Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation
  • Szukaj


     

    Znalazłem 110 takich materiałów
    Toyota – Toyota Land Cruiser J40 została po raz pierwszy zaprezentowana w 1960 roku. W rzeczywistości pojazd był zmodernizowaną wersją J20. Zaoferowane zostały trzy podwozia o różnych rozstawach osi, krótkie: J40, J41 i J42, średnie: J43, J44 i J46 oraz długie: J45 i J47. Na bazie krótkiego i średniego nadwozia zbudowane zostały wersje z miękkim i twardym dachem, a na długim pickup i kombi. W 1967 roku wersję kombi zastąpił model J55 dzięki czemu produkcję pojazdu rozdzielono na dwa odrębne modele.
Seria J40 oferowana była na świecie do 1984 roku, gdy pojawiła się seria J70. Auto produkowane było do 2001 roku w Brazylii jako Toyota Bandeirante.
Produkcję wersji Bandeirante przeznaczonej na rynek brazylijski rozpoczęto w 1959 roku. W 1973 roku w pojazdach zastosowane zostały wysokoprężne jednostki napędowe konstrukcji Mercedes-Benz. Od 1983 roku montowano w pojeździe prostokątne reflektory, a dwa lata później zmieniona została deska rozdzielcza. W 1994 roku wysokoprężne jednostki Mercedesa zastąpione zostały jednostkami skonstruowanymi przez należącą do Toyoty firmę Daihatsu. Produkcję pojazdu zaprzestano w 2001 roku.

    Toyota Land Cruiser J40 została po raz pierwszy zaprezentowana w 1960 roku. W rzeczywistości pojazd był zmodernizowaną wersją J20. Zaoferowane zostały trzy podwozia o różnych rozstawach osi, krótkie: J40, J41 i J42, średnie: J43, J44 i J46 oraz długie: J45 i J47. Na bazie krótkiego i średniego nadwozia zbudowane zostały wersje z miękkim i twardym dachem, a na długim pickup i kombi. W 1967 roku wersję kombi zastąpił model J55 dzięki czemu produkcję pojazdu rozdzielono na dwa odrębne modele.

    Seria J40 oferowana była na świecie do 1984 roku, gdy pojawiła się seria J70. Auto produkowane było do 2001 roku w Brazylii jako Toyota Bandeirante.

    Produkcję wersji Bandeirante przeznaczonej na rynek brazylijski rozpoczęto w 1959 roku. W 1973 roku w pojazdach zastosowane zostały wysokoprężne jednostki napędowe konstrukcji Mercedes-Benz. Od 1983 roku montowano w pojeździe prostokątne reflektory, a dwa lata później zmieniona została deska rozdzielcza. W 1994 roku wysokoprężne jednostki Mercedesa zastąpione zostały jednostkami skonstruowanymi przez należącą do Toyoty firmę Daihatsu. Produkcję pojazdu zaprzestano w 2001 roku.

    Chevrolet Corvette C1 – Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Od 2020 produkowana jest ósma i najnowsza generacja Corvette. Pierwszą generację samochodu po raz pierwszy zaprezentowano w 1953 roku. Za powstanie Corvetty odpowiada Harley Earl, miłośnik samochodów sportowych. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Premiera pierwszej generacji modelu w formie 2-drzwiowego roadstera odbyła się latem 1953 roku podczas wystawy Motorama. Nadwozie wykonane z tworzywa sztucznego osadzono na stalowej ramie. Samochód wyróżniał się dwukolorowym malowaniem nadwozia, a także podłużną maską przednią i ściętym, zaokrąglonym tyłem. Początkowo do napędu pojazdu służył silnik o pojemności około 3,9 l i mocy 150 KM, później 195 KM. W 1956 roku po raz pierwszy zaprezentowano model z przestylizowanym nadwoziem. Cechą charakterystyczną było obłe przetłoczenie za przednim nadkolem. Po raz pierwszy można było zamówić wersję hardtop. Pojawiły się również silniki ośmiocylindrowe V8 o mocy 265, a rok później już 283 KM, uzyskane z silnika wyposażonego we wtrysk paliwa o pojemności około 4,6 l. W 1958 roku wprowadzono model z podwójnymi reflektorami z przodu. W latach 1958–1960 oferowano ww. silnik, oznaczony od pojemności skokowej 235, w wariantach mocy od 230 do 315 KM. W 1962 roku zaprezentowano silnik 327 o mocy maksymalnej 360 KM. W ciągu dziewięciu lat produkcji wyprodukowano 69,015 egzemplarzy Corvette C1.
    Samochód sportowy klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Chevrolet od 1953 roku. Od 2020 produkowana jest ósma i najnowsza generacja Corvette. Pierwszą generację samochodu po raz pierwszy zaprezentowano w 1953 roku. Za powstanie Corvetty odpowiada Harley Earl, miłośnik samochodów sportowych. Oglądając żołnierzy wracających do domu po II wojnie światowej w Jaguarach czy Alfach Romeo zrodził się pomysł stworzenia Corvetty. Nazwę modelu wymyślił Myron Scott, zainspirowała go nazwa z małych statków fregatowych, które potrafiły szczególnie szybko manewrować. Premiera pierwszej generacji modelu w formie 2-drzwiowego roadstera odbyła się latem 1953 roku podczas wystawy Motorama. Nadwozie wykonane z tworzywa sztucznego osadzono na stalowej ramie. Samochód wyróżniał się dwukolorowym malowaniem nadwozia, a także podłużną maską przednią i ściętym, zaokrąglonym tyłem. Początkowo do napędu pojazdu służył silnik o pojemności około 3,9 l i mocy 150 KM, później 195 KM. W 1956 roku po raz pierwszy zaprezentowano model z przestylizowanym nadwoziem. Cechą charakterystyczną było obłe przetłoczenie za przednim nadkolem. Po raz pierwszy można było zamówić wersję hardtop. Pojawiły się również silniki ośmiocylindrowe V8 o mocy 265, a rok później już 283 KM, uzyskane z silnika wyposażonego we wtrysk paliwa o pojemności około 4,6 l. W 1958 roku wprowadzono model z podwójnymi reflektorami z przodu. W latach 1958–1960 oferowano ww. silnik, oznaczony od pojemności skokowej 235, w wariantach mocy od 230 do 315 KM. W 1962 roku zaprezentowano silnik 327 o mocy maksymalnej 360 KM. W ciągu dziewięciu lat produkcji wyprodukowano 69,015 egzemplarzy Corvette C1.
    Ayrton Senna – Ayrton Senna da Silva (ur. 21 marca 1960 w São Paulo, zm. 1 maja 1994 w Bolonii) – brazylijski kierowca wyścigowy, trzykrotny mistrz świata Formuły 1. Wystartował w stu sześćdziesięciu grand prix, zdobył 610 punktów, osiemdziesiąt jeden razy stawał na podium, z czego czterdzieści jeden razy na najwyższym jego stopniu. Sześćdziesiąt pięć razy zdobył pole position. Jeździł w zespołach Toleman, Lotus, McLaren i Williams.
Po poważnym wypadku podczas Grand Prix San Marino na torze Imola, zmarł w szpitalu w Bolonii we Włoszech w wyniku obrażeń mózgu. Oficjalny moment śmierci wzbudza kontrowersje, niektórzy lekarze uznają, że Senna zginął nie w wypadku na torze, lecz w drodze do szpitala, a w szpitalu jego czynności życiowe były podtrzymywane przez maszynę, aż do momentu jej odłączenia.
Przez wielu ekspertów i zawodników uważany za najlepszego kierowcę F1 wszech czasów. Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych osób związanych z Formułą 1

    Ayrton Senna da Silva (ur. 21 marca 1960 w São Paulo, zm. 1 maja 1994 w Bolonii) – brazylijski kierowca wyścigowy, trzykrotny mistrz świata Formuły 1. Wystartował w stu sześćdziesięciu grand prix, zdobył 610 punktów, osiemdziesiąt jeden razy stawał na podium, z czego czterdzieści jeden razy na najwyższym jego stopniu. Sześćdziesiąt pięć razy zdobył pole position. Jeździł w zespołach Toleman, Lotus, McLaren i Williams.

    Po poważnym wypadku podczas Grand Prix San Marino na torze Imola, zmarł w szpitalu w Bolonii we Włoszech w wyniku obrażeń mózgu. Oficjalny moment śmierci wzbudza kontrowersje, niektórzy lekarze uznają, że Senna zginął nie w wypadku na torze, lecz w drodze do szpitala, a w szpitalu jego czynności życiowe były podtrzymywane przez maszynę, aż do momentu jej odłączenia.

    Przez wielu ekspertów i zawodników uważany za najlepszego kierowcę F1 wszech czasów. Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych osób związanych z Formułą 1

    Maserati 250F – Przedniosilnikowy samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Gioacchino Colombo oraz Valerio Colottiego. Uczestniczył w wyścigach w latach 1954–1960. Przyczynił się do zdobycia dwóch tytułów przez Juana Manuela Fangio, w 1954 i 1957. Początkowym zamiarem Maserati była wyłączna sprzedaż modeli klientom, którym włoska firma obiecała ponadto pełne wsparcie. Jednakże Maserati było jedyną marką oferującą konkurencyjne 2,5-litrowe samochody dla klientów, co wywołało ogromne zainteresowanie, do tego stopnia, że w debiucie modelu prywatni kierowcy korzystali z samochodów Formuły 2, ponieważ Maserati nie zdążyło dostarczyć właściwych na czas. Samochód, oznaczony jako 250F został najpierw przygotowany dla Juana Manuela Fangio i jego młodego protegowanego, Onofre Marimóna. W tym czasie jednak start w Formule 1 zaczął rozważać Mercedes-Benz. Silniki wszystkich czołowych samochodów nie były doładowane. Maserati wybrało konfigurację sześciocylindrową, opartą na silniku A6SSG. Początkowo silnik generował moc 220 KM, ale w 1957 moc wynosiła już 270 KM. Nadwozie samochodu zostało opracowane przez Medardo Fantuzziego i było oparte na przestrzennej ramie rurowej ze stali, która była wyposażona w hamulce bębnowe na wszystkich kołach z bębnami o średnicy 13,4 cala. Z  tyłu eleganckiej i funkcjonalnej aluminiowej karoserii umieszczono zbiornik paliwa o pojemności 200 litrów. Samochód ważył tylko 630 kg. 250F brało udział w 46 wyścigach i wygrało 8. Po sezonie 1960 250F zostało wyparte przez nowocześniejsze samochody z silnikami z tyłu i zostały wycofane z wyścigów w Formule 1.
    Przedniosilnikowy samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Gioacchino Colombo oraz Valerio Colottiego. Uczestniczył w wyścigach w latach 1954–1960. Przyczynił się do zdobycia dwóch tytułów przez Juana Manuela Fangio, w 1954 i 1957. Początkowym zamiarem Maserati była wyłączna sprzedaż modeli klientom, którym włoska firma obiecała ponadto pełne wsparcie. Jednakże Maserati było jedyną marką oferującą konkurencyjne 2,5-litrowe samochody dla klientów, co wywołało ogromne zainteresowanie, do tego stopnia, że w debiucie modelu prywatni kierowcy korzystali z samochodów Formuły 2, ponieważ Maserati nie zdążyło dostarczyć właściwych na czas. Samochód, oznaczony jako 250F został najpierw przygotowany dla Juana Manuela Fangio i jego młodego protegowanego, Onofre Marimóna. W tym czasie jednak start w Formule 1 zaczął rozważać Mercedes-Benz. Silniki wszystkich czołowych samochodów nie były doładowane. Maserati wybrało konfigurację sześciocylindrową, opartą na silniku A6SSG. Początkowo silnik generował moc 220 KM, ale w 1957 moc wynosiła już 270 KM. Nadwozie samochodu zostało opracowane przez Medardo Fantuzziego i było oparte na przestrzennej ramie rurowej ze stali, która była wyposażona w hamulce bębnowe na wszystkich kołach z bębnami o średnicy 13,4 cala. Z tyłu eleganckiej i funkcjonalnej aluminiowej karoserii umieszczono zbiornik paliwa o pojemności 200 litrów. Samochód ważył tylko 630 kg. 250F brało udział w 46 wyścigach i wygrało 8. Po sezonie 1960 250F zostało wyparte przez nowocześniejsze samochody z silnikami z tyłu i zostały wycofane z wyścigów w Formule 1.
    27 kwietnia 2022, 23:07 przez AwokadoOo (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Aston Martin DB4 GT Zagato – Sportowy samochód osobowy produkowany przez brytyjską firmę Aston Martin w latach 1959–1963, dostępny jako 2-drzwiowe coupe. Zaprezentowany po raz pierwszy na London Motor Show w październiku 1960 roku. Był to DB4 GT tylko lżejszy i zmodyfikowany przez włoską fabrykę Zagato. Początkowo planowano stworzenie 25 egzemplarzy, lecz popyt nie był tak duży jak oczekiwano więc produkcję ograniczono do 20 egzemplarzy. Do napędu użyto silnika R6 o pojemności 3,7 l, który wytwarzał moc maksymalną 272 KM i moment obrotowy 377 Nm. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 4-biegową manualną skrzynię biegów. DB4 GT Zagato przyspiesza 0-100 km/h w 6,1 s i osiąga prędkość maksymalną 244 km/h. Samochód został zastąpiony w późniejszym czasie przez model V8 Zagato.
    Sportowy samochód osobowy produkowany przez brytyjską firmę Aston Martin w latach 1959–1963, dostępny jako 2-drzwiowe coupe. Zaprezentowany po raz pierwszy na London Motor Show w październiku 1960 roku. Był to DB4 GT tylko lżejszy i zmodyfikowany przez włoską fabrykę Zagato. Początkowo planowano stworzenie 25 egzemplarzy, lecz popyt nie był tak duży jak oczekiwano więc produkcję ograniczono do 20 egzemplarzy. Do napędu użyto silnika R6 o pojemności 3,7 l, który wytwarzał moc maksymalną 272 KM i moment obrotowy 377 Nm. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 4-biegową manualną skrzynię biegów. DB4 GT Zagato przyspiesza 0-100 km/h w 6,1 s i osiąga prędkość maksymalną 244 km/h. Samochód został zastąpiony w późniejszym czasie przez model V8 Zagato.
    19 lutego 2022, 21:41 przez Charakterek (PW) | Do ulubionych | Skomentuj
    Samochód typu Coupé utility produkowany pod amerykańską marką Chevrolet w latach 1959 - 1960 i 1964 - 1987.