Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

    • Szukaj


     

    Znalazłem 106 takich materiałów

    5. Rally Radków 2023 - TARMAC RMDŚ 2023 | Road To Pro | OS2 E07

    To był bardzo trudny rajd dla wielu wszystkich. Opady deszczu, błoto, szybkie trasy połączone ze śliską nawierzchnią...
    By dodać kolejną nutkę pikanterii, na tym rajdzie ważyły się losy na końcowe tytuły m.in. załogom Grupy Rajdowej Surfer: Święcicki/Ciesielski w klasie PRO3 i Kuklis/Walkosz w C2CUP.
    Jak rozstrzygnie się ostatnia runda Tarmac Rajdowe Mistrzostwa Dolnego Śląska?
    30 października 2023, 21:04 przez ~RoadToPro | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło:

    Własne

    Głosów
    0
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    0

    Co w błocie świszczy? Mistrzostwa Przeprawowe H6 PMO

    Tym razem wybrałem się aż na Jurę Krakowsko-Częstochowską, by podziwiać prawdziwych wojowników taplających się w błocie!
    21 września 2022, 9:49 przez Folley96 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    0
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    0

    Enduro

    Enduro – Enduro – rodzaj sportu motorowego polegający na pokonaniu trasy o nawierzchniach asfaltowych, jak i terenowych. Trasa liczy zazwyczaj od 200 do 300 km. W czasie rajdu zawodnicy zaliczają poszczególne próby czasowe. W Polsce i w większości krajów są to próby: Cross, Enduro i SuperCross W rajdach enduro ścigać się mogą motocykle o pojemnościach od 50 cm³ do pow. 500 cm³ podzielone na poszczególne klasy: E1 – motocykle 100 - 125 cm³ 2 takt lub 175 - 250 cm³ 4 taktE2 – motocykle 175 - 250 cm³ 2 takt lub 290 - 450 cm³ 4 taktE3 – motocykle pow. 290 - 500 cm³ 2 takt lub 475 - 650 cm³ 4 taktNajwiększą imprezą Enduro jest tzw. „sześciodniówka”, czyli Mistrzostwa Świata Drużyn Narodowych w Enduro. Motocykle enduro różnią się od motocykli motocrossowych, ponieważ są wyposażone w homologację. Muszą odpowiadać normom wynikającym z kodeksu drogowego, m.in. posiadać oświetlenie, homologowane opony, nie przekraczać norm hałasu i emisji spalin.

    Enduro – rodzaj sportu motorowego polegający na pokonaniu trasy o nawierzchniach asfaltowych, jak i terenowych.

    Trasa liczy zazwyczaj od 200 do 300 km. W czasie rajdu zawodnicy zaliczają poszczególne próby czasowe. W Polsce i w większości krajów są to próby: Cross, Enduro i SuperCross

    W rajdach enduro ścigać się mogą motocykle o pojemnościach od 50 cm³ do pow. 500 cm³ podzielone na poszczególne klasy:

    E1 – motocykle 100 - 125 cm³ 2 takt lub 175 - 250 cm³ 4 taktE2 – motocykle 175 - 250 cm³ 2 takt lub 290 - 450 cm³ 4 taktE3 – motocykle pow. 290 - 500 cm³ 2 takt lub 475 - 650 cm³ 4 takt

    Największą imprezą Enduro jest tzw. „sześciodniówka”, czyli Mistrzostwa Świata Drużyn Narodowych w Enduro.

    Motocykle enduro różnią się od motocykli motocrossowych, ponieważ są wyposażone w homologację. Muszą odpowiadać normom wynikającym z kodeksu drogowego, m.in. posiadać oświetlenie, homologowane opony, nie przekraczać norm hałasu i emisji spalin.

    17 sierpnia 2022, 11:28 przez Folley96 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    0
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    0

    Pojechałem na Mistrzostwa Europy w Wyścigach Górskich do Limanowej! GSMP Limanowa 2022

    W Limanowej odbyły się Mistrzostwa Europy w Samochodowych Wyścigach Górskich ( EHC ) oraz rundy Górskich Samochodowych Mistrzostw Polski ( GSMP )
    Można było zobaczyć np. Lancia Delta Integrale, Fiat x1/9, Opel Kadet, Lola T96/50 i inne bardzo ciekawe wyścigówki!
    6 sierpnia 2022, 17:31 przez Folley96 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    0
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    0

    Mercedes-Benz 190E 2.5-16v Evolution

    Mercedes-Benz 190E 2.5-16v Evolution – Mercedes-Benz 190E Cosworth to usportowiona wersja serii 190, która została opracowana w 1983 roku. Po stworzeniu przez Mercedesa pierwszego od czasów wojny auta segmentu klasy średniej, Mercedes stworzył wersję sportową, która miała wygrać Rajdowe Mistrzostwa Świata. Pomysł przedstawiono firmie Cosworth, która specjalizuje się w modyfikacjach silników, i z nią zdecydowano się na współpracę. 190E Cosworth dostępny jest w czterech wersjach: 2,3-16v, 2,5-16v, 2,5-16v Evolution oraz 2,5-16v Evolution II. Wersja Evolution produkowana była w 1989 roku i napędzana jest silnikiem I4 M102 o pojemności 2,5 l, które generuje moc maksymalną 204 KM i moment obrotowy 240 Nm, dzięki czemu samochód osiąga prędkość maksymalną 240 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 7 sekund.
    Mercedes-Benz 190E Cosworth to usportowiona wersja serii 190, która została opracowana w 1983 roku. Po stworzeniu przez Mercedesa pierwszego od czasów wojny auta segmentu klasy średniej, Mercedes stworzył wersję sportową, która miała wygrać Rajdowe Mistrzostwa Świata. Pomysł przedstawiono firmie Cosworth, która specjalizuje się w modyfikacjach silników, i z nią zdecydowano się na współpracę. 190E Cosworth dostępny jest w czterech wersjach: 2,3-16v, 2,5-16v, 2,5-16v Evolution oraz 2,5-16v Evolution II. Wersja Evolution produkowana była w 1989 roku i napędzana jest silnikiem I4 M102 o pojemności 2,5 l, które generuje moc maksymalną 204 KM i moment obrotowy 240 Nm, dzięki czemu samochód osiąga prędkość maksymalną 240 km/h i przyspiesza do 100 km/h w 7 sekund.
    6 maja 2022, 22:10 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    3
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    3

    Alpine A110

    Alpine A110 – Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany przez francuską markę Alpine w latach 1963–1974. Projektantem nadwozia jest Marcel Hubert, zostało ono wykonane z włókna węglowego. Samochód miał charakterystyczne proporcje - był niski, miał szerokie błotniki i małą kabinę. Cechą charakterystyczną była nisko poprowadzona maska, pozbawiona atrapy chłodnicy – chłodzenie silnika zapewniały wycięte przed tylnymi kołami otwory wentylacyjne. Mocno pochylona maska Alpine skrywała niewielki bagażnik, silnik auta umieszczono z tyłu. W A110 zachowano układ napędowy pierwowzoru, z umieszczonym z tyłu silnikiem napędzającym tylne koła. Zamiast słabej, oryginalnej skrzyni biegów o trzech przełożeniach zastosowano nową, mocniejszą przekładnią pięciobiegową. Było to niezbędne ze względu na znacznie lepsze parametry stosowanych w A110 silników. Dostępne były czterocylindrowe silniki o pojemności od 0,9 l do 1,6 l. Na skutek licznych modyfikacji były one znacznie mocniejsze od silnika stosowanego w Renault 8. Najmocniejszy silnik - o pojemności 1,6 l generował moc maksymalną 138 KM i moment obrotowy 146 Nm. Pozwalało to na osiągnięcie prędkości maksymalnej 210 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 6,3 sekundy. Alpine A110 brało udział w Rajdowych Mistrzostwach Świata. W 1973 roku samochód wygrał mistrzostwa w klasyfikacji konstruktorów wygrywając 6 rajdów m.in. w Monte Carlo i w Portugalii.
    Samochód sportowy klasy kompaktowej produkowany przez francuską markę Alpine w latach 1963–1974. Projektantem nadwozia jest Marcel Hubert, zostało ono wykonane z włókna węglowego. Samochód miał charakterystyczne proporcje - był niski, miał szerokie błotniki i małą kabinę. Cechą charakterystyczną była nisko poprowadzona maska, pozbawiona atrapy chłodnicy – chłodzenie silnika zapewniały wycięte przed tylnymi kołami otwory wentylacyjne. Mocno pochylona maska Alpine skrywała niewielki bagażnik, silnik auta umieszczono z tyłu. W A110 zachowano układ napędowy pierwowzoru, z umieszczonym z tyłu silnikiem napędzającym tylne koła. Zamiast słabej, oryginalnej skrzyni biegów o trzech przełożeniach zastosowano nową, mocniejszą przekładnią pięciobiegową. Było to niezbędne ze względu na znacznie lepsze parametry stosowanych w A110 silników. Dostępne były czterocylindrowe silniki o pojemności od 0,9 l do 1,6 l. Na skutek licznych modyfikacji były one znacznie mocniejsze od silnika stosowanego w Renault 8. Najmocniejszy silnik - o pojemności 1,6 l generował moc maksymalną 138 KM i moment obrotowy 146 Nm. Pozwalało to na osiągnięcie prędkości maksymalnej 210 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h w 6,3 sekundy. Alpine A110 brało udział w Rajdowych Mistrzostwach Świata. W 1973 roku samochód wygrał mistrzostwa w klasyfikacji konstruktorów wygrywając 6 rajdów m.in. w Monte Carlo i w Portugalii.
    5 maja 2022, 21:29 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    2
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    2

    Kartingowe Mistrzostwa Polski - Bydgoszcz

    Kartingowe Mistrzostwa Polski - Bydgoszcz
    https://www.youtube.com/watch?v=qEGdvSGc9OM
    25 kwietnia 2022, 18:26 przez jakitaki (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=qEG…
    Głosów
    0
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    0

    Honda RVF750R RC45

    Honda RVF750R RC45 – Honda RVF750R RC45 był w pełni prześwitującym motocyklem wyścigowym stworzonym do celów homologacji na Mistrzostwa Świata Superbike przez Honda Racing Corporation . RVF750R był następcą VFR750R RC30 (nie mylić ze sportowo-turystycznym VFR750F ). Podobnie jak jego poprzednik, RVF750R posiadał chłodzony cieczą 4-suwowy silnik V4 DOHC z krzywkami napędzanymi zębatkami i jednostronnym wahaczem , ale w przeciwieństwie do RC30 wykorzystywał elektroniczny wtrysk paliwa , w konfiguracji bardzo podobnej do produkcji NR750 z 1992 roku. Amerykański silnik miał pojemność 749,2 cm3 i został oceniony na 101 moc ; wersja europejska została oceniona na 118 koni mechanicznych. Prosta modyfikacja okablowania w skrzynce PGM-FI zwiększyła moc w amerykańskim silniku do 118 KM. Był produkowany od 1994 do 1995 roku i sprzedawany w ograniczonej liczbie (Stany Zjednoczone otrzymały model tylko w pierwszym roku), a następnie VTR1000R SP-1 RC51 w 2000 roku. W przeciwieństwie do VFR750R RC30 i VFR750F , z których pierwotnie pochodził silnik napęd zębaty krzywek został przeniesiony ze środka silnika pomiędzy cylindry na jedną stronę, co pozwoliło na nieco węższy silnik.
    Honda RVF750R RC45 był w pełni prześwitującym motocyklem wyścigowym stworzonym do celów homologacji na Mistrzostwa Świata Superbike przez Honda Racing Corporation . RVF750R był następcą VFR750R RC30 (nie mylić ze sportowo-turystycznym VFR750F ). Podobnie jak jego poprzednik, RVF750R posiadał chłodzony cieczą 4-suwowy silnik V4 DOHC z krzywkami napędzanymi zębatkami i jednostronnym wahaczem , ale w przeciwieństwie do RC30 wykorzystywał elektroniczny wtrysk paliwa , w konfiguracji bardzo podobnej do produkcji NR750 z 1992 roku. Amerykański silnik miał pojemność 749,2 cm3 i został oceniony na 101 moc ; wersja europejska została oceniona na 118 koni mechanicznych. Prosta modyfikacja okablowania w skrzynce PGM-FI zwiększyła moc w amerykańskim silniku do 118 KM. Był produkowany od 1994 do 1995 roku i sprzedawany w ograniczonej liczbie (Stany Zjednoczone otrzymały model tylko w pierwszym roku), a następnie VTR1000R SP-1 RC51 w 2000 roku. W przeciwieństwie do VFR750R RC30 i VFR750F , z których pierwotnie pochodził silnik napęd zębaty krzywek został przeniesiony ze środka silnika pomiędzy cylindry na jedną stronę, co pozwoliło na nieco węższy silnik.
    20 kwietnia 2022, 13:12 przez Folley96 (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    1
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    1

    Toyota TS010

    Toyota TS010 – Toyota TS010 była samochodem wyścigowym Grupy C zbudowanym przez Toyotę na Mistrzostwa Świata Samochodów Sportowych oraz 24h Le Mans. Ze względu na zmiany zasad w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych w 1992 roku, Toyota została zmuszona do zastąpienia poprzedniej serii samochodów sportowych Grupy C, znanej jako C-V. W 1991 roku Toyota zakończyła prace nad nowymi silnikami RV10 i rozpoczęła wczesne testy. Ze względu na zmianę silników konieczne było również zupełnie nowe podwozie, aby lepiej radzić sobie z nowym V10. Były projektant Tom Walkinshaw Racing, Tony Southgate, był odpowiedzialny za zaprojektowanie samochodu, który został nazwany TS010, był bardziej aerodynamiczny i miał dłuższe nadwozie niż seria samochodów C-V. W wyścigu 24h Le Mans w 1992 roku trzy TS010 brały udział, z czego dwa ukończyły wyścig. Jedna zajęła drugie miejsce, będąc 6 okrążeń za zwycięskim Peugeotem 905, a druga zajęła 8 miejsce.
    Toyota TS010 była samochodem wyścigowym Grupy C zbudowanym przez Toyotę na Mistrzostwa Świata Samochodów Sportowych oraz 24h Le Mans. Ze względu na zmiany zasad w Mistrzostwach Świata Samochodów Sportowych w 1992 roku, Toyota została zmuszona do zastąpienia poprzedniej serii samochodów sportowych Grupy C, znanej jako C-V. W 1991 roku Toyota zakończyła prace nad nowymi silnikami RV10 i rozpoczęła wczesne testy. Ze względu na zmianę silników konieczne było również zupełnie nowe podwozie, aby lepiej radzić sobie z nowym V10. Były projektant Tom Walkinshaw Racing, Tony Southgate, był odpowiedzialny za zaprojektowanie samochodu, który został nazwany TS010, był bardziej aerodynamiczny i miał dłuższe nadwozie niż seria samochodów C-V. W wyścigu 24h Le Mans w 1992 roku trzy TS010 brały udział, z czego dwa ukończyły wyścig. Jedna zajęła drugie miejsce, będąc 6 okrążeń za zwycięskim Peugeotem 905, a druga zajęła 8 miejsce.
    3 kwietnia 2022, 19:23 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    1
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    1

    Aston Martin DBR1

    Aston Martin DBR1 – DBR1 był samochodem wyścigowym produkowanym przez Astona Martina od 1956, przeznaczonym do Mistrzostw Świata Samochodów Sportowych. Powstało tylko 5 egzemplarzy. Samochód najbardziej znany jest ze zwycięstwa 24h Le Mans w 1959 roku. Jest jednym z zaledwie trzech samochodów w latach 50., które w tym samym roku wygrały zarówno Mistrzostwa Świata Samochodów Sportowych, jak i Le Mans (pozostałymi są Ferrari 375 Plus w 1954 i Ferrari 250TR w 1958). DBR1 posiada sześciocylindrowy silnik o pojemności 2,9 l, który wytwarzał moc 255 KM. W sierpniu 2017 DBR1/1 został sprzedany za rekordową światową cenę za samochód brytyjskiej produkcji - 22,555,000$.
    DBR1 był samochodem wyścigowym produkowanym przez Astona Martina od 1956, przeznaczonym do Mistrzostw Świata Samochodów Sportowych. Powstało tylko 5 egzemplarzy. Samochód najbardziej znany jest ze zwycięstwa 24h Le Mans w 1959 roku. Jest jednym z zaledwie trzech samochodów w latach 50., które w tym samym roku wygrały zarówno Mistrzostwa Świata Samochodów Sportowych, jak i Le Mans (pozostałymi są Ferrari 375 Plus w 1954 i Ferrari 250TR w 1958). DBR1 posiada sześciocylindrowy silnik o pojemności 2,9 l, który wytwarzał moc 255 KM. W sierpniu 2017 DBR1/1 został sprzedany za rekordową światową cenę za samochód brytyjskiej produkcji - 22,555,000$.
    30 marca 2022, 19:18 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Głosów
    2
    (w tym negatywnych:
    0
    )
    jest moc
    2

    Zobacz następne