26
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    26

    Nie było ABS, ESP i innych ale był napęd na tył i pełno mocy

    Nie było ABS, ESP i innych ale był napęd na tył i pełno mocy – W 1971 na Salonie Samochodowym W Turynie Lancia zaprezentowała następcę modelu Fulvia. Był to zaprojektowany rok wcześniej przez Bertone futurystyczny concept car nazwany pierwotnie Lancia Stratos Zero. W latach 72-73 w grupie piątej trwały testy trzech prototypów Stratosa Wyposażonych w silniki pochodzące z Fulvi, Bety i najmocniejszy od Ferrari Dino który został wykorzystany do produkcji seryjnej, w rajdowej grupie czwartej (montaż Stratosa rozpoczęto w 1973r. i trafiły do niego ostatnie sztuki tego silnika ponieważ Ferrari kończyło produkcję Dino.) Wstawienie mocnego silnika do małej i lekkiej karoserii dało efekt w postaci narowistego samochodu, stworzonego według nowatorskiej zwartej konstrukcji stworzonej z myślą tylko i wyłącznie o rajdach samochodowych, masą wynoszącą mniej niż tonę i posiadającego bardzo bobry stosunek mocy do masy (w turbo około 2,76kg/1km). Produkcją 500 drogowych egzemplarzy z silnikiem o mocy 190km, na potrzeby homologacji zajęła się firma Bertone (ostatecznie wyprodukowano 492 egz. ponieważ w międzyczasie zmieniły się przepisy). W wersjach rajdowych moc dochodziła do 355km w wersji turbo. Pierwsze zwycięstwo Stratos odniósł na torze "firestone" w Hiszpanii jeszcze w tym samym roku w którym rozpoczął starty. Od tego czasu auto regularnie święciło triumfy na na trasach rajdowych nie dając szans konkurencji. Po roku od rozpoczęcia produkcji "zwykłego" Stratosa, Lancia zaprezentowała mocno zmodyfikowaną wersję, przystosowaną do wyścigów asfaltowych. Zmodyfikowano między innymi zawieszenie, układ kierowniczy, hamulcowy, zadbano także o dobry docisk i aerodynamikę montując specjalny bodykit. Największe zmiany dokonano jednak pod maską, montując potężną turbosprężarkę "KKK turbocharger" która z silnika byłą w stanie wycisnąć 570km. Przyśpieszenie 0-100/kmh zajmowało mniej niż pięć sekund. Taka modyfikacja wymusiła zakwalifikowanie tej wersji do grupy piątej. Pomimo zakończenia produkcji stratosa w 1976r, to ostatnie jego zwycięstwo odnotowano w 1981r. podczas "Corse Automobile". W 1976 roku Ośrodek Sportu OBRSO FSO zamówił trzy Lancie Stratos jedną seryjną, i dwie z rajdowej grupy 4. Niestety pierwsza z grupy 4 została rozbita podczas rajdu Hiszpanii jeszcze tego samego roku, druga rok później podczas rajdu Polski (chociaż silnik się przydał), ostatnia również została rozbita.
    W 1971 na Salonie Samochodowym W Turynie Lancia zaprezentowała następcę modelu Fulvia.
    Był to zaprojektowany rok wcześniej przez Bertone futurystyczny concept car nazwany pierwotnie Lancia Stratos Zero.
    W latach 72-73 w grupie piątej trwały testy trzech prototypów Stratosa Wyposażonych w silniki pochodzące z Fulvi,
    Bety i najmocniejszy od Ferrari Dino który został wykorzystany do produkcji seryjnej, w rajdowej grupie czwartej
    (montaż Stratosa rozpoczęto w 1973r. i trafiły do niego ostatnie sztuki tego silnika ponieważ Ferrari kończyło produkcję Dino.)
    Wstawienie mocnego silnika do małej i lekkiej karoserii dało efekt w postaci narowistego samochodu,
    stworzonego według nowatorskiej zwartej konstrukcji stworzonej z myślą tylko i wyłącznie o rajdach samochodowych,
    masą wynoszącą mniej niż tonę i posiadającego bardzo bobry stosunek mocy do masy (w turbo około 2,76kg/1km).
    Produkcją 500 drogowych egzemplarzy z silnikiem o mocy 190km, na potrzeby homologacji zajęła się firma Bertone (ostatecznie wyprodukowano 492 egz.
    ponieważ w międzyczasie zmieniły się przepisy).
    W wersjach rajdowych moc dochodziła do 355km w wersji turbo.
    Pierwsze zwycięstwo Stratos odniósł na torze "firestone" w Hiszpanii jeszcze w tym samym roku w którym rozpoczął starty.
    Od tego czasu auto regularnie święciło triumfy na na trasach rajdowych nie dając szans konkurencji.
    Po roku od rozpoczęcia produkcji "zwykłego" Stratosa, Lancia zaprezentowała mocno zmodyfikowaną wersję, przystosowaną do wyścigów asfaltowych.
    Zmodyfikowano między innymi zawieszenie, układ kierowniczy, hamulcowy,
    zadbano także o dobry docisk i aerodynamikę montując specjalny bodykit.
    Największe zmiany dokonano jednak pod maską, montując potężną turbosprężarkę "KKK turbocharger"
    która z silnika byłą w stanie wycisnąć 570km. Przyśpieszenie 0-100/kmh zajmowało mniej niż pięć sekund.
    Taka modyfikacja wymusiła zakwalifikowanie tej wersji do grupy piątej.
    Pomimo zakończenia produkcji stratosa w 1976r, to ostatnie jego zwycięstwo odnotowano w 1981r. podczas "Corse Automobile".
    W 1976 roku Ośrodek Sportu OBRSO FSO zamówił trzy Lancie Stratos jedną seryjną, i dwie z rajdowej grupy 4.
    Niestety pierwsza z grupy 4 została rozbita podczas rajdu Hiszpanii jeszcze tego samego roku,
    druga rok później podczas rajdu Polski (chociaż silnik się przydał), ostatnia również została rozbita.
    17 września 2013, 10:31 przez matheo200 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (7)
    Głosów
    44
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    44

    Jawa 50 typ20 1976r

    Jawa 50 typ20 1976r –
    12 czerwca 2013, 20:58 przez Mateo1216 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (3)
    Głosów
    26
    (w tym negatywnych:
    1
    )
    jest moc
    25

    Fiat 131 Abarth

    Fiat 131 Abarth – Fiat 131 Abarth został zaprezentowany w 1976r, był produkowany w dwóch wersjach; wyczynowej i sportowej, do sprzedaży dla amatorów sportowej jazdy. FIAT zachęcając do kupna swoich potencjalnych klientów twierdził, że model 131 Abarth różnił się tylko w 30% od modelu seryjnego Fiata 131, a zwycięstwa które model 131 Abarth osiągał były dobrą reklamą dla seryjnego modelu 131. Najbardziej istotną zmianą w stosunku do seryjnego 131 jest silnik przygotowany przez firmę Abarth. Z seryjnego silnika został tylko blok. Głowica silnika wykonana była ze stopów lekkich, w której umieszczono dwa wałki rozrządu napędzane paskiem zębatym. Wałki rozrządu sterują 16 zaworami ustawionymi w układzie widlastym pod kątem 46°. Różny jest układ zasilania wykorzystywany w wersji sportowej i wyczynowej tego pojazdu. Pierwsza wersja ma dwa gaźniki typu Weber, natomiast druga zasilana jest za pośrednictwem mechanicznego układu wtryskowego firmy Kugelfischer. Silnik nie ma tradycyjnej miski olejowej tylko oddzielny zbiornik umieszczony za tylną osią pojazdu, połączony za pomocą długich przewodów, rozwiązanie takie jest zwane suchą miską olejową. Różnice, jakie występowały między cywilnymi wersjami 131, a wersją Abarth, obejmowały też tylne zawieszenie i układ napędowy. Abarth otrzymał niezależne zawieszenie tylne na ukośnych wahaczach (wersje cywilne miały sztywny most), kłową skrzynię biegów i mechanizm różnicowy o zwiększonym tarciu, o kilku różnych przełożeniach głównych. Nadwozie rajdowego samochodu ma wiele elementów z tworzyw sztucznych, w tym spojlery: przedni, tylny oraz zamocowany na tylnej krawędzi dachu. Wnęki kół są znacznie poszerzone, a tuż przed nimi znajdują się otwory, którymi wpada powietrze chłodzące podczas jazdy mechanizmy kół tylnych. Całe nadwozie jest wzmocnione. Stylistycznie nadwozie opracowała firma Berone.
    Fiat 131 Abarth został zaprezentowany w 1976r, był produkowany w dwóch wersjach; wyczynowej i sportowej, do sprzedaży dla amatorów sportowej jazdy. FIAT zachęcając do kupna swoich potencjalnych klientów twierdził, że model 131 Abarth różnił się tylko w 30% od modelu seryjnego Fiata 131, a zwycięstwa które model 131 Abarth osiągał były dobrą reklamą dla seryjnego modelu 131. Najbardziej istotną zmianą w stosunku do seryjnego 131 jest silnik przygotowany przez firmę Abarth. Z seryjnego silnika został tylko blok. Głowica silnika wykonana była ze stopów lekkich, w której umieszczono dwa wałki rozrządu napędzane paskiem zębatym. Wałki rozrządu sterują 16 zaworami ustawionymi w układzie widlastym pod kątem 46°. Różny jest układ zasilania wykorzystywany w wersji sportowej i wyczynowej tego pojazdu. Pierwsza wersja ma dwa gaźniki typu Weber, natomiast druga zasilana jest za pośrednictwem mechanicznego układu wtryskowego firmy Kugelfischer. Silnik nie ma tradycyjnej miski olejowej tylko oddzielny zbiornik umieszczony za tylną osią pojazdu, połączony za pomocą długich przewodów, rozwiązanie takie jest zwane suchą miską olejową. Różnice, jakie występowały między cywilnymi wersjami 131, a wersją Abarth, obejmowały też tylne zawieszenie i układ napędowy. Abarth otrzymał niezależne zawieszenie tylne na ukośnych wahaczach (wersje cywilne miały sztywny most), kłową skrzynię biegów i mechanizm różnicowy o zwiększonym tarciu, o kilku różnych przełożeniach głównych. Nadwozie rajdowego samochodu ma wiele elementów z tworzyw sztucznych, w tym spojlery: przedni, tylny oraz zamocowany na tylnej krawędzi dachu. Wnęki kół są znacznie poszerzone, a tuż przed nimi znajdują się otwory, którymi wpada powietrze chłodzące podczas jazdy mechanizmy kół tylnych. Całe nadwozie jest wzmocnione. Stylistycznie nadwozie opracowała firma Berone.
    7 maja 2013, 16:18 przez Siechu (PW) | Do ulubionych | Skomentuj (1)
    Głosów
    41
    (w tym negatywnych:
    2
    )
    jest moc
    39

    Mercedes W116 S

    Mercedes W116 S – 1976r. 2.8 160KM Benzyna
    1976r. 2.8 160KM Benzyna
    9 lutego 2013, 20:20 przez ~kondzio15 | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    34
    (w tym negatywnych:
    1
    )
    jest moc
    33

    1