Mały samochód osobowy produkowany przez francuską firmę Renault w latach 1958–1968, dostępny jako 2-drzwiowy kabriolet lub 2-drzwiowe coupe. Samochód zaprojektował Pietro Frua z Carrozzeria Ghia z wykorzystaniem podłogi i silnika Renault Dauphine. Silnikiem tym był R4 o pojemności 1,1 l, który wytwarzał moc 50 KM. Poza Ameryką Północną i Wielką Brytanią do 1962 roku samochód sprzedawany był pod nazwą Renault Floride. Wraz z sukcesem Volkswagena w Ameryce Północnej Renault szukało sposobów w jakie mogą im dorównać ich Renault Dauphine. Na zjeździe dystrybutorów w Ameryce Północnej, która odbyła się na Florydzie amerykańscy dealerzy Renault wezwali do stworzenia wersji coupe/kabrioletu Dauphine, który poprawiłby wizerunek Renault na rynku amerykańskim. Prezes Renault - Pierre Dreyfus a ponieważ koncepcja narodziła się na konwencji na Florydzie, samochód natychmiast stał się znany w firmie jako Renault Floride. Jednak nazwa Floride została uznana za nieodpowiednią na rynek amerykański, ponieważ mogła sugerować brak szacunku dla stanów innych niż Floryda. Dlatego wybrano alternatywną nazwę Caravelle. Samochód osiągał prędkość maksymalną 143 km/h a przyspieszenie 0-100 km/h trwało 17,8 sekundy.
Samochód osobowy klasy luksusowej produkowany pod włoską marką Maserati w latach od 1963 roku. Pierwsza generacja Quattroporte została zaprezentowana po raz pierwszy w 1963 roku. Pojazd został zaprojektowany przez Pietro Frua, który wzorował się na modelu 5000 GT, który stworzył 2 lata wcześniej. Najnowsza, szósta generacja została pierwszy raz zaprezentowana podczas Międzynarodowych Północnoamerykańskich Targów Motoryzacyjnych w Detroit w styczniu 2013 roku. Do napędu wykorzystano silniki V6 i V8 opracowane przez Ferrari. W wersji GTS dostępna jest jednostka V8 3,8 l o mocy maksymalnej 530 KM. Z tym silnikiem Quattroporte osiąga prędkość maksymalną 307 km/h i przyspiesza 0-100 km/h w 4,7 sekundy. W pojeździe zastosowana została 8-biegowa automatyczna skrzynia biegów ZF.
Pietro Frua (2 maja 1913 r., Turyn, Piemont - 28 czerwca 1983 r.) był jednym z czołowych włoskich konstruktorów nadwozi i projektantów samochodów w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku.
W 1958 Szachinszach Perski skontaktował się z Maserati, żeby zamówić " najszybszy samochód na świecie". Maserati zlecił nadwozie Carrozzerii Toruing. Jako baza zostało użyte podwozie z 3500GT, ale z nowym silnikiem 5000 V8 pochodzący od wyścigówki 450S. To jest pierwszy egzemplarz z serii 5000 GT, powstały kolejne 33. Nadwozia, tak jak z pierwszym egzemplarzem, były produkowane były przez różne firmy trudniące się ich projektowaniem (np. Carrozzeria Touring, Carrozzeria Allemano, Pietro Frua, Carrozzeria Monterosa, Pininfarina, Ghia, Michelotti czy Bertone).