Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 189 takich materiałów
    Ewolucja najlepszych modeli Volvo na przestrzeni lat – Szwedzki producent samochodów Volvo zdobył uznanie za bezpieczeństwo i komfort. Zobacz, jak ewoluowały najlepsze modele samochodów Volvo na przestrzeni lat. Jeśli jesteś prawdziwym fanem samochodów, musisz wiedzieć, że Volvo jest jedną z najpopularniejszych marek samochodów na polskim rynku.
Ludzie zaufali Volvo, ponieważ są one znane z tego, że są super bezpieczne i wygodne, zwłaszcza gdy wybierasz się w długą podróż. Mechanicy również znają te samochody na wylot. Jeśli kiedykolwiek będziesz potrzebować części zamiennej, po prostu zadzwoń do Ovoko, a oni zdobędą części Volvo, których potrzebujesz, nawet te starsze.
Od momentu powstania w 1927 roku, Volvo do dziś wyprodukowało wiele wysokiej jakości samochodów. Zobaczmy, jak ewoluowały topowe modele Volvo na przestrzeni lat.
Volvo 240 (1974-1993)
W 1974 roku Volvo zaprezentowało model Volvo 240, który zapoczątkował trwającą prawie dwie dekady historię sukcesu. W połowie lat 70-tych Volvo intensywnie inwestowało w technologie bezpieczeństwa, emisji spalin i osiągów. To sprawiło, że Volvo 240 stało się poligonem doświadczalnym dla innowacji producenta samochodów.
Nawet dziś Volvo 240 pozostaje ulubieńcem entuzjastów ze względu na swoje osiągi i wyjątkowy charakter.
Volvo 240 było dostępne z 97-konnym silnikiem gaźnikowym lub 123-konnym silnikiem z wtryskiem paliwa. Bazując na poprzednich 140 modelach, 240 charakteryzowało się bardziej wyrazistą stylistyką, większą przestrzenią i dodatkowym luksusem. Jego popularność wzrosła dzięki szerokiej gamie opcji układu napędowego oraz dostępności wersji dwu-, cztero- i pięciodrzwiowych.
Volvo 850 (1991-1996)
W czerwcu 1991 r. Volvo zaprezentowało nową serię modeli, wprowadzając na rynek Volvo 850 GLT. Reklamowany jako "dynamiczny samochód z czterema innowacjami zmieniającymi świat", 850 GLT wprowadził przełomowe funkcje, takie jak poprzeczny 5-cylindrowy silnik napędzający przednie koła, zintegrowany system ochrony przed uderzeniami bocznymi SIPS oraz samoregulujący się mechanizm przednich pasów bezpieczeństwa, znany jako rolka ARH. Jest również wyposażony w tylną oś typu Delta-link, łączącą dynamikę i komfort jazdy niezależnego zawieszenia ze stabilnością tylnej osi.
W ciągu następnych kilku lat seria 850 rozszerzyła się o różne wersje, w tym modele benzynowe z turbodoładowaniem i wariant z turbodoładowanym silnikiem wysokoprężnym z bezpośrednim wtryskiem paliwa.
Niecałe dwa lata po zaprezentowaniu 850 GLT sedan, w lutym 1993 roku Volvo wprowadziło 5-drzwiową wersję kombi. Konstrukcja 850 kombi charakteryzowała się tylną częścią o typowym dla Volvo profilu, charakteryzującym się niemal pionową tylną klapą, która maksymalizowała przestrzeń wewnętrzną.
To kombi otrzymało prestiżową nagrodę "1994 Good Design Grand Prize" w Japonii, a także stało się pierwszym na świecie samochodem oferującym boczne poduszki powietrzne.
Volvo S40 (1995-2012)
Następnym modelem było Volvo S40. Model ten powstał w wyniku współpracy Volvo Cars i Mitsubishi. Obie firmy skonstruowały własną serię samochodów, wykorzystując wspólną platformę techniczną w fabryce NedCar w Holandii.
Volvo S40 zaczęło się od dwóch wersji, jednej z silnikiem o pojemności 1,8 litra i drugiej z silnikiem o pojemności 2,0 litra. Później dodano więcej modeli, w tym oszczędny turbodiesel i wysokowydajny T4 o mocy 200 koni mechanicznych. Model T4 poszedł w ślady klasycznych wyczynowych Volvo, takich jak PV544 Sport i 240 Turbo.
Model S40 zdobył jednak uznanie nie tylko zwykłych kierowców. Odcisnął również znaczące piętno w sportach motorowych, a jego najbardziej znaczącym zwycięstwem było zwycięstwo Rickarda Rydella w Brytyjskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych (BTCC) w 1998 roku. S40 odniósł również sukces w Szwedzkich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych (STCC).
Volvo XC90 (2002-2014)
W 2002 roku Volvo wprowadziło na rynek model XC90. Wyznaczyło ono nowe standardy w segmencie SUV-ów, koncentrując się na efektywności paliwowej, luksusie i innowacyjności.
Volvo wprowadziło również innowacyjne systemy, takie jak Roll Stability Control, Roll Over Protection System, nadmuchiwane kurtyny boczne i składane tylne siedzenia, rozwiązując problemy, których inni producenci samochodów jeszcze wtedy nie rozwiązali.
Do 2004 roku można było wybierać spośród silników pięcio-, sześcio- i ośmiocylindrowych, które dodały XC90 zarówno mocy, jak i bezpieczeństwa. Model ten nadal jest liderem w segmencie SUV-ów. Co więcej, nawet w dzisiejszych czasach około 85% Polaków stwierdziło, że najbardziej lubi SUV-y w gamie Volvo.
Według prezesa Volvo Car Poland, Emila Dembińskiego, model Volvo XC90 pozostaje popularny do dziś, podobnie jak najlepiej sprzedające się modele XC60 i XC40.
Ostatnie dane pokazują, że XC90 odnotowało ponad 1 299 rejestracji w Polsce. Za nim uplasował się XC60, najpopularniejszy model segmentu premium, z 5 365 rejestracjami, oraz XC40, z 2 617 rejestracjami.
Patrząc na typy samochodów, samochody czysto elektryczne (BEV) stanowią 3% rejestracji, podczas gdy hybrydy plug-in stanowią 10%. Samochody z silnikiem Diesla stanowią 31%, a samochody benzynowe stanowią większość - 56%. Firma ogłosiła jednak, że kolejny rok oznacza koniec dostępności silników wysokoprężnych. Ostatnie Volvo z silnikiem wysokoprężnym zostanie wyprodukowane w kwietniu 2024 roku.
Volvo V40 (2012-2019)
Nowszym modelem jest Volvo V40. Jest to stylowy samochód zaprojektowany przez Amerykanina Chrisa Benjamina z wnętrzem Pontusa Fontaeusa. Było to ostatnie Volvo zaprojektowane pod kierownictwem Steve'a Mattina. Samochód został zbudowany na platformie Global C, która zapewnia solidne podstawy dla osiągów i bezpieczeństwa, z pewnymi modyfikacjami dla lepszego prowadzenia.
Kiedy V40 zostało wprowadzone na rynek, było dostępne z różnymi silnikami. Do wyboru były dwa silniki benzynowe: jeden to 1,6-litrowy EcoBoost I4, który w zależności od modelu zapewniał moc 150 lub 180 koni mechanicznych, a drugi to 2,5-litrowy Volvo B525 I5 o mocy 254 koni mechanicznych.
Dla tych, którzy woleli olej napędowy, były dwie opcje: 1,6-litrowy silnik PSA Peugeot Citroën / Ford Duratorq produkujący 115 koni mechanicznych przy niskiej emisji na poziomie 94 g/km CO2 lub 2,0-litrowy silnik wysokoprężny I5 Volvo o mocy 150 lub 177 koni mechanicznych.
W 2014 roku Volvo wprowadziło do modelu V40 zaawansowane silniki Drive E (VEA). Silniki te oferowały lepszą wydajność i były dostępne w modelach V40 D4 i V40 T5. Dodano również system bezpieczeństwa IntelliSafe.

    Szwedzki producent samochodów Volvo zdobył uznanie za bezpieczeństwo i komfort. Zobacz, jak ewoluowały najlepsze modele samochodów Volvo na przestrzeni lat. Jeśli jesteś prawdziwym fanem samochodów, musisz wiedzieć, że Volvo jest jedną z najpopularniejszych marek samochodów na polskim rynku.

    Ludzie zaufali Volvo, ponieważ są one znane z tego, że są super bezpieczne i wygodne, zwłaszcza gdy wybierasz się w długą podróż. Mechanicy również znają te samochody na wylot. Jeśli kiedykolwiek będziesz potrzebować części zamiennej, po prostu zadzwoń do Ovoko, a oni zdobędą części Volvo, których potrzebujesz, nawet te starsze.

    Od momentu powstania w 1927 roku, Volvo do dziś wyprodukowało wiele wysokiej jakości samochodów. Zobaczmy, jak ewoluowały topowe modele Volvo na przestrzeni lat.

    Volvo 240 (1974-1993)

    W 1974 roku Volvo zaprezentowało model Volvo 240, który zapoczątkował trwającą prawie dwie dekady historię sukcesu. W połowie lat 70-tych Volvo intensywnie inwestowało w technologie bezpieczeństwa, emisji spalin i osiągów. To sprawiło, że Volvo 240 stało się poligonem doświadczalnym dla innowacji producenta samochodów.

    Nawet dziś Volvo 240 pozostaje ulubieńcem entuzjastów ze względu na swoje osiągi i wyjątkowy charakter.

    Volvo 240 było dostępne z 97-konnym silnikiem gaźnikowym lub 123-konnym silnikiem z wtryskiem paliwa. Bazując na poprzednich 140 modelach, 240 charakteryzowało się bardziej wyrazistą stylistyką, większą przestrzenią i dodatkowym luksusem. Jego popularność wzrosła dzięki szerokiej gamie opcji układu napędowego oraz dostępności wersji dwu-, cztero- i pięciodrzwiowych.

    Volvo 850 (1991-1996)

    W czerwcu 1991 r. Volvo zaprezentowało nową serię modeli, wprowadzając na rynek Volvo 850 GLT. Reklamowany jako "dynamiczny samochód z czterema innowacjami zmieniającymi świat", 850 GLT wprowadził przełomowe funkcje, takie jak poprzeczny 5-cylindrowy silnik napędzający przednie koła, zintegrowany system ochrony przed uderzeniami bocznymi SIPS oraz samoregulujący się mechanizm przednich pasów bezpieczeństwa, znany jako rolka ARH. Jest również wyposażony w tylną oś typu Delta-link, łączącą dynamikę i komfort jazdy niezależnego zawieszenia ze stabilnością tylnej osi.

    W ciągu następnych kilku lat seria 850 rozszerzyła się o różne wersje, w tym modele benzynowe z turbodoładowaniem i wariant z turbodoładowanym silnikiem wysokoprężnym z bezpośrednim wtryskiem paliwa.

    Niecałe dwa lata po zaprezentowaniu 850 GLT sedan, w lutym 1993 roku Volvo wprowadziło 5-drzwiową wersję kombi. Konstrukcja 850 kombi charakteryzowała się tylną częścią o typowym dla Volvo profilu, charakteryzującym się niemal pionową tylną klapą, która maksymalizowała przestrzeń wewnętrzną.

    To kombi otrzymało prestiżową nagrodę "1994 Good Design Grand Prize" w Japonii, a także stało się pierwszym na świecie samochodem oferującym boczne poduszki powietrzne.

    Volvo S40 (1995-2012)

    Następnym modelem było Volvo S40. Model ten powstał w wyniku współpracy Volvo Cars i Mitsubishi. Obie firmy skonstruowały własną serię samochodów, wykorzystując wspólną platformę techniczną w fabryce NedCar w Holandii.

    Volvo S40 zaczęło się od dwóch wersji, jednej z silnikiem o pojemności 1,8 litra i drugiej z silnikiem o pojemności 2,0 litra. Później dodano więcej modeli, w tym oszczędny turbodiesel i wysokowydajny T4 o mocy 200 koni mechanicznych. Model T4 poszedł w ślady klasycznych wyczynowych Volvo, takich jak PV544 Sport i 240 Turbo.

    Model S40 zdobył jednak uznanie nie tylko zwykłych kierowców. Odcisnął również znaczące piętno w sportach motorowych, a jego najbardziej znaczącym zwycięstwem było zwycięstwo Rickarda Rydella w Brytyjskich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych (BTCC) w 1998 roku. S40 odniósł również sukces w Szwedzkich Mistrzostwach Samochodów Turystycznych (STCC).

    Volvo XC90 (2002-2014)

    W 2002 roku Volvo wprowadziło na rynek model XC90. Wyznaczyło ono nowe standardy w segmencie SUV-ów, koncentrując się na efektywności paliwowej, luksusie i innowacyjności.

    Volvo wprowadziło również innowacyjne systemy, takie jak Roll Stability Control, Roll Over Protection System, nadmuchiwane kurtyny boczne i składane tylne siedzenia, rozwiązując problemy, których inni producenci samochodów jeszcze wtedy nie rozwiązali.

    Do 2004 roku można było wybierać spośród silników pięcio-, sześcio- i ośmiocylindrowych, które dodały XC90 zarówno mocy, jak i bezpieczeństwa. Model ten nadal jest liderem w segmencie SUV-ów. Co więcej, nawet w dzisiejszych czasach około 85% Polaków stwierdziło, że najbardziej lubi SUV-y w gamie Volvo.

    Według prezesa Volvo Car Poland, Emila Dembińskiego, model Volvo XC90 pozostaje popularny do dziś, podobnie jak najlepiej sprzedające się modele XC60 i XC40.

    Ostatnie dane pokazują, że XC90 odnotowało ponad 1 299 rejestracji w Polsce. Za nim uplasował się XC60, najpopularniejszy model segmentu premium, z 5 365 rejestracjami, oraz XC40, z 2 617 rejestracjami.

    Patrząc na typy samochodów, samochody czysto elektryczne (BEV) stanowią 3% rejestracji, podczas gdy hybrydy plug-in stanowią 10%. Samochody z silnikiem Diesla stanowią 31%, a samochody benzynowe stanowią większość - 56%. Firma ogłosiła jednak, że kolejny rok oznacza koniec dostępności silników wysokoprężnych. Ostatnie Volvo z silnikiem wysokoprężnym zostanie wyprodukowane w kwietniu 2024 roku.

    Volvo V40 (2012-2019)

    Nowszym modelem jest Volvo V40. Jest to stylowy samochód zaprojektowany przez Amerykanina Chrisa Benjamina z wnętrzem Pontusa Fontaeusa. Było to ostatnie Volvo zaprojektowane pod kierownictwem Steve'a Mattina. Samochód został zbudowany na platformie Global C, która zapewnia solidne podstawy dla osiągów i bezpieczeństwa, z pewnymi modyfikacjami dla lepszego prowadzenia.

    Kiedy V40 zostało wprowadzone na rynek, było dostępne z różnymi silnikami. Do wyboru były dwa silniki benzynowe: jeden to 1,6-litrowy EcoBoost I4, który w zależności od modelu zapewniał moc 150 lub 180 koni mechanicznych, a drugi to 2,5-litrowy Volvo B525 I5 o mocy 254 koni mechanicznych.

    Dla tych, którzy woleli olej napędowy, były dwie opcje: 1,6-litrowy silnik PSA Peugeot Citroën / Ford Duratorq produkujący 115 koni mechanicznych przy niskiej emisji na poziomie 94 g/km CO2 lub 2,0-litrowy silnik wysokoprężny I5 Volvo o mocy 150 lub 177 koni mechanicznych.

    W 2014 roku Volvo wprowadziło do modelu V40 zaawansowane silniki Drive E (VEA). Silniki te oferowały lepszą wydajność i były dostępne w modelach V40 D4 i V40 T5. Dodano również system bezpieczeństwa IntelliSafe.

    30 października 2023, 23:44 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych
    Fiat 131 Abarth – Fiat 131 to samochód osobowy klasy średniej-niższej, produkowany przez włoską firmę Fiat w latach 1974-1984. W 1976 roku został zaprezentowany Fiat 131 Abarth, którego produkcja trwała do roku 1978. Samochód był produkowany w dwóch wersjach; wyczynowej i sportowej. Najbardziej istotną zmianą w stosunku do seryjnego 131 jest silnik przygotowany przez firmę Abarth. Z seryjnego 2-litrowe R4 został tylko blok. Głowica silnika wykonana była ze stopów lekkich, w której umieszczono dwa wałki rozrządu napędzane paskiem zębatym. Różny jest układ zasilania wykorzystywany w wersji sportowej i wyczynowej tego pojazdu. Pierwsza wersja ma dwa gaźniki typu Weber, natomiast druga zasilana jest za pośrednictwem mechanicznego układu wtryskowego firmy Kugelfischer. Silnik początkowo generował moc 140 KM, lecz w ostatnich ewolucjach moc sięgnęła 235 KM.
    Fiat 131 to samochód osobowy klasy średniej-niższej, produkowany przez włoską firmę Fiat w latach 1974-1984. W 1976 roku został zaprezentowany Fiat 131 Abarth, którego produkcja trwała do roku 1978. Samochód był produkowany w dwóch wersjach; wyczynowej i sportowej. Najbardziej istotną zmianą w stosunku do seryjnego 131 jest silnik przygotowany przez firmę Abarth. Z seryjnego 2-litrowe R4 został tylko blok. Głowica silnika wykonana była ze stopów lekkich, w której umieszczono dwa wałki rozrządu napędzane paskiem zębatym. Różny jest układ zasilania wykorzystywany w wersji sportowej i wyczynowej tego pojazdu. Pierwsza wersja ma dwa gaźniki typu Weber, natomiast druga zasilana jest za pośrednictwem mechanicznego układu wtryskowego firmy Kugelfischer. Silnik początkowo generował moc 140 KM, lecz w ostatnich ewolucjach moc sięgnęła 235 KM.
    10 września 2022, 21:52 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    1969 Pontiac GTO Judge – GTO to muscle car klasy wyższej produkowany przez amerykańską markę Pontiac w latach 1964-1974. GTO powstał dzięki współpracy dwóch inżynierów Pontiaca: Russella Gee (specjalisty od silników) oraz szefa inżynierów Pontiaca, Johna DeLoreana. Pierwszym pomysłodawcą GTO był Shane Wiser. Pierwsza generacja GTO została zaprezentowana w styczniu 1964 roku, a jej produkcja trwała w latach 1964-1967. Drugą generację GTO zaprezentowano w listopadzie 1968 roku, a produkcja trwała do 1974 roku. GM przeprojektowało swoją platformę A w roku 1968 – nowa wersja była bardziej zaokrąglona, wpisująca się w typową dla fastbacków stylistykę. Klasyczne światła zostały zastąpione chowanymi lampami, umiejscowionymi za przedzieloną w połowie osłoną chłodnicy. Charakterystyczna maska z wlotem została zastąpiona nową, na której znalazły się dwa, rozszerzające się w kierunku szyby, po jednym z każdej strony masywnego przetłoczenia biegnącego przez środek maski. W 1969 Pontiac wprowadził do sprzedaży nowy wariant GTO nazwany "The Judge". Według początkowej koncepcji, Judge miał być tańszą alternatywą dla GTO, miał się również stać poważną konkurencją dla popularnego Plymoutha Road Runnera. Podczas rozwoju tego planu uznano jednak, że Judge będzie zbudowany z myślą o maksymalnych osiągach i sportowym wyglądzie. W tej wersji samochód był droższy o 337 dolarów od standardowej wersji GTO, za tę cenę nabywca otrzymywał szersze opony, przekładnię Hurst, różne wzory i naklejki na całym nadwoziu oraz spojler na klapie bagażnika. Pontiac GTO Judge napędzany jest przez silnik V8 o pojemności 6,6 l, który generuje moc 366 KM oraz moment obrotowy 603 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 247 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 5,4 sekundy. Początkowo Judge oferowany był tylko w jednym kolorze karoserii "Carousel Red," w późniejszych rocznikach dodano jednak możliwość pomalowania karoserii na dowolny kolor występujący w palecie dostępnych dla GTO barw.
    GTO to muscle car klasy wyższej produkowany przez amerykańską markę Pontiac w latach 1964-1974. GTO powstał dzięki współpracy dwóch inżynierów Pontiaca: Russella Gee (specjalisty od silników) oraz szefa inżynierów Pontiaca, Johna DeLoreana. Pierwszym pomysłodawcą GTO był Shane Wiser. Pierwsza generacja GTO została zaprezentowana w styczniu 1964 roku, a jej produkcja trwała w latach 1964-1967. Drugą generację GTO zaprezentowano w listopadzie 1968 roku, a produkcja trwała do 1974 roku. GM przeprojektowało swoją platformę A w roku 1968 – nowa wersja była bardziej zaokrąglona, wpisująca się w typową dla fastbacków stylistykę. Klasyczne światła zostały zastąpione chowanymi lampami, umiejscowionymi za przedzieloną w połowie osłoną chłodnicy. Charakterystyczna maska z wlotem została zastąpiona nową, na której znalazły się dwa, rozszerzające się w kierunku szyby, po jednym z każdej strony masywnego przetłoczenia biegnącego przez środek maski. W 1969 Pontiac wprowadził do sprzedaży nowy wariant GTO nazwany "The Judge". Według początkowej koncepcji, Judge miał być tańszą alternatywą dla GTO, miał się również stać poważną konkurencją dla popularnego Plymoutha Road Runnera. Podczas rozwoju tego planu uznano jednak, że Judge będzie zbudowany z myślą o maksymalnych osiągach i sportowym wyglądzie. W tej wersji samochód był droższy o 337 dolarów od standardowej wersji GTO, za tę cenę nabywca otrzymywał szersze opony, przekładnię Hurst, różne wzory i naklejki na całym nadwoziu oraz spojler na klapie bagażnika. Pontiac GTO Judge napędzany jest przez silnik V8 o pojemności 6,6 l, który generuje moc 366 KM oraz moment obrotowy 603 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 247 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 5,4 sekundy. Początkowo Judge oferowany był tylko w jednym kolorze karoserii "Carousel Red," w późniejszych rocznikach dodano jednak możliwość pomalowania karoserii na dowolny kolor występujący w palecie dostępnych dla GTO barw.
    3 września 2022, 21:59 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Chevrolet Corvette C3 Stingray – Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Za powstanie Chevroleta Corvette odpowiada Harley Earl. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Trzecia generacja Corvette została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku i produkowana była w latach 1967-1982. W pierwszym roku produkcji wariant coupe nie był w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy człon Stingray. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych, co zmusiło Chevroleta do przeprojektowania gamy jednostek napędowych także w Corvette. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. Corvette trzeciej generacji w ciągu swojej obecności rynkowej przeszedł liczne zmiany wyglądu zewnętrznego. Pierwsze pojawiły się już w 1968 roku, przynosząc inny wygląd tylnej części nadwozia, która stała się wypukła. Duże zmiany w wyglądzie pojawiły się w 1974 roku, przynosząc zmodyfikowany kształt chowanych reflektorów i zderzaka, a także zmodyfikowaną tylną część nadwozia. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna. Ponownie pojazd zyskał też zmiany w stylistyce nadwozia. Ostatnie zmiany w wyglądzie samochodu Chevrolet przeprowadził w 1980 roku.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Za powstanie Chevroleta Corvette odpowiada Harley Earl. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Trzecia generacja Corvette została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku i produkowana była w latach 1967-1982. W pierwszym roku produkcji wariant coupe nie był w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy człon Stingray. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych, co zmusiło Chevroleta do przeprojektowania gamy jednostek napędowych także w Corvette. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. Corvette trzeciej generacji w ciągu swojej obecności rynkowej przeszedł liczne zmiany wyglądu zewnętrznego. Pierwsze pojawiły się już w 1968 roku, przynosząc inny wygląd tylnej części nadwozia, która stała się wypukła. Duże zmiany w wyglądzie pojawiły się w 1974 roku, przynosząc zmodyfikowany kształt chowanych reflektorów i zderzaka, a także zmodyfikowaną tylną część nadwozia. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna. Ponownie pojazd zyskał też zmiany w stylistyce nadwozia. Ostatnie zmiany w wyglądzie samochodu Chevrolet przeprowadził w 1980 roku.
    Lancia Stratos HF – Samochód produkowany przez włoską firmę Lancia w latach 1972-1974. Włoski projektant nadwozi Bertone musiał wziąć kredyt, żeby zrealizować i pokazać w roku 1970 na salonie samochodowym w Turynie koncepcyjny model swojego Stratosa. Autorem prototypu był wówczas 32-letni Marcello Gandini, znany z późniejszych projektów dla BMW i Lamborghini. W następnym roku ukazał się model Stratos HF, w którym zastosowano 2,4-litrowy silnik Ferrari V6 o mocy 190 KM. Zauważyła ten samochód firma Lancia i gdy w roku 1973 zaistniała potrzeba zbudowania 500 jego egzemplarzy dla uzyskania homologacji rajdowej, wynajęto firmę Bertone do wykonania tego zadania. W tym samym roku samochód Stratos odniósł pierwsze zwycięstwo w Rajdzie Firestone w Hiszpanii, ale prawdziwe sukcesy przyszły w roku następnym, już po zakończeniu produkcji dla celów homologacji, gdy model Stratos odniósł trzy kolejne zwycięstwa w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Samochód zawdzięczał te sukcesy swojej budowie. Miał stalową centralną konstrukcję klatkową z tylną ramą, na której był osadzony silnik i zawieszenie na kolumnach. Z przodu zastosowano wahacze. Stratos osiąga prędkość maksymalną 232 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 6,8 sekund.
    Samochód produkowany przez włoską firmę Lancia w latach 1972-1974. Włoski projektant nadwozi Bertone musiał wziąć kredyt, żeby zrealizować i pokazać w roku 1970 na salonie samochodowym w Turynie koncepcyjny model swojego Stratosa. Autorem prototypu był wówczas 32-letni Marcello Gandini, znany z późniejszych projektów dla BMW i Lamborghini. W następnym roku ukazał się model Stratos HF, w którym zastosowano 2,4-litrowy silnik Ferrari V6 o mocy 190 KM. Zauważyła ten samochód firma Lancia i gdy w roku 1973 zaistniała potrzeba zbudowania 500 jego egzemplarzy dla uzyskania homologacji rajdowej, wynajęto firmę Bertone do wykonania tego zadania. W tym samym roku samochód Stratos odniósł pierwsze zwycięstwo w Rajdzie Firestone w Hiszpanii, ale prawdziwe sukcesy przyszły w roku następnym, już po zakończeniu produkcji dla celów homologacji, gdy model Stratos odniósł trzy kolejne zwycięstwa w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Samochód zawdzięczał te sukcesy swojej budowie. Miał stalową centralną konstrukcję klatkową z tylną ramą, na której był osadzony silnik i zawieszenie na kolumnach. Z przodu zastosowano wahacze. Stratos osiąga prędkość maksymalną 232 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 6,8 sekund.
    Mitsubishi Lancer Evolution X – Sportowy samochód osobowy produkowany przez japońską markę Mitsubishi w latach 1992-2015. Pierwsza generacja Mitsubishi Lancera pojawiła się na rynku w 1973 roku, a w Europie w 1974 roku. Firma, zachęcona sukcesami większego brata Lancera – Galanta VR-4 na trasach rajdowych, w roku 1990 zdecydowała się na produkcję zupełnie nowego auta, tym nowym samochodem został Lancer Evolution. Pierwszy Lancer Evolution (Evo I) o nadwoziu oznaczonym jako CD9A pojawił się w 1992 roku. Był to samochód zaprojektowany jako baza dla przyszłej wersji rajdowej Lancera, dlatego wyprodukowano jedynie 5000 egzemplarzy. Dziesiąta i ostatnia generacja - Evo X pojawiła się pod koniec 2007 roku. Firma Mitsubishi wprowadziła zmianę nazwy samochodu, z której usunięta została liczba – najnowsza wersja, inaczej niż poprzednie, nie nazywa się Lancer EVO X, a po prostu Lancer EVO, lecz ta zmiana nie dotyczy Japonii i Wielkiej Brytanii, tam pozostawiono X w nazwie. Nowy model cechuje się zwiększoną masą, większym komfortem jazdy i lepszym wyposażeniem do wyboru. Na rynku są dostępne wersje GSR MT, GSR MT, MR SST oraz FQ-400 i FQ-440 (przeznaczona wyłącznie na rynek brytyjski) – posiadające odpowiednio 295, 360, 295 oraz 400 KM. W kwietniu 2014 koncern Mitsubishi zapowiedział koniec produkcji. Przez 22 lata produkcji sprzedano 250,000 egzemplarzy, większość z nich (92,000) sprzedano na rynku japońskim.
    Sportowy samochód osobowy produkowany przez japońską markę Mitsubishi w latach 1992-2015. Pierwsza generacja Mitsubishi Lancera pojawiła się na rynku w 1973 roku, a w Europie w 1974 roku. Firma, zachęcona sukcesami większego brata Lancera – Galanta VR-4 na trasach rajdowych, w roku 1990 zdecydowała się na produkcję zupełnie nowego auta, tym nowym samochodem został Lancer Evolution. Pierwszy Lancer Evolution (Evo I) o nadwoziu oznaczonym jako CD9A pojawił się w 1992 roku. Był to samochód zaprojektowany jako baza dla przyszłej wersji rajdowej Lancera, dlatego wyprodukowano jedynie 5000 egzemplarzy. Dziesiąta i ostatnia generacja - Evo X pojawiła się pod koniec 2007 roku. Firma Mitsubishi wprowadziła zmianę nazwy samochodu, z której usunięta została liczba – najnowsza wersja, inaczej niż poprzednie, nie nazywa się Lancer EVO X, a po prostu Lancer EVO, lecz ta zmiana nie dotyczy Japonii i Wielkiej Brytanii, tam pozostawiono X w nazwie. Nowy model cechuje się zwiększoną masą, większym komfortem jazdy i lepszym wyposażeniem do wyboru. Na rynku są dostępne wersje GSR MT, GSR MT, MR SST oraz FQ-400 i FQ-440 (przeznaczona wyłącznie na rynek brytyjski) – posiadające odpowiednio 295, 360, 295 oraz 400 KM. W kwietniu 2014 koncern Mitsubishi zapowiedział koniec produkcji. Przez 22 lata produkcji sprzedano 250,000 egzemplarzy, większość z nich (92,000) sprzedano na rynku japońskim.
    Lamborghini Countach LP5000 QV – Supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 1974–1990. Nadwozie samochodu zaprojektował Marcello Gandini z Bertone, który pracował również przy wcześniejszych modelach Lamborghini. Samochód charakteryzował się otwieranymi do góry drzwiami. Zaprezentowany w Genewie żółty egzemplarz miał futurystyczne wnętrze, pozbawione analogowych wskaźników. Silnik, przeniesienie napędu i cała konstrukcja nadwozia były dziełem inżynierów Lamborghini pod kierownictwem Paolo Stanzaniego. Płytę podłogową wykonano ze stali, natomiast układ napędowy zbudowano z magnezu. W 1985 roku ponownie zmieniono konstrukcję silnika. Pojemność zwiększono z 4,8 l do 5,2 l, nowa wersja miała również 4 zawory na cylinder, stąd pochodzi włoska nazwa LP5000 Quattro Valvole lub w skrócie LP5000 QV. Gaźniki zostały przesunięte z boków na górę silnika, aby zapewnić lepsze chłodzenie. W późniejszych wersjach silnika gaźniki zostały zastąpione systemem wtrysku paliwa Bosch K-Jetronic. Silnik z wtryskiem paliwa wytwarza moc 414 KM. Europejskie wersje z gaźnikami wykorzystywały sześć gaźników Weber, które wytwarzały moc 449 KM i moment obrotowy 500 Nm. W tej specyfikacji zbudowano 610 samochodów, z czego 66 posiadało system wtrysku paliwa.
    Supersamochód klasy średniej produkowany przez włoską markę Lamborghini w latach 1974–1990. Nadwozie samochodu zaprojektował Marcello Gandini z Bertone, który pracował również przy wcześniejszych modelach Lamborghini. Samochód charakteryzował się otwieranymi do góry drzwiami. Zaprezentowany w Genewie żółty egzemplarz miał futurystyczne wnętrze, pozbawione analogowych wskaźników. Silnik, przeniesienie napędu i cała konstrukcja nadwozia były dziełem inżynierów Lamborghini pod kierownictwem Paolo Stanzaniego. Płytę podłogową wykonano ze stali, natomiast układ napędowy zbudowano z magnezu. W 1985 roku ponownie zmieniono konstrukcję silnika. Pojemność zwiększono z 4,8 l do 5,2 l, nowa wersja miała również 4 zawory na cylinder, stąd pochodzi włoska nazwa LP5000 Quattro Valvole lub w skrócie LP5000 QV. Gaźniki zostały przesunięte z boków na górę silnika, aby zapewnić lepsze chłodzenie. W późniejszych wersjach silnika gaźniki zostały zastąpione systemem wtrysku paliwa Bosch K-Jetronic. Silnik z wtryskiem paliwa wytwarza moc 414 KM. Europejskie wersje z gaźnikami wykorzystywały sześć gaźników Weber, które wytwarzały moc 449 KM i moment obrotowy 500 Nm. W tej specyfikacji zbudowano 610 samochodów, z czego 66 posiadało system wtrysku paliwa.
    1974 Ford Ranchero – Samochód dostawczo-osobowy typu pickup klasy wyższej, a następnie klasy pełnowymiarowej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1956–1979. Pierwsza generacja Ranchero została wprowadzona do produkcji w grudniu 1956 roku. Dzieliła ona płytę podłogową przygotowaną dla Forda na rocznik 1957. Szóstą generację samochodu zaprezentowano po raz pierwszy w 1972 roku. Wygląd nadwozia został gruntownie zmodernizowany, samochód nabrał bardziej masywnego wyglądu. Charakterystycznym akcentem, podobnie jak w przypadku pokrewnego modelu Torino, była duża owalna atrapa chłodnicy dominująca pas przedni. Podobny kształt miały mocowania reflektorów. Dostępne były silniki R6 4,1 l oraz V8 - 4,9 l, 5,8 l, 6,6 l, 7 l oraz najsilniejszy 7,5 l. Napęd przenoszony był na oś tylną poprzez 4-biegową manualną bądź 3-biegową automatyczną skrzynię biegów.
    Samochód dostawczo-osobowy typu pickup klasy wyższej, a następnie klasy pełnowymiarowej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1956–1979. Pierwsza generacja Ranchero została wprowadzona do produkcji w grudniu 1956 roku. Dzieliła ona płytę podłogową przygotowaną dla Forda na rocznik 1957. Szóstą generację samochodu zaprezentowano po raz pierwszy w 1972 roku. Wygląd nadwozia został gruntownie zmodernizowany, samochód nabrał bardziej masywnego wyglądu. Charakterystycznym akcentem, podobnie jak w przypadku pokrewnego modelu Torino, była duża owalna atrapa chłodnicy dominująca pas przedni. Podobny kształt miały mocowania reflektorów. Dostępne były silniki R6 4,1 l oraz V8 - 4,9 l, 5,8 l, 6,6 l, 7 l oraz najsilniejszy 7,5 l. Napęd przenoszony był na oś tylną poprzez 4-biegową manualną bądź 3-biegową automatyczną skrzynię biegów.
    Porsche 911 Turbo 3.3 – Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Porsche od 1963 roku. Druga generacja 911 została zaprezentowana po raz pierwszy w 1974 roku. Samochód otrzymał kod fabryczny 930 i był tak naprawdę głęboko zmodernizowanym poprzednikiem, od którego odróżniał się m.in. usztywnioną karoserią, nowym, masywniejszym pasem przednim z zabudowanymi zderzakami, a także przemodelowanym tyłem z równie odmienionym kształtem zderzaków. Samochód wytwarzano w wielu wersjach wyposażeniowych, a także - podobnie jak pierwszą generację - również oferowano jako coupe i targę. Najsilniejszym dostępnym silnikiem w 930 jest 3,3-litrowe B6 turbo, które wytwarza moc maksymalną 300 KM i moment obrotowy 412 Nm. Samochód przyspiesza 0-100 km/h w 4,8 sekund, a prędkość maksymalna wynosi 261 km/h.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany przez niemiecką markę Porsche od 1963 roku. Druga generacja 911 została zaprezentowana po raz pierwszy w 1974 roku. Samochód otrzymał kod fabryczny 930 i był tak naprawdę głęboko zmodernizowanym poprzednikiem, od którego odróżniał się m.in. usztywnioną karoserią, nowym, masywniejszym pasem przednim z zabudowanymi zderzakami, a także przemodelowanym tyłem z równie odmienionym kształtem zderzaków. Samochód wytwarzano w wielu wersjach wyposażeniowych, a także - podobnie jak pierwszą generację - również oferowano jako coupe i targę. Najsilniejszym dostępnym silnikiem w 930 jest 3,3-litrowe B6 turbo, które wytwarza moc maksymalną 300 KM i moment obrotowy 412 Nm. Samochód przyspiesza 0-100 km/h w 4,8 sekund, a prędkość maksymalna wynosi 261 km/h.