Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 376 takich materiałów
    1967 Ford Mustang Shelby GT500 –
    9 października 2022, 18:52 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    1967 Chevrolet Impala SS –
    3 października 2022, 19:10 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Toyota – Toyota Land Cruiser J40 została po raz pierwszy zaprezentowana w 1960 roku. W rzeczywistości pojazd był zmodernizowaną wersją J20. Zaoferowane zostały trzy podwozia o różnych rozstawach osi, krótkie: J40, J41 i J42, średnie: J43, J44 i J46 oraz długie: J45 i J47. Na bazie krótkiego i średniego nadwozia zbudowane zostały wersje z miękkim i twardym dachem, a na długim pickup i kombi. W 1967 roku wersję kombi zastąpił model J55 dzięki czemu produkcję pojazdu rozdzielono na dwa odrębne modele.
Seria J40 oferowana była na świecie do 1984 roku, gdy pojawiła się seria J70. Auto produkowane było do 2001 roku w Brazylii jako Toyota Bandeirante.
Produkcję wersji Bandeirante przeznaczonej na rynek brazylijski rozpoczęto w 1959 roku. W 1973 roku w pojazdach zastosowane zostały wysokoprężne jednostki napędowe konstrukcji Mercedes-Benz. Od 1983 roku montowano w pojeździe prostokątne reflektory, a dwa lata później zmieniona została deska rozdzielcza. W 1994 roku wysokoprężne jednostki Mercedesa zastąpione zostały jednostkami skonstruowanymi przez należącą do Toyoty firmę Daihatsu. Produkcję pojazdu zaprzestano w 2001 roku.

    Toyota Land Cruiser J40 została po raz pierwszy zaprezentowana w 1960 roku. W rzeczywistości pojazd był zmodernizowaną wersją J20. Zaoferowane zostały trzy podwozia o różnych rozstawach osi, krótkie: J40, J41 i J42, średnie: J43, J44 i J46 oraz długie: J45 i J47. Na bazie krótkiego i średniego nadwozia zbudowane zostały wersje z miękkim i twardym dachem, a na długim pickup i kombi. W 1967 roku wersję kombi zastąpił model J55 dzięki czemu produkcję pojazdu rozdzielono na dwa odrębne modele.

    Seria J40 oferowana była na świecie do 1984 roku, gdy pojawiła się seria J70. Auto produkowane było do 2001 roku w Brazylii jako Toyota Bandeirante.

    Produkcję wersji Bandeirante przeznaczonej na rynek brazylijski rozpoczęto w 1959 roku. W 1973 roku w pojazdach zastosowane zostały wysokoprężne jednostki napędowe konstrukcji Mercedes-Benz. Od 1983 roku montowano w pojeździe prostokątne reflektory, a dwa lata później zmieniona została deska rozdzielcza. W 1994 roku wysokoprężne jednostki Mercedesa zastąpione zostały jednostkami skonstruowanymi przez należącą do Toyoty firmę Daihatsu. Produkcję pojazdu zaprzestano w 2001 roku.

    Mercury Cougar GT-E XR7 – Samochód sportowy i samochód osobowy klasy wyższej i klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Mercury w latach 1966–2002. Cougar został po raz pierwszy zaprezentowany we wrześniu 1966 roku. Samochód został zbudowany na bazie Forda Mustanga w ramach koncernu Ford, zyskując od tego modelu platformę oraz rozwiązania techniczne. Wygląd nadwozia zostało z kolei opracowane przez Mercury jako samodzielny projekt. W latach 1967-1968 dostępny był pakiet GT dla standardowego Cougara oraz Cougara XR7. Pakiet GT został opracowany jako bardziej sportowa wersja napędzana przez silnik 390 V8 Marauder GT, który wytwarza moc 320 KM. Cougar GT został wyposażony w ulepszone zawieszenie, większe hamulce oraz nowe koła i opony. W 1968 roku została wprowadzona lepsza wersja Cougara GT - GT-E. GT-E otrzymał własne oznaczenie, poczwórny wydech,  srebrzysty lakier dolnej części nadwozia z chromowanymi wykończeniami oraz przeprojektowaną grill. GT-E napędzane jest przez silnik 427 V8 o mocy 390 KM, lecz w kwietniu 1968 roku silnik ten został zastąpiony przez 428 Cobra Jet, który generował moc 335 KM. W sumie wyprodukowano 394 GT-E, z czego 357 egzemplarzy było wyposażonych w silnik 427, a 37 egzemplarzy w 428CJ.
    Samochód sportowy i samochód osobowy klasy wyższej i klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Mercury w latach 1966–2002. Cougar został po raz pierwszy zaprezentowany we wrześniu 1966 roku. Samochód został zbudowany na bazie Forda Mustanga w ramach koncernu Ford, zyskując od tego modelu platformę oraz rozwiązania techniczne. Wygląd nadwozia zostało z kolei opracowane przez Mercury jako samodzielny projekt. W latach 1967-1968 dostępny był pakiet GT dla standardowego Cougara oraz Cougara XR7. Pakiet GT został opracowany jako bardziej sportowa wersja napędzana przez silnik 390 V8 Marauder GT, który wytwarza moc 320 KM. Cougar GT został wyposażony w ulepszone zawieszenie, większe hamulce oraz nowe koła i opony. W 1968 roku została wprowadzona lepsza wersja Cougara GT - GT-E. GT-E otrzymał własne oznaczenie, poczwórny wydech, srebrzysty lakier dolnej części nadwozia z chromowanymi wykończeniami oraz przeprojektowaną grill. GT-E napędzane jest przez silnik 427 V8 o mocy 390 KM, lecz w kwietniu 1968 roku silnik ten został zastąpiony przez 428 Cobra Jet, który generował moc 335 KM. W sumie wyprodukowano 394 GT-E, z czego 357 egzemplarzy było wyposażonych w silnik 427, a 37 egzemplarzy w 428CJ.
    9 września 2022, 22:29 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    1969 Pontiac GTO Judge – GTO to muscle car klasy wyższej produkowany przez amerykańską markę Pontiac w latach 1964-1974. GTO powstał dzięki współpracy dwóch inżynierów Pontiaca: Russella Gee (specjalisty od silników) oraz szefa inżynierów Pontiaca, Johna DeLoreana. Pierwszym pomysłodawcą GTO był Shane Wiser. Pierwsza generacja GTO została zaprezentowana w styczniu 1964 roku, a jej produkcja trwała w latach 1964-1967. Drugą generację GTO zaprezentowano w listopadzie 1968 roku, a produkcja trwała do 1974 roku. GM przeprojektowało swoją platformę A w roku 1968 – nowa wersja była bardziej zaokrąglona, wpisująca się w typową dla fastbacków stylistykę. Klasyczne światła zostały zastąpione chowanymi lampami, umiejscowionymi za przedzieloną w połowie osłoną chłodnicy. Charakterystyczna maska z wlotem została zastąpiona nową, na której znalazły się dwa, rozszerzające się w kierunku szyby, po jednym z każdej strony masywnego przetłoczenia biegnącego przez środek maski. W 1969 Pontiac wprowadził do sprzedaży nowy wariant GTO nazwany "The Judge". Według początkowej koncepcji, Judge miał być tańszą alternatywą dla GTO, miał się również stać poważną konkurencją dla popularnego Plymoutha Road Runnera. Podczas rozwoju tego planu uznano jednak, że Judge będzie zbudowany z myślą o maksymalnych osiągach i sportowym wyglądzie. W tej wersji samochód był droższy o 337 dolarów od standardowej wersji GTO, za tę cenę nabywca otrzymywał szersze opony, przekładnię Hurst, różne wzory i naklejki na całym nadwoziu oraz spojler na klapie bagażnika. Pontiac GTO Judge napędzany jest przez silnik V8 o pojemności 6,6 l, który generuje moc 366 KM oraz moment obrotowy 603 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 247 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 5,4 sekundy. Początkowo Judge oferowany był tylko w jednym kolorze karoserii "Carousel Red," w późniejszych rocznikach dodano jednak możliwość pomalowania karoserii na dowolny kolor występujący w palecie dostępnych dla GTO barw.
    GTO to muscle car klasy wyższej produkowany przez amerykańską markę Pontiac w latach 1964-1974. GTO powstał dzięki współpracy dwóch inżynierów Pontiaca: Russella Gee (specjalisty od silników) oraz szefa inżynierów Pontiaca, Johna DeLoreana. Pierwszym pomysłodawcą GTO był Shane Wiser. Pierwsza generacja GTO została zaprezentowana w styczniu 1964 roku, a jej produkcja trwała w latach 1964-1967. Drugą generację GTO zaprezentowano w listopadzie 1968 roku, a produkcja trwała do 1974 roku. GM przeprojektowało swoją platformę A w roku 1968 – nowa wersja była bardziej zaokrąglona, wpisująca się w typową dla fastbacków stylistykę. Klasyczne światła zostały zastąpione chowanymi lampami, umiejscowionymi za przedzieloną w połowie osłoną chłodnicy. Charakterystyczna maska z wlotem została zastąpiona nową, na której znalazły się dwa, rozszerzające się w kierunku szyby, po jednym z każdej strony masywnego przetłoczenia biegnącego przez środek maski. W 1969 Pontiac wprowadził do sprzedaży nowy wariant GTO nazwany "The Judge". Według początkowej koncepcji, Judge miał być tańszą alternatywą dla GTO, miał się również stać poważną konkurencją dla popularnego Plymoutha Road Runnera. Podczas rozwoju tego planu uznano jednak, że Judge będzie zbudowany z myślą o maksymalnych osiągach i sportowym wyglądzie. W tej wersji samochód był droższy o 337 dolarów od standardowej wersji GTO, za tę cenę nabywca otrzymywał szersze opony, przekładnię Hurst, różne wzory i naklejki na całym nadwoziu oraz spojler na klapie bagażnika. Pontiac GTO Judge napędzany jest przez silnik V8 o pojemności 6,6 l, który generuje moc 366 KM oraz moment obrotowy 603 Nm co pozwala na osiągnięcie prędkości maksymalnej 247 km/h i przyspieszenia do 100 km/h w 5,4 sekundy. Początkowo Judge oferowany był tylko w jednym kolorze karoserii "Carousel Red," w późniejszych rocznikach dodano jednak możliwość pomalowania karoserii na dowolny kolor występujący w palecie dostępnych dla GTO barw.
    3 września 2022, 21:59 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Aston Martin DBS Superleggera – Samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez brytyjską markę Aston Martin w latach 2007–2012 oraz ponownie od 2018 roku. W 2007 roku Aston Martin zdecydował się przywrócić do użytku nazwę DBS, którą dotychczas stosował model produkowany w latach 1967-1972. Po raz pierwszy szerokiej widowni DBS został pokazany w 2006 roku w filmie Casino Royale. Druga generacja DBS została zaprezentowana po raz pierwszy w czerwcu 2018 roku. Aston Martin DBS Superleggera jest następcą Vanquisha drugiej generacji. Podobnie jak w przypadku poprzednika, DBS jest usportowionym wariantem podstawowego DB - w tym przypadku, produkowanego od 2016 roku DB11. W stosunku do niego, DBS Superleggera uzyskał inaczej stylizowany przód z wyraźnie większą atrapą chłodnicy i innym kształtem zderzaków, inaczej wyglądającym tyłem i większą liczbą wlotów powietrza. Samochód napędzany jest silnikiem V12 o pojemności 5,2 l, który generuje moc 725 KM i moment obrotowy 900 Nm. DBS Superleggera osiąga prędkość maksymalną 340 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 3,2 sekundy.
    Samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez brytyjską markę Aston Martin w latach 2007–2012 oraz ponownie od 2018 roku. W 2007 roku Aston Martin zdecydował się przywrócić do użytku nazwę DBS, którą dotychczas stosował model produkowany w latach 1967-1972. Po raz pierwszy szerokiej widowni DBS został pokazany w 2006 roku w filmie Casino Royale. Druga generacja DBS została zaprezentowana po raz pierwszy w czerwcu 2018 roku. Aston Martin DBS Superleggera jest następcą Vanquisha drugiej generacji. Podobnie jak w przypadku poprzednika, DBS jest usportowionym wariantem podstawowego DB - w tym przypadku, produkowanego od 2016 roku DB11. W stosunku do niego, DBS Superleggera uzyskał inaczej stylizowany przód z wyraźnie większą atrapą chłodnicy i innym kształtem zderzaków, inaczej wyglądającym tyłem i większą liczbą wlotów powietrza. Samochód napędzany jest silnikiem V12 o pojemności 5,2 l, który generuje moc 725 KM i moment obrotowy 900 Nm. DBS Superleggera osiąga prędkość maksymalną 340 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 3,2 sekundy.
    Chevrolet Corvette C3 Stingray – Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Za powstanie Chevroleta Corvette odpowiada Harley Earl. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Trzecia generacja Corvette została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku i produkowana była w latach 1967-1982. W pierwszym roku produkcji wariant coupe nie był w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy człon Stingray. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych, co zmusiło Chevroleta do przeprojektowania gamy jednostek napędowych także w Corvette. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. Corvette trzeciej generacji w ciągu swojej obecności rynkowej przeszedł liczne zmiany wyglądu zewnętrznego. Pierwsze pojawiły się już w 1968 roku, przynosząc inny wygląd tylnej części nadwozia, która stała się wypukła. Duże zmiany w wyglądzie pojawiły się w 1974 roku, przynosząc zmodyfikowany kształt chowanych reflektorów i zderzaka, a także zmodyfikowaną tylną część nadwozia. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna. Ponownie pojazd zyskał też zmiany w stylistyce nadwozia. Ostatnie zmiany w wyglądzie samochodu Chevrolet przeprowadził w 1980 roku.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Za powstanie Chevroleta Corvette odpowiada Harley Earl. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Trzecia generacja Corvette została zaprezentowana po raz pierwszy w 1967 roku i produkowana była w latach 1967-1982. W pierwszym roku produkcji wariant coupe nie był w jakikolwiek sposób oznaczony, lecz już w 1969 powrócono do nazwy człon Stingray. Podstawę stylistyczną stanowił prototyp Mako Shark II. Podstawę napędu stanowił silnik 327 V8 o mocy 350 KM. W 1970 roku w życie weszła ustawa o czystym powietrzu, narzucająca producentom ograniczenia emisji substancji szkodliwych, co zmusiło Chevroleta do przeprojektowania gamy jednostek napędowych także w Corvette. Następnie kryzys paliwowy spowodował obniżanie mocy w stosowanych silnikach, która spadła do 180 KM w silnikach L48 V8 w latach 1976–1979. Ponownie ze względów bezpieczeństwa w 1975 roku zakończono produkcję roadstera. Corvette trzeciej generacji w ciągu swojej obecności rynkowej przeszedł liczne zmiany wyglądu zewnętrznego. Pierwsze pojawiły się już w 1968 roku, przynosząc inny wygląd tylnej części nadwozia, która stała się wypukła. Duże zmiany w wyglądzie pojawiły się w 1974 roku, przynosząc zmodyfikowany kształt chowanych reflektorów i zderzaka, a także zmodyfikowaną tylną część nadwozia. W 1978 roku nastąpił pierwszy poważny facelifting. Zamiast pionowej tylnej szyby osłoniętej po bokach słupkami, pojawiła się duża panoramiczna. Ponownie pojazd zyskał też zmiany w stylistyce nadwozia. Ostatnie zmiany w wyglądzie samochodu Chevrolet przeprowadził w 1980 roku.
    Toyota 2000GT – Sportowy samochód osobowy produkowany przez japońską markę Toyota we współpracy z firmą Yamaha w latach 1967-1970. 2000GT zaprezentowano po raz pierwszy na salonie samochodowym w Tokio jesienią 1965 roku. Samochód napędzany jest przez dwulitrowy silnik R6 zasilany przez trzy gaźniki. Silnik ten generuje moc 152 KM i 175 Nm momentu obrotowego. Napęd przenoszony jest na tylną oś za pomocą 5-biegowej manualnej lub 3-biegowej automatycznej skrzyni biegów. 2000GT przyspiesza do 100 km/h w 8,4 sekundy i osiąga prędkość maksymalną 220 km/h. Powstało 351 egzemplarzy 2000GT. W lipcu 2020 Toyota wznowiła produkcję i sprzedaż części do 2000GT.
    Sportowy samochód osobowy produkowany przez japońską markę Toyota we współpracy z firmą Yamaha w latach 1967-1970. 2000GT zaprezentowano po raz pierwszy na salonie samochodowym w Tokio jesienią 1965 roku. Samochód napędzany jest przez dwulitrowy silnik R6 zasilany przez trzy gaźniki. Silnik ten generuje moc 152 KM i 175 Nm momentu obrotowego. Napęd przenoszony jest na tylną oś za pomocą 5-biegowej manualnej lub 3-biegowej automatycznej skrzyni biegów. 2000GT przyspiesza do 100 km/h w 8,4 sekundy i osiąga prędkość maksymalną 220 km/h. Powstało 351 egzemplarzy 2000GT. W lipcu 2020 Toyota wznowiła produkcję i sprzedaż części do 2000GT.