Marki > Daimler
W latach 1974-75 austriacka firma Steyr-Daimler-Puch w miejscowości Graz produkowała własną wersję Fiata 126, zwaną Fiat-Steyr 126 lub Steyr-Puch 126, gdzie przychodziły samochody bez silnika i bez kół.Montowany był własny, dwucylindrowy silnik typu bokser, o parametrach i osiągach lepszych niż Fiat 126 600. Pojemność skokowa wynosiła 643 cm³, moc 25 KM przy 4800 obr./min., maks. moment obrotowy 41 Nm przy 3000 obr./min., stopień sprężania 7,8. Silnik ten zapewniał wyraźnie lepsze osiągi niż 126p 600, bowiem do 80 km/h rozpędzał się w ok. 18,5 s zamiast 21,5 s, do 100 km/h w zaledwie 37 s zamiast 54 s. Prędkość maksymalna również wzrosła do ok. 115 km/h (126p - 105 km/h). Spalanie było wyższe o ok. pół litra na 100 km. Samochód seryjnie wyposażony był w niezależne ogrzewanie benzynowe co miało wpływ na wyższą cenę o ok. 23%.
Zastosował mechanizm różnicowy, oraz skonstruował inne zespoły pojazdu mechanicznego, jak świeca zapłonowa, sprzęgło, gaźnik, chłodnica wodna oraz skrzynia biegów. W 1885 zbudował pierwszy "automobil", trzykołowy pojazd z silnikiem spalinowym i elektrycznym zapłonem, który to automobil zaprezentowano po raz pierwszy w roku 1886 w Mannheim. Na ten pojazd Carl Benz uzyskał patent niemiecki nr 37435, a pojazd nazwany został Benz Patent-Motorwagen Nummer 1.
1883 założył spółkę „Benz & Cie. Rheinische Gasmotorenfabrik Mannheim“ wytwarzającą stacjonarne silniki spalinowe na gaz miejski.
Ta firma po połączeniu w roku 1926 ze spółką Daimler-Motoren-Gesellschaft przekształciła się w spółkę akcyjną Daimler-Benz AG.
Carl Benz zmarł w wieku 84 lat, 4 kwietnia 1929 w Ladenburgu.
Rozpoczęto budowę czołgu, ale nigdy jej nie dokończono. W planach miał być uzbrojony w dwa działa kalibru 280 mm (zamontowane w wieżyczkach użytych także w pancernikach typu Scharnhorst), pojedyncze działo 128 mm, osiem działek przeciwlotniczych Flak 38 kalibru 20 mm i dwa karabiny maszynowe MG 151/15 kalibru 15 mm. Po każdej stronie czołgu miały znajdować się po 3 gąsienice o szerokości 1,2 metra. Napęd miały stanowić dwa 24 cylindrowe silniki MAN V12Z32/44 o mocy 8500 KM lub osiem 20 cylindrowych silników Daimler-Benz MB501 o mocy 2000 KM każdy, aby osiągnąć wymagane 16000 KM potrzebne do poruszenia czołgu. Podstawowym uzbrojeniem miały być dwa działa 280 mm w wieżyczkach z krążowników -- jedna z wieżyczek została wyprodukowana przed ostatecznym zarzuceniem projektu, a następnie użyta w baterii dział nabrzeżnych w Norwegii.
W planach był także jeszcze większy projekt Landkreuzer P. 1500 Monster, również zarzucony we wczesnej fazie. Miała to być samobieżna wersja działa Schwerer Gustav (znanego także jako Dora) wyposażonego w armatę kalibru 800 mm.
Ze względu na olbrzymią masę i wielkość "Szczura" nie było możliwości praktycznego zastosowanie tego typu czołgu -- jego ciężar uniemożliwiałby pokonanie jakiegokolwiek mostu czy drogi, wielkość narażałaby na ataki lotnicze i miny. Byłby zbyt wolny w czasie operacji ofensywnych i podczas odwrotu. Jedynym możliwym wariantem użycia pojazdu byłoby wykorzystanie go jako ruchomej baterii nadbrzeżnej. Pojazd miałby poruszać się wzdłuż wybrzeża po specjalnie zbudowanej drodze i zwalczać okręty przeciwnika, jednak i w tej roli byłby narażony na ataki lotnicze i miałby nikłe szanse w pojedynkach artyleryjskich z licznymi, uzbrojonymi w ciężkie działa okrętami przeciwnika.
Auto napędzane było silnikami diesla o pojemności od 2,0 do 2,5 litra (72-126 KM w tym Turbo) oraz silnikami benzynowymi o pojemności od 1,8 do 2,6 litra (90-160 KM). Powstały także sportowe odmiany znane pod nazwą Cosworth 2.3-16v (185 KM), Evolution 2.5-16v (195-204 KM) i Evolution II 2.5-16v (235 KM). Model ten został zastąpiony w 1993 r. przez klasę C
Odmiennie niż w przypadku innych modeli, w których oznaczenie cyfrowe modelu oznaczało pojemność skokową silnika, tutaj "190" oznacza jedynie nazwę handlową typoszeregu W201. Według ogólnie przyjętych w firmie Daimler-Benz zasad np. model dwulitrowy z silnikiem wysokoprężnym powinien zwać się Mercedes-Benz 200D, to oznaczenie nosiły jednak Mercedesy W123 i W124 z silnikiem o takiej pojemności.
Mercedesy 190 oprócz rodzimych tunerów były także modyfikowane przez pochodzącą z Wielkiej Brytanii firmę 190E Cosworth. Zmodyfikowane silniki bazowały na popularnym mercedesowskim motorze 2.3 E. Cosworth'y wytwarzane były w dwóch wersjach silnikowych: 2.3 16v (185 KM) i 2,5 16v (195-235 KM). Auto odznaczało się również delikatnym tuningiem optycznym. Mercedes-Benz 190 Cosworth jest bardzo rzadko spotykany, zwłaszcza na polskich drogach. Najwięcej egzemplarzy tego modelu jeździ po Wielkiej Brytanii.
Nie dodano informacji że występował też z silnikiem 3.2 AMG 'M103.983' 234 KM (172 kW) przy 5750 obr/min.
Po I-wszej Wojnie Światowej Niemiecka gospodarka była bliska upadku, co spowodowało, że ceny samochodów były bardzo wysokie.Co za tym idzie większość społeczeństwa nie mogła sobie pozwolić na własny środek lokomocji jakim był samochód. W roku 1933 na Berlińskiej wystawie samochodów przemówił A. Hitler wysuwając pomysł stworzenia nowego i taniego samochodu dla mas.
W tym samym jeszcze roku A. Hitler spotkał się z Ferdinandem Porche i przekazał mu podstawowe specyfikacje nowego samochodu który ma posiadać: maksymalną prędkość 100 km/h, spalać mniej niż 7l/100km i powinien pomieścić 2 dorosłe osoby z trójką dzieci. Podał mu również pomysł i prawdopodobnie podał mu także odręczny szkic (już wtedy sylwetka podobna była do "garbusa"). Prototyp miał być wybudowany przez fabrykę Daimler-Benz.
W 1937, utworzono Gesellschaft zur Vorbereitung des Deutschen Volkswagens mbH, po roku nazwę zmieniono na Volkswagenwerk GmbH. A w roku 1938 A. Hitler otworzył fabrykę Volksvagena mieszczącą się w Wolfsburgu - produkowano tam KdF-wagen (kraft durch freude co oznaczało "siła poprzez zabawę"). Niestety wyprodukowano tylko kilka sztuk, w zamian rozpoczęto produkować samochody bojowe Schwimmwagen i Kommandeurwagen oparte na tej samej konstrukcji.
Dopiero później odkryto to, że A. Hitler zaplanował to od początku, dodał on tylko małe zmiany do projektu Porshe (pojazd ten mógł pomieścić 3 mężczyzn, karabin maszynowy i amunicję.
Po zakończeniu II Wojny Światowej, Anglicy przejęli fabrykę Volkswagen, w tym samym czasie zmienili nazwę samochodu z KdF-Wagen na Beetle. Po czasie rząd brytyjski chciał przekazać władzę nad fabryką wpierw dla Ford Motor Company później francuskiemu rządowi, na końcu firmie Fiat - niestety wszyscy odmówili - bojąc się start.
Nie mieli więc wyboru i oddali fabrykę w zaufaniu niemieckiemu rządowi. Volkswagen "garbus" stał się najlepiej sprzedającym się samochodem na świecie do dziś - sprzedano 21 milionów sztuk.
Logo VW zostało zaprojektowane przez Franza Xaviera Reimspiess, pracownika Porsche - wygrał konkurs na najlepsze logo, a zarazem zdobył główna nagrodę w wysokości 100 Reichsmarks (około 1.000 zł).
‹ pierwsza < 1 2 3 4 5 > ostatnia ›