Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 46 takich materiałów
    Weźmy taką sytuacje... mamy premierę supersamochodu, kosztuje on np. milion dolców i producent ogłasza, że limitowany nakład został już sprzedany. Jak więc można kupić samochód zanim nastąpi jego premiera? O tym i wiele więcej w poniższym filmie!
    14 stycznia 2023, 12:30 przez Folley96 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Alpine A110S – Dwumiejscowy samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany pod francuską marką Alpine od 2017 roku. A110 to pierwszy seryjnie produkowany samochód sportowy marki Alpine od czasu zawieszenia jej działalności w 1995 roku. Premierę A110 w marcu 2017 roku poprzedziła prezentacja studyjnego modelu Alpine Vision, który bezpośrednio oddawał kształty seryjnego modelu. Alpine A110 o bezpośredni hołd dla modelu o tej samej nazwie z 1963 roku, co obrazuje przede wszystkim stylistyką. W 2019 roku rozpoczęła się produkcja wersji A110S. Wersja ta jest najszybszą z trzech dostępnych w seryjnej produkcji. W porównaniu do poprzednich wersji A110S posiada mocniejszy turbodoładowany silnik 4-cylindrowy o pojemności 1,8 l, który generuje moc 292 KM. Samochód osiąga prędkość maksymalną 275 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 4,2 sekundy.
    Dwumiejscowy samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany pod francuską marką Alpine od 2017 roku. A110 to pierwszy seryjnie produkowany samochód sportowy marki Alpine od czasu zawieszenia jej działalności w 1995 roku. Premierę A110 w marcu 2017 roku poprzedziła prezentacja studyjnego modelu Alpine Vision, który bezpośrednio oddawał kształty seryjnego modelu. Alpine A110 o bezpośredni hołd dla modelu o tej samej nazwie z 1963 roku, co obrazuje przede wszystkim stylistyką. W 2019 roku rozpoczęła się produkcja wersji A110S. Wersja ta jest najszybszą z trzech dostępnych w seryjnej produkcji. W porównaniu do poprzednich wersji A110S posiada mocniejszy turbodoładowany silnik 4-cylindrowy o pojemności 1,8 l, który generuje moc 292 KM. Samochód osiąga prędkość maksymalną 275 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 4,2 sekundy.
    25 sierpnia 2022, 20:28 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Lotus Omega – Usportowiona wersja samochodu klasy średniej-wyższej produkowanego przez koncern General Motors jako Opel Omega pod marką Lotus w latach 1990-1992. Był on oficjalnie najszybszym sedanem na świecie w latach 1990–1996, kiedy tytuł ten przejął Brabus E V12 budowany na bazie modelu Mercedes-Benz W210. W 1986 roku amerykański koncern General Motors przejął brytyjską markę Lotus w celu podniesienia prestiżu niemieckiej marki Opel w sportach samochodowych oraz wyprodukowania godnego rywala BMW M5 E34. Lotus Omega jest to zmodyfikowany Opel Omega A. Lotus Omega oficjalną premierę miał podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w 1989 roku. Produkcja pojazdu rozpoczęła się w 1990 roku. Początkowo zakładano powstanie 1100 sztuk pojazdu jednak z powodu recesji na początku lat 90 i wysokiej cenie - dwukrotnie droższa niż bazowa Omega, wyprodukowano zaledwie 950 egzemplarzy. Wyprodukowano 630 sztuk niemieckiej wersji Opel Lotus Omega oraz 320 sztuk angielskiego Vauxhall Lotus Carlton sprzedawanego z kierownicą po prawej stronie i wyskalowanym prędkościomierzu do 180 mil na godzinę. Do napędu został użyty silnik R6 twin-turbo o pojemności 3,6 l generujący moc 377 KM i 557 Nm momentu obrotowego. Przyspieszenie do 100 km/h trwa 5,3 sekundy, a prędkość maksymalna samochodu wynosi 283 km/h.
    Usportowiona wersja samochodu klasy średniej-wyższej produkowanego przez koncern General Motors jako Opel Omega pod marką Lotus w latach 1990-1992. Był on oficjalnie najszybszym sedanem na świecie w latach 1990–1996, kiedy tytuł ten przejął Brabus E V12 budowany na bazie modelu Mercedes-Benz W210. W 1986 roku amerykański koncern General Motors przejął brytyjską markę Lotus w celu podniesienia prestiżu niemieckiej marki Opel w sportach samochodowych oraz wyprodukowania godnego rywala BMW M5 E34. Lotus Omega jest to zmodyfikowany Opel Omega A. Lotus Omega oficjalną premierę miał podczas targów motoryzacyjnych w Genewie w 1989 roku. Produkcja pojazdu rozpoczęła się w 1990 roku. Początkowo zakładano powstanie 1100 sztuk pojazdu jednak z powodu recesji na początku lat 90 i wysokiej cenie - dwukrotnie droższa niż bazowa Omega, wyprodukowano zaledwie 950 egzemplarzy. Wyprodukowano 630 sztuk niemieckiej wersji Opel Lotus Omega oraz 320 sztuk angielskiego Vauxhall Lotus Carlton sprzedawanego z kierownicą po prawej stronie i wyskalowanym prędkościomierzu do 180 mil na godzinę. Do napędu został użyty silnik R6 twin-turbo o pojemności 3,6 l generujący moc 377 KM i 557 Nm momentu obrotowego. Przyspieszenie do 100 km/h trwa 5,3 sekundy, a prędkość maksymalna samochodu wynosi 283 km/h.
    1967 Chevrolet Camaro SS – W kwietniu 1965 roku w prasie motoryzacyjnej ogłoszono, że Chevrolet przygotowuje konkurencję dla popularnego Forda Mustanga. Projekt General Motors otrzymał kod XP-836, a kilka pierwszych zdjęć nadwozia modelu opatrzonych było podpisem „Chaparral”. Ostatecznie samochód otrzymał nazwę Camaro i miał swoją premierę w 1966 roku. Produkcja rozpoczęła się szybko po premierze modelu, pod koniec września 1966 roku. Pierwsza generacja Camaro została zbudowana na płycie podłogowej koncernu General Motors o nazwie F-body z wykorzystaniem elementów mechanicznych osobowego Chevroleta Nova. Pod kątem stylistycznym Camaro wyróżniało się proporcjami nadwozia podobnymi do konkurencyjnego Dodge'a Challengera i Forda Mustanga w postaci podłużnej przedniej maski, krótkiego zwisu tylnego oraz muskularnych, wyraźnie zaznaczonych nadkoli. Wersja SS wyposażona była w zmodyfikowane V8 o pojemności 5,7 l o mocy 350 KM oraz silnik big-block V8 L35 o pojemności 6,5 l. SS cechowały dodatkowe wloty powietrza na masce, specjalne pasy malowane na karoserii i znaczki SS znajdujące się na przednim grillu, bagażniku, klaksonie oraz wlewie paliwa. Podczas trwającej 3 lata produkcji pierwszej generacji Chevroleta Camaro, samochód przeszedł dwie restylizacje, z czego największa przypadła na 1968 rok. W jej ramach zmienił się wygląd pasa przedniego na rzecz pojedynczych reflektorów. Zmieniono też wygląd tylnej części nadwozia, montując dłuższe lampy. Produkcję pierwszej generacji zakończono w 1969, a w lutym 1970 roku zaprezentowano drugą generację Camaro.
    W kwietniu 1965 roku w prasie motoryzacyjnej ogłoszono, że Chevrolet przygotowuje konkurencję dla popularnego Forda Mustanga. Projekt General Motors otrzymał kod XP-836, a kilka pierwszych zdjęć nadwozia modelu opatrzonych było podpisem „Chaparral”. Ostatecznie samochód otrzymał nazwę Camaro i miał swoją premierę w 1966 roku. Produkcja rozpoczęła się szybko po premierze modelu, pod koniec września 1966 roku. Pierwsza generacja Camaro została zbudowana na płycie podłogowej koncernu General Motors o nazwie F-body z wykorzystaniem elementów mechanicznych osobowego Chevroleta Nova. Pod kątem stylistycznym Camaro wyróżniało się proporcjami nadwozia podobnymi do konkurencyjnego Dodge'a Challengera i Forda Mustanga w postaci podłużnej przedniej maski, krótkiego zwisu tylnego oraz muskularnych, wyraźnie zaznaczonych nadkoli. Wersja SS wyposażona była w zmodyfikowane V8 o pojemności 5,7 l o mocy 350 KM oraz silnik big-block V8 L35 o pojemności 6,5 l. SS cechowały dodatkowe wloty powietrza na masce, specjalne pasy malowane na karoserii i znaczki SS znajdujące się na przednim grillu, bagażniku, klaksonie oraz wlewie paliwa. Podczas trwającej 3 lata produkcji pierwszej generacji Chevroleta Camaro, samochód przeszedł dwie restylizacje, z czego największa przypadła na 1968 rok. W jej ramach zmienił się wygląd pasa przedniego na rzecz pojedynczych reflektorów. Zmieniono też wygląd tylnej części nadwozia, montując dłuższe lampy. Produkcję pierwszej generacji zakończono w 1969, a w lutym 1970 roku zaprezentowano drugą generację Camaro.
    Aston Martin One-77 – Supersamochód klasy średniej produkowany pod brytyjską marką Aston Martin w latach 2009–2012. One-77 techniczną premierę miał w marcu 2009 roku na salonie w Genewie. Z kolei karoserię tego samochodu ujawniono w kwietniu 2009 roku na włoskiej wystawie Concorso d'Eleganza Villa d'Este. Silnik użyty w samochodzie to dobrze znane V12 z innych modeli Astona, lecz we współpracy z firmą Cosworth silnik ten został specjalnie dla tego modelu wzmocniony. V12 o pojemności 7,3 l wytwarza moc maksymalną 760 KM i moment obrotowy 750 Nm. Samochód przyspiesza do 100 km/h w 3,5 sekundy oraz osiąga prędkość maksymalną 355,5 km/h. Zostało wyprodukowanych 77 egzemplarzy, jeden egzemplarz kosztuje 1,700,000 funtów brytyjskich. Był to najdroższy samochód marki przed rozpoczęciem produkcji Astona Martina Valkyrie w 2019 roku.
    Supersamochód klasy średniej produkowany pod brytyjską marką Aston Martin w latach 2009–2012. One-77 techniczną premierę miał w marcu 2009 roku na salonie w Genewie. Z kolei karoserię tego samochodu ujawniono w kwietniu 2009 roku na włoskiej wystawie Concorso d'Eleganza Villa d'Este. Silnik użyty w samochodzie to dobrze znane V12 z innych modeli Astona, lecz we współpracy z firmą Cosworth silnik ten został specjalnie dla tego modelu wzmocniony. V12 o pojemności 7,3 l wytwarza moc maksymalną 760 KM i moment obrotowy 750 Nm. Samochód przyspiesza do 100 km/h w 3,5 sekundy oraz osiąga prędkość maksymalną 355,5 km/h. Zostało wyprodukowanych 77 egzemplarzy, jeden egzemplarz kosztuje 1,700,000 funtów brytyjskich. Był to najdroższy samochód marki przed rozpoczęciem produkcji Astona Martina Valkyrie w 2019 roku.
    Lexus LFA – Supersamochód marki Lexus produkowany przez koncern Toyota od grudnia 2010 do 18 grudnia 2012 roku zaprezentowany w wersji produkcyjnej podczas salonu motoryzacyjnego w Tokio w 2009 roku wyprodukowany w liczbie 500 egzemplarzy. Prace nad modelem rozpoczęły się w 2000 roku projektem pod nazwą P280. Celem projektu było pokazanie przez Toyotę poprzez swoją luksusową markę Lexus możliwości konstrukcyjnych. Pierwszy prototyp pokazano w czerwcu 2003 roku. Od października 2004 roku regularnie testowano prototypy na niemieckim torze wyścigowym Nurburgring. W styczniu 2005 roku podczas targów motoryzacyjnych w Detroit zaprezentowano pierwszą koncepcyjną wersję auta. Koncept miał długość 4400 mm, co oznaczało, że był 50 mm krótszy od Porsche 911 Turbo. Rozstaw osi konceptu mierzył 2580 mm, 1200 mm wysokości oraz 1859 mm szerokości. W koncepcie zamontowano szklany dach, kamery boczne zamontowane w lusterkach zewnętrznych. Tył pojazdu wyróżniał potrójnych wydech umieszczony w formie trójkąta. W styczniu 2008 roku w Detroit pokazano wersję roadster o tej samej nazwie. Następnie premierę swoją Lexus LFA Roadster miał podczas targów w Genewie. Auto mierzyło 4460 mm długości, 1890 mm szerokości oraz 2600 mm rozstawu osi. 5 sierpnia 2009 roku Prezes Toyoty Akido Toyoda potwierdził plany produkcyjne Lexusa LFA. 21 października 2009 roku podczas salonu prasowego targów motoryzacyjnych w Tokio po raz pierwszy odbyła się premiera produkcyjnej odmiany LFA. Tego samego dnia ujawniono także, że auto będzie serią limitowaną dostępną jedynie w liczbie 500 egzemplarzy. Produkcja ruszyła w grudniu 2010 roku w specjalnie przygotowanej fabryce w Motomachi, która wyróżniła 170 pracowników do starannej, powolnej produkcji LFA. Ostatni egzemplarz zjechał z taśm montażowych 18 grudnia 2012 roku. LFA napędzany jest 4,8-litrowym V10, które wytwarza moc 560 KM i moment obrotowy 480 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 325 km/h, a przyspieszenie do prędkości 100 km/h trwa 3,7 s.
    Supersamochód marki Lexus produkowany przez koncern Toyota od grudnia 2010 do 18 grudnia 2012 roku zaprezentowany w wersji produkcyjnej podczas salonu motoryzacyjnego w Tokio w 2009 roku wyprodukowany w liczbie 500 egzemplarzy. Prace nad modelem rozpoczęły się w 2000 roku projektem pod nazwą P280. Celem projektu było pokazanie przez Toyotę poprzez swoją luksusową markę Lexus możliwości konstrukcyjnych. Pierwszy prototyp pokazano w czerwcu 2003 roku. Od października 2004 roku regularnie testowano prototypy na niemieckim torze wyścigowym Nurburgring. W styczniu 2005 roku podczas targów motoryzacyjnych w Detroit zaprezentowano pierwszą koncepcyjną wersję auta. Koncept miał długość 4400 mm, co oznaczało, że był 50 mm krótszy od Porsche 911 Turbo. Rozstaw osi konceptu mierzył 2580 mm, 1200 mm wysokości oraz 1859 mm szerokości. W koncepcie zamontowano szklany dach, kamery boczne zamontowane w lusterkach zewnętrznych. Tył pojazdu wyróżniał potrójnych wydech umieszczony w formie trójkąta. W styczniu 2008 roku w Detroit pokazano wersję roadster o tej samej nazwie. Następnie premierę swoją Lexus LFA Roadster miał podczas targów w Genewie. Auto mierzyło 4460 mm długości, 1890 mm szerokości oraz 2600 mm rozstawu osi. 5 sierpnia 2009 roku Prezes Toyoty Akido Toyoda potwierdził plany produkcyjne Lexusa LFA. 21 października 2009 roku podczas salonu prasowego targów motoryzacyjnych w Tokio po raz pierwszy odbyła się premiera produkcyjnej odmiany LFA. Tego samego dnia ujawniono także, że auto będzie serią limitowaną dostępną jedynie w liczbie 500 egzemplarzy. Produkcja ruszyła w grudniu 2010 roku w specjalnie przygotowanej fabryce w Motomachi, która wyróżniła 170 pracowników do starannej, powolnej produkcji LFA. Ostatni egzemplarz zjechał z taśm montażowych 18 grudnia 2012 roku. LFA napędzany jest 4,8-litrowym V10, które wytwarza moc 560 KM i moment obrotowy 480 Nm. Samochód osiąga prędkość maksymalną 325 km/h, a przyspieszenie do prędkości 100 km/h trwa 3,7 s.
    21 kwietnia 2022, 22:06 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Ferrari 599 GTO – Samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez włoską markę Ferrari w latach 2006–2012. Samochód został zaprezentowany na Geneva Motor Show w 2006 roku, zastępując popularny model 575M Maranello. Model 599 GTO powstał na bazie modelu 599XX, jako jego drogowy odpowiednik. W 599 GTO zamontowano 670-konny silnik V12, a maksymalny moment obrotowy wynosi 620 Nm. Według Ferrari samochód osiąga prędkość maksymalną 335 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 3,3 sekundy. Samochód powstał w limitowanej serii 50 sztuk, mając swoją premierę podczas Geneva Motor Show 2010.
    Samochód sportowy klasy wyższej produkowany przez włoską markę Ferrari w latach 2006–2012. Samochód został zaprezentowany na Geneva Motor Show w 2006 roku, zastępując popularny model 575M Maranello. Model 599 GTO powstał na bazie modelu 599XX, jako jego drogowy odpowiednik. W 599 GTO zamontowano 670-konny silnik V12, a maksymalny moment obrotowy wynosi 620 Nm. Według Ferrari samochód osiąga prędkość maksymalną 335 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 3,3 sekundy. Samochód powstał w limitowanej serii 50 sztuk, mając swoją premierę podczas Geneva Motor Show 2010.
    8 kwietnia 2022, 20:34 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Dodge Ram SRT-10 – Trzecia generacja Rama produkowana była w latach 2001-2009. Choć pod kątem stylistycznym w dużym stopniu odtworzyła koncepcje i proporcje nadwozia znane z poprzednika, była zbudowanym od podstaw zupełnie nowym samochodem. Pojazd miał swoją premierę latem 2001 roku podczas wystawy samochodowej w Chicago. Podobnie jak w przypadku drugiej generacji, oferta składała się z kilkunastu odmian nadwoziowych różniących się długością i wysokością nadwozia, a także rozstawem osi i masą całkowitą. W 2004 roku przedstawiono sportową odmianę Dodge Ram SRT-10, którą wytwarzano do 2006 roku. Do napędu użyto pochodzącego z Vipera silnika V10 o pojemności 8,3 l, dzięki któremu osiągał prędkość maksymalną 246 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 4,9 sekundy. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 6-biegową manualną bądź 4-biegową automatyczną skrzynię biegów.
    Trzecia generacja Rama produkowana była w latach 2001-2009. Choć pod kątem stylistycznym w dużym stopniu odtworzyła koncepcje i proporcje nadwozia znane z poprzednika, była zbudowanym od podstaw zupełnie nowym samochodem. Pojazd miał swoją premierę latem 2001 roku podczas wystawy samochodowej w Chicago. Podobnie jak w przypadku drugiej generacji, oferta składała się z kilkunastu odmian nadwoziowych różniących się długością i wysokością nadwozia, a także rozstawem osi i masą całkowitą. W 2004 roku przedstawiono sportową odmianę Dodge Ram SRT-10, którą wytwarzano do 2006 roku. Do napędu użyto pochodzącego z Vipera silnika V10 o pojemności 8,3 l, dzięki któremu osiągał prędkość maksymalną 246 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 4,9 sekundy. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 6-biegową manualną bądź 4-biegową automatyczną skrzynię biegów.
    Mercedes-Benz 300SL Gullwing – Pierwsza generacja Mercedesa SL została po raz pierwszy zaprezentowana w lutym 1954 roku. Samochód zyskał kod fabryczny W198 dla wersji coupe i W121 dla odmiany roadster. Samochód był lepiej znany pod nazwą 300 SL Gullwing. Pojazd miał premierę w lutym 1954 roku podczas salonu motoryzacyjnego International Motor Sports Show w Nowym Jorku. Pierwowzorem 300 SL był wprowadzony dwa lata wcześniej sportowy wóz 300 S, z którego przejęto nowoczesny silnik wyposażony we wtrysk paliwa oraz przestrzenną ramę o skomplikowanej konstrukcji, którą spawano z rurek o niewielkiej średnicy. Mimo nie najlepszej sytuacji finansowej, w 1954 roku Mercedes postanowił wprowadzić do produkcji seryjną wersję tego samochodu. Mercedes-Benz 300 SL początkowo był uznawany za auto sportowe. Brał udział w wyścigach na torze w Le Mans, Norymberdze i Carrera Panamericana Mexico. Samochód wyposażony jest w podnoszone do góry drzwi oraz płaską karoserię z podkreślonymi wcięciami. Drzwi o niezwykłej w latach 50. konstrukcji, otwierające się do góry razem z fragmentami dachu, kształtem przypominające nieco skrzydło, zapewniły mu po angielsku potoczną nazwę Gullwing, która przylgnęła historycznie do tego modelu. Powodem zastosowania takiego rozwiązania nie były wcale względy natury estetycznej, choć bez wątpienia nadały samochodowi w tym zakresie niepowtarzalny i do dziś ciekawy charakter. Gullwing posiadał sześciocylindrowy silnik M186 o pojemności 3 litry. Silnik wytwarzał moc 220 KM, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 260 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h zajmowało 8,8 sekund. W czasach swojej świetności nowy Gullwing kosztował 29000 marek niemieckich, co już wtedy było kwotą zawrotną, był też jednym z najdroższych samochodów na rynku amerykańskim, kosztując tam 7400 dolarów. Łącznie powstało 3258 egzemplarzy.
    Pierwsza generacja Mercedesa SL została po raz pierwszy zaprezentowana w lutym 1954 roku. Samochód zyskał kod fabryczny W198 dla wersji coupe i W121 dla odmiany roadster. Samochód był lepiej znany pod nazwą 300 SL Gullwing. Pojazd miał premierę w lutym 1954 roku podczas salonu motoryzacyjnego International Motor Sports Show w Nowym Jorku. Pierwowzorem 300 SL był wprowadzony dwa lata wcześniej sportowy wóz 300 S, z którego przejęto nowoczesny silnik wyposażony we wtrysk paliwa oraz przestrzenną ramę o skomplikowanej konstrukcji, którą spawano z rurek o niewielkiej średnicy. Mimo nie najlepszej sytuacji finansowej, w 1954 roku Mercedes postanowił wprowadzić do produkcji seryjną wersję tego samochodu. Mercedes-Benz 300 SL początkowo był uznawany za auto sportowe. Brał udział w wyścigach na torze w Le Mans, Norymberdze i Carrera Panamericana Mexico. Samochód wyposażony jest w podnoszone do góry drzwi oraz płaską karoserię z podkreślonymi wcięciami. Drzwi o niezwykłej w latach 50. konstrukcji, otwierające się do góry razem z fragmentami dachu, kształtem przypominające nieco skrzydło, zapewniły mu po angielsku potoczną nazwę Gullwing, która przylgnęła historycznie do tego modelu. Powodem zastosowania takiego rozwiązania nie były wcale względy natury estetycznej, choć bez wątpienia nadały samochodowi w tym zakresie niepowtarzalny i do dziś ciekawy charakter. Gullwing posiadał sześciocylindrowy silnik M186 o pojemności 3 litry. Silnik wytwarzał moc 220 KM, co pozwalało na osiągnięcie prędkości maksymalnej 260 km/h, a przyspieszenie 0-100 km/h zajmowało 8,8 sekund. W czasach swojej świetności nowy Gullwing kosztował 29000 marek niemieckich, co już wtedy było kwotą zawrotną, był też jednym z najdroższych samochodów na rynku amerykańskim, kosztując tam 7400 dolarów. Łącznie powstało 3258 egzemplarzy.