Szukaj
Znalazłem 45 takich materiałów
Firma Dodge, należąca od 1928 roku do koncernu Chrysler, została założona pod koniec XIX w. przez dwójkę braci - Johna i Horace\'a Dodge. Początkowo firma zajmowała się produkcją części i silników dla innych producentów, m.in. dla Forda, a od 1914 Dodge rozpoczął produkcję również i własnych pojazdów. Same początki firmy Dodge związane były jeszcze z produkcją rowerów i części do maszyn (firma Dodge Brothers Bicycle & Machine Factory powstała w 1897 r.). Jednak już na przełomie XIX i XX wieku firma rozpoczęła produkcję wysokiej jakości łożysk (wynalazek Horacego Dodge\'a), której głównym odbiorcą była firma Oldsmobile. Ta współpraca nie trwała zbyt długo, gdyż już w 1902 r. bracia Dodge nawiązują współpracę z Henry Fordem (udzielają mu pożyczki i stają się nawet współwłaścicielami Ford Motor Comp.) i od tego zaczynają dostarczać większość części mechanicznych do modelu Ford T. W 1910 r. powstaje niedaleko Detroit fabryka Dodge\'e, w której na początku montowane są Fordy. Firma braci Dodge staje się największym na świecie producentem części do samochodów. Jednak relacje braci i Forda powoli się psują i w końcu Henry Ford odkupuje od nich udziały w swojej firmie.
W 1914 roku Dodge rozpoczyna produkcję własnego samochodu (już jako firma Dodge Brothers). Jest nim \"Old Betsy\". Już rok później roczna produkcja wynosi 45 tys. egzemplarzy. Powstaje też pierwszy lekki samochód ciężarowy. Bardzo dobrym krokiem dla rozwoju firmy staje się współpraca z armią amerykańską, zapoczątkowana w 1916 r. w wojnie w Meksyku. Od tego momentu Dodge dostarcza dla armii USA pojazdy ciężarowe. Po wojnie kontynuowana jest produkcja różnego rodzaju pojazdu użytkowych - ambulansów, dostawczych, pojazdów straży pożarnej, pickupów. W 1920 r. Dodge staje się drugim największym producentem samochodów w Stanach Zjednoczonych, a w 1925 roku przekracza liczbę miliona wyprodukowanych samochodów.
W 1920 roku umierają obaj bracia - w styczniu John, zaś w grudniu Horacy. Firmę przejęły po nich wdowy - Anna i Matylda - ale niezbyt dobrze szło im jej prowadzenie. Dlatego też w 1925 roku sprzedały ją nowojorskiemu konsorcjum bankowemu (Dillon, Read & Co.) za kwotę 146 mln dolarów. Jednak banki tylko przez trzy lata zarządzały firmą, by 31 lipca 1928 roku odsprzedać ją za 170 mln USD Chryslerowi. W ten sposób Chrysler dołączył do \"Wielkiej Trójki\" z Detroit.
W 1930 r. ponownie zmieniono nazwę. Tym razem z Dodge Brothers po prostu na Dodge. Towarzyszyło temu powstanie pierwszego, ośmiocylindrowego silnika firmy. Jeszcze w latach dwudziestych Dodge pojawia się w Europie, otwierając jako pierwszy amerykański producent samochodowy swoją fabrykę na Starym Kontynencie. W 1935 r. Dodge świętuje wyprodukowanie trzymilionowego auta, jednak już wówczas firma zyskuje uznanie jako producent różnego rodzaju pojazdów. Nabycie firmy Graham Brothers sprawia, że Dodge staje się jednym z liderów w produkcji lekkich i średnich pojazdów użytkowych.
Okres wojenny to oczywiście produkcja na potrzeby armii amerykańskiej. Wytwarzane są m.in. pojazdy ciężarowe, dostawcze, ale także elementy do różnego rodzaju sprzętu wojennego (czołgi, samoloty, statki), a nawet silniki do samolotów. W Chicago powstaje ogromna fabryka, w której powstają przede wszystkim silniki do samolotów bombowych. Bazując na pojazdach wojskowych, w 1946 r. powstaje Dodge Power Wagon, pickup z napędem na cztery koła, który wytwarzany był aż do 1969 r. i stał się prekursorem wielu bardziej współczesnych czteronapędowych pickupów (m.in. w 2005 r. pojawił się m.in. na rynku specjalny, uterenowiony Dodge Ram Power Wagon).
Ważnym wydarzeniem w historii Dodge\'a jest wprowadzenie silnika V8 Hemi. W 1953 r. można było zamawiać model Coronet w specjalnej wersji z tą jednostką. Dodge zaczyna zyskiwać miano najbardziej sportowej marki w koncernie Chrysler. Pojawiają się pierwsze sukcesy sportowe - w wyścigach NASCAR (11 zwycięstw w 1956 r.), Indianapolis, w sumie różne modele Dodge z silnikiem V8 ustanowiły 196 różnych rekordów prędkości na dnie jeziora Bonneville. Lata pięćdziesiąte to także zmiana image modeli Dodge\'a. Auta stają się dłuższe, szersze i niższe z dużymi panoramicznymi szybami z tyłu i przodu. Najlepszym przykładem takiego stylu jest Dodge Custom Royal. Ciekawym modelem jest również LaFemme, auto zaprojektowane specjalnie dla kobiet.
W 1961 r. pojawia się pierwszy w historii firmy kompaktowy model - Lancer. Jest on o ok. 300 kg lżejszy i o kilkanaście centymetrów krótszy od dotychczasowych modeli. Wkrótce na tej platformie powstają inne modele koncernu Chrysler, który opanowuje 40% tego segmentu w USA. W kolejnych latach pojawiają się takie kompaktowe Dodge jak Dart (1963-76), Swinger (70-76) oraz Demon (71-72).
W 1966 r. debiutuje jedna z ikon marki Dodge - model Charger, dając tym samym znak do rozpoczęcia ery tzw. \"muscle cars\". Poza Chargerem, w najmocniejszej wersji R/T, w sprzedaży pod koniec lat 60-tych i w pierwszych latach kolejnej dekady pojawiły się Coronet R/T, Super Bee oraz w 1970 r. Challenger. Czas \"muscle cars\" w pierwotnej formie skończył się wraz z kryzysem paliwowym w 1973 r. Wtedy też Dodge rozpoczyna sprzedaż małych samochodów - po nawiązaniu współpracy z Mitsubishi modelu Colt oraz własnego Omni, jednego z pierwszych amerykańskich modeli z napędem na przednią oś.
Niezwykle ważnymi modelami w ostatnich latach były Dodge Caravan, wyprodukowany w 1984 r., oraz Dodge Viper, którego premiera miała miejsce w 1989 r., sportowy model nawiązujący do czasów "muscle cars".
Dane Techniczne:
Marka i model: Vector W2
Premiera: 1973
Lata produkcji: 1976-1989
Silnik: Chevrolet Small-Block V8, dostrojony przez firmę Donovan 70° (8-cylindrowy w układzie widlastym)
Turbodoładowanie: TAK - Podwójne doładowanie firmy AiResearch
Liczba zaworów.: 16v (2 zawory na cylinder)
Pojemność skok.: 5730 cm³
Układ zasilania: wtrysk bezpośredni
Moc kW (KM): 441 kW (600 KM) przy 5700 1/min
Max. moment obrotowy: 800 Nm przy 4800 1/min
Stopień sprężania: 8,1:1
Przełożenia / skrzynia biegów: 3-biegowa automatyczna, napęd na tylną oś
Układ hamulcowy: Stalowe, wentylowane z przodu i z tyłu, zaciski 4-tłoczkowe, z tyłu 2-tłoczkowe
Średnica tarcz – (Przód: Ø 309 mm / Tył: Ø 309 mm)
Karoseria / Nadwozie: Konstrukcja stalowa, aluminium, kompozyty.
Rozstaw osi: 2616 mm
Opony: Felgi - aluminiowe (przód: Goodyear GS-E - 225 x 55 / VR15 / tył: Goodyear GS-E - 345 x 35 / VR15)
Miary D x S x W (mm): 4368 x 1930 x 1080 mm
Zbiornik paliwa: 113 l
Masa własna: 1262 kg
Prędkość maksymalna (km/h): 322 km/h
Przyśpieszenie
0 – 100 km/h: 4,5 s
Droga hamowania
ze 100km b/d
Zużycie paliwa
na 100km b/d
Ciekawostki:
Vector W2 uznawany był jako najszybsze auto świata, chociaż jego prędkości nigdy nie zmierzyły niezależne źródła.
Auto wystepowało również w kilku filmach i reklamach.
W Polsce auto znane przede wszystkim dzięki produkcji tureckich gum Turbo, w których zawsze z gumą do żucia dołączana była jedna naklejka. Obecnie naklejki mają status kolekcjonerski. W Polsce obrazki z gumami produkowane były w seriach, które wychodziły od 1989 do roku 1991 jako I seria, i jako II seria od 2003 do 2007.
W Stanach Zjednoczonych auto było przedmiotem wielu spraw sądowych o przywłaszczenie marki Vector, które wykorzystała w swoich reklamach firma "Vantage" (producent ekskluzywnych wyrobów nikotynowych) i firma "Goodyear" (światowy producent opon)
Producent twierdził, że auto może być wyposażone w silnik o mocach 450-600 a nawet istnieje zmodyfikowanie jednostki do 1500 KM kosztem większej zawodności. Jednak żaden model nie przekroczył nigdy 600 KM.
W niektórych opracowaniach jako twórcę pierwszych w Polsce motocykli wymienia się Henryka Choińskiego, znanego w Warszawie sportowca, gwiazdę toru na Dynasach. Trudno jednak uznać jego konstrukcje przeznaczone do ścigania się na betonowym owalu u podnóża wiślanej skarpy za wyroby przemysłowe, a jego samego - za producenta. Za datę początkową polskiej produkcji motocykli przyjmuje się więc początek roku 1929, gdy w Państwowej Wytwórni Samochodów przy ulicy Terespolskiej na warszawskiej Pradze powstała seria CWS-ów M 55, dość wiernie skopiowanych z Harleya-Davidsona i Indiana. Pośpiech i niekompetencja konstruktorów sprawiły, że maszyny były pełne wad i usterek. Pełnowartościowym motocyklem okazała się dopiero udoskonalona wersja z początku lat 30. nosząca nazwę CWS 111, a następnie Sokół. W Opalenicy przedsiębiorstwo noszące trochę na wyrost nazwę "Pierwsza Fabryka Motocykli w Polsce" wystartowało 1 stycznia roku 1929. Budowę próbnej serii motocykli rozpoczęto w dwa tygodnie później, prototyp z nazwą "Lech" na zbiorniku paliwa gotowy był do prób w lutym!
Tak szybkie tempo nazywano kiedyś amerykańskim i w przypadku opalenickim nie była to wcale metafora. Lecha zaprojektował inżynier Władysław Zaleski, który po odrodzeniu Polski w roku 1918 powrócił do kraju z USA. Legitymował się przeszło dwudziestoletnią praktyką w tamtejszych biurach konstrukcyjnych. Spiritus movens całego przedsięwzięcia był obywatel Opalenicy Wacław Sawicki, który wcześniej przez kilka lat prowadził w miasteczku garbarnię parową noszącą nazwę "Towarzystwo Akcyjne W. Sawicki i Spółka". Po zlikwidowanym w 1927 roku zakładzie pozostały trzy hale o łącznej powierzchni 840 metrów kwadratowych i w jednej z nich ulokowano warsztat, w którym powstały pierwsze Lechy. Dwie pozostałe hale miały być zagospodarowane po uruchomieniu produkcji seryjnej. Z zachowanych dokumentów wynika, że Pierwsza Fabryka Motocykli w Polsce dysponowała dwiema tokarniami, szlifierką, wiertarką, piłą poprzeczną, hartowniczym piecem gazowym, piecem i tyglami do wykonywania odlewów aluminiowych oraz warsztatem ślusarskim i małą kuźnią. Takich "fabryk" było jednak wtedy mnóstwo.
Rok 1929 - z czym kojarzy się nam ta data? Oczywiście z wybuchem wielkiego kryzysu, który rozpoczął się krachem na nowojorskiej giełdzie, a niebawem rozlał się na cały świat. Czas, gdy społeczeństwa gwałtownie ubożały, banki i przedsiębiorstwa bankrutowały, a bezrobocie rosło lawinowo był chyba najgorszym z możliwych do rozkręcania interesu. Sawicki zdawał sobie z tego sprawę i zabiegał o pozyskanie zamówień wojskowych. W grudniu 1929 roku wystąpił z pismem do MSWojsk. prosząc o określenie warunków, jakie musiałby spełniać motocykl by był uznany za przydatny dla armii. W Opalenicy pojawili się przedstawiciele Wojskowego Instytutu Badań Inżynierii w Warszawie. Pozytywnie ocenili intencje przedsiębiorcy, ale zwrócili uwagę na pewne niedostatki techniczne prototypów oraz na fakt, że motocykle budowano nie na podstawie szczegółowej dokumentacji lecz pobieżnych szkiców. To ostatnie może nasuwać wątpliwości co do kompetencji inżyniera Zaleskiego, ale przecież w podobnym stylu, kreśląc projekty na serwetkach i dokonując obliczeń w pamięci pracował genialny konstruktor, twórca m.in. samochodu CWS T-1, Tadeusz Tański.
Zaleski znał motoryzację amerykańską i trudno się dziwić, że Lech wyglądał na nieco zmniejszoną kopię Harleya-Davidsona. Miał silnik dwucylindrowy, widlasty, dolnozaworowy połączony ze skrzynią biegów o trzech przełożeniach w osobnej obudowie. Jego pojemność - 500 cm sześć., moc 5 KM. W pierwszej wersji zbiornik paliwa znajdował się pod górną belką ramy, później wprowadzono nowocześniejszy, obły zbiornik osadzony na ramie. W prototypie brakowało też hamulca przedniego koła. Oryginalnie prezentowało się trapezowe zawieszenie przedniego koła resorowanego za pomocą tzw. sprężyn płaskich. Motocykl osiągał prędkość ok. 75 kilometrów na godzinę.
Korespondencja z ministerstwem trwała przez cały rok 1930. Wojskowi chwalili jakość motocykli i stosowanie w nich dużej liczby surowców i podzespołów krajowych. Formułowali też dość mgliste, ale budzące nadzieję obietnice "szerszej współpracy". Na wystawach przemysłowych stoisko Lecha było oblegane, a firma zdobywała dyplomy uznania. Lech w wersji sportowej uczestniczył w wielu rajdach i wyścigach. Nie wygrywał, ale w rękach czołowych wielkopolskich motocyklistów wykazywał się solidnością i niezawodnością. Gdy zaczęło brakować pieniędzy, Sawicki próbował przekształcić firmę w spółkę akcyjną. Bez powodzenia. Pierwsza próba stworzenia polskiej prywatnej fabryki motocykli zakończyła się fiaskiem po wyprodukowaniu kilkunastu bądź kilkudziesięciu jednośladów. Do naszych czasów nie przetrwał żaden z nich.
źródło: strona klubu motorowego "Lech 1929 Opalenica"
‹ pierwsza < 1 2 3 4 5 > ostatnia ›